Historia spawania

[Tomasz N]

Zważywszy, że miedź i jej stopy swych właściwości nie zmieniły, a technologia, raz opracowano, rzadko kiedy już po kilkudziesięciu latach znika nie tylko z praktyki, ale nawet z pamięci inżynierów, dość zasadnie powstaje pytanie, czy aby na pewno autorzy tych tekstów rozumieli spawanie tak, jak się dziś to pojęcie rozumie.

Stopy miedzi nie muszą mieć właściwości miedzi, a ich przewodność cieplna może być wielokrotnie mniejsza.

[Capricornus]

A to generalnie w tym, że Gregski w postach #19 i #21 stwierdzał, że ze spawaniem miedzi i jej sto się nie zetknął, [...] dość zasadnie powstaje pytanie, czy aby na pewno autorzy tych tekstów rozumieli spawanie tak, jak się dziś to pojęcie rozumie.

Chyba rozumieli to samo co i dziś.

Na zapytanie "spawanie miedzi" wujek wyrzucił na pierwszym miejscu coś takiego:

http://www.konstrukcjeinzynierskie.pl/na-yczenie-internautow/123-zyczenie-internautow/na-zyczenie-internautow-2014/1327-spawalnosc-miedzi-i-jej-stopow-czesc-1.html?showall=1&limitstart=

Tekst zdaje się potwierdzać elektryczne spawanie miedzi

[secesjonista]

Jak rozumieli - można się samemu przekonać sięgając po stosowne artykuły (choćby: W. Lisowski "Zastosowanie autogenicznego spawania do naprawy miedzianych palenisk parowych", "IŻ", R. IX, nr 6 (94), 1 czerwca 1932), wedle mej oceny rozumieli podobnie jak dziś. Na poważnie spawanie miedzi w Polsce datuje się od 1925 roku. Co do wspomnianego "lutowania twardego" to nie rozumiano tego jako spawanie, rozumiano to jako błąd w sztuce spawania:

"Nowicjusze właśnie często psują robotę zbyt silnym płomieniem, nie mogą nadążyć za topiącym się metalem - spoina otrzymuje się przegrzana lub spalona - a wiec niewytrzymała. Słaby płomień może naruszyć równowagę cieplną - przedmiot pocznie stygnąć i zacznie się 'lutowanie na twardo', co właśnie przeczy zasadom spawania...".

/A. Bieliński "Spawanie miedzi w kolejnictwie", "Inżynier Kolejowy", R. VII, nr 4 (68), 1 kwietnia 1930, s. 136/