Farsalos

[darkelf]

Bitwa pod Farsalos genialna taktyka Cezara. Zawsze jak o tym czytam to nie mogę uwierzyć jak on tego dokonał...

[Anders]

Co było genialnego w tej taktyce?

To przecież jedna z najprostszych bitew starożytności...

[darkelf]

To że taktyka była prosta nie wyklucza tego że była genialna. Niejeden na miejscu Cezara by speniał widząc dziesięć razy większą armie, a on zachował zimną krew i wykorzystując błędy przeciwnika, zmiażdżył go... Proste ale genialne...

[Anders]

To że taktyka była prosta nie wyklucza tego że była genialna. Niejeden na miejscu Cezara by speniał widząc dziesięć razy większą armie, a on zachował zimną krew i wykorzystując błędy przeciwnika, zmiażdżył go... Proste ale genialne...

Taktyka była tak oczywista, ze tylko wyjątkowy kretyn mógłby na nią nie wpaść.

Skąd dane o 10 razy większej armii? Czy możesz poprzeć je liczbami?

[Parmenion]

Opierajac sie na wikipedii sily byly nastepujace :

Farsalos 48 r .pne

Juliusz Cezar :

23-33 tysiace piechoty

1 tysiac jazdy

Pompejusz

40-54 tysiace piechoty

7 tysiecy jazdy

Wedle Wikipedii dane opieraja sie na wspomnieniach Cezara ale roznica miedzy nimi moglaby byc mniejsza.

Wiec chocbysmy wzieli skrajne wartosci czy Cezar: 24000 i Pompejusz: 61000 to by wyszlo ze okolo 3 razy wieksza armia dysponowal Ptolemeusz .

[Anders]

Mniemam, że miałeś na myśli Pompejusza, nie Ptolemeusza;)

Ale owszem, zazwyczaj podaje się maksymalnie dwukrotną przewagę Pompejan nad Cezarem.

Osobiście nie widzę nic błyskotliwego we wsparciu wielokrotnie słabszej jazdy piechotą, ale widać są gusta i guściki...

[darkelf]

No dobra, troche przesadziłem z liczbami... ale ciągle twierdze że przeciętny wódz nie wygrałby tej bitwy...

[Parmenion]

Mniemam, że miałeś na myśli Pompejusza, nie Ptolemeusza;)

Tak przepraszam zle napisalem , niemniej wg mnie darkelfie bitwa z tym wodzem nie byla najtrudniejsza w jego karierze .

[darkelf]

No dobra, ale tak czy tak bardzo chiałbym zobaczyć tą bitwę na żywo, w takim dziale to początkowo napisałem...

[Anders]

Ok, szanuję to. :razz:

[cosiek]

Z lekkim poślizgiem wtrącę się do tematu... ale muszę się zgodzić z darkelf. Bitwa może nie była najtrudniejszą w życiu Cezara, ale mając za przeciwnika Pompejusza, jednego z największych dowódców starożytności, a na pewno najlepszego po Cezarze w I wieku p.n.e. musi budzić respekt. Do tego dochodzi potrójna przewaga w piechocie i 7-krotna w jeździe, gdzie skrzydłem dowodził niegdyś wielki dowódca Cezara, Labienus to wszystko się kumuluje. Oczywiście jeżeli chodzi o najtrudniejszą bitwę w historii Cezara to było to na pewno oblężenie Alezji. Co zaś się tyczy samej bitwy, nie była ona taka prosta jak tutaj panowie sugerujecie. Powstrzymanie na skrzydle jazdy Labienusa, która nie dość że przewyższała cezarian liczebnie to do tego była zdecydowanie lepsza i bardziej doświadczona. Gdyby przełamała ona prawe skrzydło Cezara, jego armia musiałaby pójść w rozsypkę przy okrążeniu. Pomysł Cezara był logiczny: sam zszedł z konia i wszedł w szyk "dziesiątki" na prawym skrzydle. Poinstruował żołnierzy, by nie rzucali oszczepów tylko używali ich do zadawania ran kutych na jeźdźcach. W ten sposób stworzy dodatkowy oddział z ostatnich linii. Rozbicie jazdy Pompejusza pozwoliło mu do walki rzucić piechotę, która resztę miała załatwić swoim wyszkoleniem. Nie można lekceważyć tej bitwy!!!

[Explore]

Wydaje mi się, że najważniejsze było to, że Cezar przewidział plan Pompejusza, który z kolei słusznie chciał wykorzystać swoją przewagę liczebną (głównie w jeździe). Wiemy, że konnica Cezara rozproszyła się pod naporem pompejuszowej, ale tu czekała ich niespodzianka, bo Cezar przewidując próbę przedarcia się na jego plecy z prawego skrzydła wyłączył część swoich najlepszych żołnierzy tworząc z nich tzw. "czwartą linię" zwróconą przeciwko jeździe. Dzięki temu, że owa czwarta linia rozbiła konnicę Pompejusza to Cezar przejął inicjatywę: rozbił nieosłoniętych miotaczy i łuczników i sam dostał się na tyły wroga. Dopiero w tym momencie ruszył trzecią linię swoich żołnierzy wspomagając świeżymi posiłkami walczących już w zwarciu principes i hastati. Cezar zwyciężył dzięki zamieszaniu jakie wprowadził dostając się na tyły wroga. Jak wiemy Cezar nie zniszczył pompejuszowego wojska. Duża część uciekła w popłochu w góry (co nie zmienia faktu, że wkrótce musieli się poddać). Może nie była to najtrudniejsza bitwa Cezara, ale trzeba mu oddać jego kunszt wojskowy.

[gregski]

No i jeszcze siła desperacji. Żołnierze Cezara byli głodni i bez zaplecza. Czas działał przeciw nim. Wycofać się nie mieli praktycznie gdzie, a w razie klęski nie było dokąd uciekać. Wszyscy, od góry do dołu byli tego świadomi. Aby przeżyć musieli walczyć i to natychmiast.

W obozie Pompejusza sytuacja wyglądała odwrotnie. Armia była dobrze zaopatrzona i perspektywa bitwy nie była niczym szczególnie atrakcyjnym.

Różnica jak pomiędzy dobrze odkarmionym brytanem, żyjącym w bezpiecznym miejscu a głodnym przypartym do muru wilkiem.

[amon]

Jeżeli chcemy analizować ducha wojsk Cezara pod Farsalos, to nie możemy unikać tego co wydarzyło się pod Dyrrachionem. Wówczas to własnie Pompejusz pokazał na co go stać i dlaczego jest wodzem wybitnym którego zamiarów nie należy lekceważyć.

Klęska jaką poniósł atakujący obóz Pompejusza Cezar, była bezprzykładna. Obraz jego armii był przygnębiający, cytując Cezara;

pierwszych zdeptano, następni po ich ciałach zdobywali sobie drogę do ocalenia

Te wydarzenia zaważyły na psyche obu wodzów jak i żołnierzy wrogich stron. To właśnie Dyrrachion zmobilizowała jednych, a uśpiła czujność drugich.

Sytuacja jaką zastajemy w tygodniach poprzedzających starcie pod Frasalos wyraźnie dowodzi że Cezar wyciągnął z porażki wnioski, i niczym dobry szachista przewidział działania Pompejusza.

Gregski, podobnie jak starożytni historycy podaje jedną z przyczyn która sprowokowała wojska Pompejusza do podjęcia rękawicy:

Żołnierze Cezara byli głodni i bez zaplecza.

Właśnie. A tu wielkimi krokami zbliżał się czas zbiorów i brzuchy tychże żołnierzy napełnią się i ich sytuacja ulegnie radykalnej poprawie. Wówczas na pewno impasu nie da się przełamać.

Nie od rzeczy będzie wspomnieć że duch bojowy i iluzoryczne poczucie wyższości po odniesionej pod Dyrrachium wiktorii, zaczęło wśród wojsk pompejańskich przygasać.

To są przyczyny, chociaż nie wszystkie, które sprawiły że Pompejusz podjął ryzyko bitwy, której nie mógł wygrać.

Edytowane 17 Grudzień 2011 przez amon

[Mati64]

Osobiście uważam, że taktyka Cezara była prosta, ale genialna w swej prostocie. Wydzielenie czwartego szeregu swoich wojsk, okazało się genialnym posunięciem. Wojska Pompejusza zostały całkowicie zaskoczone.