Explore

Jeśli mogę zapytać, w którym miejscu mamy przedawnienie w prawie karnym? Ok, masz rację, mój błąd. Znalazłem w kodeksie karnym przepisy dot. przedawnienia, choć opatrzone pewnymi wyjątkami. Nie pamiętam jednak kiedy ta instytucja pojawiła się w prawie Rzymskim. Stawiałbym na pisma jurystów na których wzorował się potem Kodeks Justyniana.

Trzeba pamiętać, że instytucję przedawnienia wiąże się wyłącznie z roszczeniami majątkowymi, a więc dotyczy ona prawa cywilnego, nigdy przestępstw.

W ostatnich swoich przemyśleniach doszedłem do wniosku, że część tzw. "Wilekich" świata antycznego zdobywało władzę i sławę w następstwie działań swoich wstępnych krewnych. Szczególnie wyraźny wydaje mi się tu być przykład Aleksandra Wilekiego, którego niewątpiliwy talent był od młodości dodatkowo kształtowany przez jego ojca. Armia macedońska i zdobycie kontroli nad grecją to również dorobek ojca Aleksandra, który ten potrafił w mistrzowski sposób wykorzystać. Jednak zaprzeczyć nie można, że nie było by Aleksandra, takim jakiego zna historia, bez podwalin jakie położył jego ojciec. W tej sytuacji, należy zauważyć, że Cezar działał niemal od zera, z pozycji pospolitego patrycjusza ze zubożonego rodu, który w dodatku znajdował się w opozycji do sprawujących wszechwładzę polityczną senatorów. Nie da się zaprzeczyć, że Cezar, tak jak i każdy wielki wódz, miał w swoim życiu nieco szczęścia, ale również należy docenić niewątpliwy geniusz planowania, niesamowitą umiejętność przewidywania, dalekosiężność i charyzmę jaką posiadał. Jego idee pozwoliły stworzyć konstrucję polityczną, dzięki której Rzym zbudował swoją pozycję jako imperium. Podobnie jak nie było by Aleksandra bez swojego ojca, tak nie było by Oktawiana Augusta bez Cezara, ale bez wątpienia w tym przypadku poprzednik spełnił dużo ważniejszą rolę w tworzeniu systemu, którym posłużył się następca...

W twoje ręce...

To może ja skoro nikt się nie kwapi do zadawania pytań... Jak nazywał się Rzymianin, konsul z roku 42 p.n.e., który był powiernikiem tajemnego testamentu Marka Antoniusza złożonego w świątyni Westy?

Kat. A, ale zostałem przeniesiony do rezerw. ;D A co do "E" to słyszałem, że to "Ewentualnie jako pocisk"

Chciałem zareklamować. Panowie i panie, zająłem się wspinaczką ok. 8 miesięcy temu i muszę powiedzieć, że jest to absolutnie niesamowity sport. Wymaga dużo pracy nad sobą i samozaparcia, ale wrażenia zarówno ze sztucznego panelu jak i (przede wszystkim) skał, są niezapomniane. Początki pewnie będą trudne, ale wszystkim chętnym życzę wytrwałości. A gdyby ktoś już się wspinał i mieszkał na Śląsku to proszę o kontakt (może być na priv.)

Neron był wielokrotnie, po cichu wyśmiewany ze swoich zamiłowań poetycko-literackich. Wynikało to z faktu, że aktorzy w starożytnym Rzymie nie cieszyli się poważaniem. Był to zawód haniebny i niegodny osoby dobrze urodzonej. Był taki okres, kiedy senatorom nie wolno było żenić się z aktorkami ani ich córkami. Oczywiście ze względu na zakres władzy Nerona nikt nie mówił mu o tym w twarz. Prawdopodobnie jednak Neron wyczuwał niechęć do swojej osoby, dlatego też tak chętnie wyjeżdżał do Grecji, gdzie pozycja aktora była zupełnie inna. Generalnie jednak Neron był zadufanym w sobie samolubem w którym drzemał przestraszony chłopiec nie zdolny, aby rządzić, którego spojrzenie na świat zostało wypaczone w młodym wieku przez działania jego matki.

Pozwolisz, że zareklamuję też naszą rodzinną twórczość. http://www.romanum.historicus.pl/prowincje_rzymskie.html#1 Myślę, że i tam znajdziesz coś przydatnego.

Myślę, że Furiusz ma trochę racji w tym co mówi. Popularzy to jednak stronnictwo popierające zachcianki ludu. Nie można im jednak odmówić pewnej nowoczesności i postępowości w myśleniu, w czym doszukać się nie trudno podobieństw do dzisiejszej lewicy.

Rozprawiać można o tym dniami i nocami, życia by zabrakło... W skrócie: najlepsza w tym okresie armia, największe rezerwy ludności, najbardziej sprawna administracja i oczywiście trochę szczęścia. temat zamykam - istnieje identyczny, znacznie bardziej rozbudowany https://forum.historia.org.pl/index.php?showtopic=1586 Z poważaniem Furiusz

Jedno nie wyklucza drugiego. Patrycjusze zdominowali również urzędy kościelne, to fakt i nie wyklucza on utożsamienia patrycjuszy z najbogatszą i najbardziej wpływową grupą społeczną. Co więcej, jedynie to potwierdza.

Należy rozróżnić te dwa terminy. Patrycjusze to zamknięta kasta społeczna bogatych właścicieli ziemskich, którzy w początkach republiki zdominowali urzędy państwowe. W wyniku działań plebejuszy, secesji ludu itp. doszło do ostatecznego zrównania w prawach ludności patrycjuszowskiej i plebejskiej (287r. p.n.e. - prawo Hortensjusza). Od tego momentu mówić możemy o powstawaniu nowej klasy społecznej jaką byli nobilowie. W kształtowaniu tej grupy nie miało znaczenia, jak do tej pory, urodzenie, ale posiadany majątek. Tak więc, oczywiście większa część patrycjuszy zakwalifikowała się do arystokracji senatorskiej, ale włączono też do niej bogatsze rody plebejskie. Z tego połączenia uformowali się ostatecznie nobilowie.

Problem Sasanidów trawił tylko Cesarstwo Wschodnie. Mimo chwilowych niepokojów, a nawet czsowych problemów z utrzymaniem granic, Bizancjum udało się powstrzymać napór Persów, jednak została zablokowana dalsza możliwość rozwoju Imperium. Utrzymanie nowo podbitych terenów tak czy inaczej wymagałoby wkładów militarnych. Dacja okazała się być prowincją niezwykle bogatą, co rónoważyło koszty utrzymania dłuższych granic. Dawało to też bazę do dalszych podbojów.

gregski: mylisz dwa fakty. Hordy barbarzyńców od dawna próbowały się przedrzeć przez Ren i Dunaj i nie były to armie liczące po 15000 ludzi. Czym innym jest fakt, że po upadku Stylichona, Rzym który jako miasto rzeczywiście nie prezentował żadnej wartości obronnej, zdobyła tak nieliczna armia.