Kanibalizm Papuasów - czy rzeczywiście rytualny?

[secesjonista]

W ogólnym oglądzie kanibalizm często sprowadza się do mniej więcej stwierdzenia: "zjadając serce wroga przejmuję jego siłę i odwagę" itp.

A co z wynikami badań Ronalda Berndta i jego małżonki?

[Capricornus]

sprowadza się do mniej więcej stwierdzenia: "zjadając serce wroga przejmuję jego siłę i odwagę" itp.

Zgadza się, ale uzupełnił bym to o następne części, a zjadając jego udka, szyneczki nie jestem głodny.

A co mają do powiedzenia Ronald Bernardt i jego małżonka?

[adamhistoryk]

Jeżeli się nie mylę, to kanibalizm opisał dość sprawnie Bronisław Malinowski.

[secesjonista]

No i co takiego pisał o owym kanibalizmie Papuasów?

[Capricornus]

No i co takiego pisał o owym kanibalizmie?

Kiedyś rozmawiał z kanibalem na temat I wojny światowej. Opowiadał o ilości

zabitych. Kanibal zapytał jak Europejczycy radzą sobie ze zjadaniem takiej

dużej ilości pożywienia. Na wyjaśnienie Malinowskiego, że w Europie nie jemy

mięsa ludzkiego, kanibal zapytał" To po co w takim razie wysyłacie tyle

bezużytecznych strzał?.

[secesjonista]

Berndt badał w latach pięćdziesiątych papuaskich górali, czego efektem była praca "Excess and Restraint".

Jacek Kurczewski pisał o tych badaniach:

"Relacja Berndta jest niechętnie powtarzana w antropologii, gdyż narusza tabu 'poprawności politycznej' o tyle, ze jego gospodarze kanibalizm traktowali jako normalny sposób spożytkowania ludzkiego mięsa, nie przywiązując do tego żadnego moralnego czy religijnego znaczenia. W latach 1951-1953 jeszcze 'dead human flesh to this people is food or potentialy food', przy czym niezbyt sobie robią z dla nas oczywistych tabu kulinarnych. Ten kanibalizm jest czysto utylitarny. W odróżnieniu od Indian czy Afrykańczyków nie polowali zresztą na ludzi po to, żeby ich zjeść, ani ich w tym celu nie hodowali. Jeśli ktoś umierał, to powinien być zjedzony...".

/tegoż, rozdz. "Co zrobić z relikwiami? Kanibalizm", w: "Praktyki cielesne", Warszawa 2006, s. 27