Propaganda - rozgłośnie radiowe zwaśnionych stron

[secesjonista]

A co z radiem prowadzonym pod kierunkiem Niemców przez Brytyjczyków?

[secesjonista]

W sierpniu 1941 r. Pelham Grenville Wodehouse, który był internowany przez Niemców, zgodził się nagrać pięć audycji, jak powiadał: dla swych czytelników w Ameryce. W sumie nic wielkiego, żadnej polityki głównie informował jedynie co się z nim dzieje. Jak sam potem przyznał: "Oczywiście powinienem był wiedzieć, że mówienie przez niemieckie radio było kompletnym szaleństwem - ale nie wiedziałem. Najwyraźniej więzienie rozmiękczyło mi mózg". George Orwell skonstatował: "W tamtych rozpaczliwych czasach gniew na postępek Wodehouse'a był usprawiedliwiony", co niekoniecznie przedstawiało prawdziwe reakcje społeczeństwa brytyjskiego.

Przez łamy prasy brytyjskiej przewinęło się wiele artykułów gdzie atakowano tego autora jak i namiętnie broniono (włącznie z argumentacją,że atakują go ci, którzy: "nie byli godni mu czyścić butów"). Najwięcej kontrowersji wzbudziło zaangażowanie się rządu brytyjskiego w atak na Wodehouse'a poprzez transmisję audycji w BBC tzw, "Cassandry" (w rzeczywistości: Williama Connora z "Daily Mirror").

Kto jeszcze wówczas występował przed niemieckimi mikrofonami i nie chodzi mi o tak oczywiste persony jak te występujące na falach "Germany Calling".

 

 

O samym autorze i jego powikłanych dziejach wojennych:

I. Sproat "Wodehouse at War".

[mch90]

Ciekawy przykład stosowania czarnej propagandy poprzez nadawania fałszywych audycji radiowych zastosowali Niemcy podczas bitwy o Ardeny.

W czasie gdy brytyjska i amerykańska prasa przerzucała się oskarżeniami, komu przypisać zasługi za toczoną bitwę, podsycane przez niefortunne wystąpienia Montgomery'ego,  na początku stycznia '45 niemiecka stacja radiowa nadała na falach, używanych zazwyczaj przez BBC, "fałszywą audycję, której jedynym celem było wywołanie wściekłości wśród amerykańskich radiosłuchaczy".

 

Cytując dalej:

 

"Wymowa audycji była jednoznaczna - Montgomery zażegnał katastrofę, jaką zgotowała aliantom amerykańska 1. Armia. Kończyła ją następująca konkluzja: Ewentualne zwycięstwo w bitwie o Ardeny będzie zasługą [brytyjskiego] marszałka polnego (...). Amerykańscy szeregowcy i służby radiowe dali się nabrać na niemiecką sztuczkę i uznali, że mają do czynienia z autentyczną audycją brytyjskiej rozgłośni. Był to poważny cios dla amerykańskiej dumy i jeszcze długi czas po tym, jak odkryto [faktyczne źródło nadawania], pokrzywdzeni Amerykanie byli przekonani, że Brytyjczycy próbowali w ten sposób poprawić swe notowania w sytuacji, gdy ich pozycja na arenie międzynarodowej stawała się coraz bardziej niepewna".

 

Za: "Bitwa o Ardeny" A. Beevor, str. 466

 

Straty amerykańskie w bitwie o Ardeny (okres 16 XII 1944 - 29 I 1945) to 75 482 osoby, w tym 8407 zabitych.

Straty brytyjskie w tym czasie to 1408 osób, w tym 200 zabitych.

 

Za: "Bitwa o Ardeny" A. Beevor, str. 516