Nauka historii Polski

[jancet]

Z przebiegu dyskusji zdaje się wynikać, iż - bez względu na to, jak zdefiniujemy źródło - do informacji, zawartych we źródłach należy podchodzić ostrożnie. Jeśli ktoś uważa, że w jakiejś dziedzinie posiadł wielką biegłość, pozwalającą na wiarygodną ocenę materiałów źródłowych, to niech z tych źródeł bezpośrednio korzysta do budowy swojej wersji opisu wydarzeń.

Jednak ktoś, kto z pewnym krytycyzmem ocenia swą biegłość, powinien raczej polegać na opracowaniach, a lekturę tekstów źródłowych traktować raczej jako intelektualną przygodę, a nie fundament swych poglądów na dane zjawisko.

Z tymi wnioskami w pełni się zgadzam.

Z metodologicznych trudności pragnę wspomnieć, że w naukach historycznych istnieje dość jasne rozróżnienie "źródeł" i "opracowań".

Jednak już w naukach ekonomicznych rozróżniamy "źródła pierwotne" i "źródła wtórne", czyli z grubsza to, co historycy zwą opracowaniami. Ale tylko z grubsza. Bo ekonomista dokument z epoki oceni jako źródło pierwotne, ale już relację naocznego świadka - jako wtórne

Z kolei w naukach technicznych to rozróżnienie zgoła nie występuje, za to funkcjonuje rozróżnienie na wyniki pomiarów własnych i literaturę przedmiotu. Niby podobnie, ale jednak inaczej.

Można powiedzieć: "a co to nas obchodzi, wszak jesteśmy historykami". Ale jeśli ktoś się zajmuje historycznym wpływem przemian technologicznych na ekonomiczną sytuację społeczeństw, jakoś to musi pogodzić, co nie jest zadaniem łatwym.

[Narya]

Capricornus:

dla mnie historia jest pojmowana dwojako: jako gestae i jako rerum gestare (odpowiednio: dzieje i opis dziejów). To oczywiście tylko zarys definicji z teorii nauki historycznej.

Errata specjalnie dla secesjonisty:

Źdźbła trawy dla przeciętnego Kowalskiego nie są źródłem historycznym, bo nie dostarczają jemu żadnych informacji o przeszłości, by poznać historię.

Reszta wynaturzeń, jakbym miał coś tam zinterpretować w dwóch różnych relacjach, gdzie jedną odrzucam jakoby, a drugą się kieruję - odrzucam jako fałszywe przesłanki.

Definicja faktu historycznego w ujęciu teorii nauki historycznej oraz poglądu na historię J. Topolskiego.

Zaznaczyłem uprzednio, że jest to pogląd. Jest oczywistym, że można mieć zupełnie inny pogląd, odmienny od mojego, który zaczerpnąłem od Topolskiego.

[secesjonista]

Erraty nie pojmuję, zatem prościej: palacz CO pewnej biblioteki sprzątając stare szpargały w piwnicy odnalazł bogato ilustrowany kodeks średniowieczny, zapisany w staro-wysoko-niemieckim.

Odnalazł nowe źródło historyczne, czy nie?