Polacy w Iranie

[Jarpen Zigrin]

W tym roku mija 70. rocznica przyjęcia przez Iran ponad 100 tys. Polaków. Śledziłem jedną z dyskusji, w której spierały się dwa obozy. 1 uważa, że ludność Irańska i władza tamtejsza przyjęła nas bardzo ciepło. 2. uważa, że tylko tamtejsza władza przyjęła nas ciepło i ochraniał nas przed nieufną ludnością, która nie była pozytywnie nastawiona do Polaków. Kto ma rację?

[Tomasz N]

Znałem jedną osobę, która jako dziecko trafiła z sowietów do Iranu a potem do Kenii Pobyt wspominała bardzo miło i nic nie wspominała o jakiejś nieżyczliwości.

No ale nie wiem w jakim zakresie również Iranu tyczył znany wierszyk Broniewskiego o sąsiednim Iraku

[secesjonista]

(...)

2. uważa, że tylko tamtejsza władza przyjęła nas ciepło i ochraniał nas przed nieufną ludnością, która nie była pozytywnie nastawiona do Polaków. Kto ma rację?

A tak konkretniej - kto tak uważał i podał taką reakcję ludności tamtejszej?

[Bruno Wątpliwy]

Z zawodnej pamięci i na zasadzie totalnego przypuszczenia: to chyba Wańkowicz coś wspominał o polskich prostytutkach, które radzieccy wypuścili z obozów, trafiły do Andersa, a w Iranie szybko znalazły sobie zatrudnienie. Może one miały wpływ na opinię o Polakach w konserwatywnym, perskim społeczeństwie? Podobnie, jak swego czasu polsko-żydowskie prostytutki (wraz z handlem kobietami) wyrabiały nam opinię w Ameryce Łacińskiej?

Natomiast, jeżeli przywołuję z mroków pamięci jakieś polskie relacje, to raczej nie przypominam sobie żalu do Persów, raczej radość z opuszczenia ZSRR. Wolność, owoce, kąpiel w Morzu Kaspijskim itp.

[secesjonista]

Wańkowicz z tymi "wypuszczonymi prostytutkami" znacząco się rozfantazjował, atoli problem faktycznie istniał.

Zwracały na to uwagę polskie władze, w dokumentach pisząc o tym, że brak mężczyzn sprawiał: "nadmiar zainteresowań

erotycznych".

Poseł Karol Bader opisując wizytę w Isfahanie odnotowywał:

"Pokusa jest wielka, bo przy ogromnej ilości samotnych kobiet, żołnierze amerykańscy, czy też tubylcy nie folgują ani na chwilę i przypuszczają ataki ze wszystkich stron. Zjawisko to jest zresztą pospolite i jeszcze bardziej jaskrawo występuje na jaw w Ahwazie".

/J. Wróbel "Uchodźcy polscy ze związku Sowieckiego 1942-1950", Łódź 2003, s. 89; za: HI, MSZ, 194, Sprawozdanie posła RP w Teheranie K. Badera z wizytacji skupisk polskich w Isfahanie, 21 IV 1944 r./

A delegat NIK S. Widomski pisał o Polkach zatrudniających się jako kelnerki w różnorakich lokalach:

"Ponieważ jest faktem, że zawód kelnerek w takich zakładach przenika się z prostytucją zawodową, ponieważ jest faktem, iż wojskowa policja angielska w wielu przypadkach zarzucała władzom polskim niedostateczne przeciwdziałanie, a poza tym, na tym tle dają się zauważyć przejawy akcji sowieckiej w kierunku kompromitowania żywiołu polskiego, pozwalam sobie podać pod rozwagę pana Posła potrzebę zorganizowania (...) akcji której zadaniem byłoby zapobieganie dalszemu rozkładowi moralnemu wśród naszego uchodźstwa".

/tamże, s. 90; za: HI, MSZ, 585, Pismo delegata NIK na obszar Bliskiego Wschodu S. Widomskiego do Poselstwa Polskiego w Teheranie z 13 VIII 1943 r./