Trup w skrzyni - o pochówku osób niegodnych

[secesjonista]

Roku 1860 reporter "Tygodnika Ilustrowanego" udał się do Upity by zdać relację czytelnikom o trzymanej w tamtejszym kościółku mumii powszechnie znanego a okrytego niesławą Władysława Sicińskiego.

Jak odnotował:

"podróżujący, obdzierając włosy i kawałki ciała, niby na pamiątkę, wyrządzają wielką krzywdę całości trupa".

Nie wdając się w dywagacje, czy ów trup był trupem tegoż szlachcica, gdyż nie to jest istotą tematu, zastanawiam się jaki cel przyświecał takim poczynaniom.

Czemu tegoż trupa przetrzymywano tyle czasu w szafie umieszczonej przy drzwiach kościoła poddając oglądowi ciekawskich.

Jaki społeczny cel widziano w tego typu działaniu?

O ile o szczątkach Michała Piekarskiego niewiele już można dodać ( ) to wartym zastanowienia jest jak wyglądał pochówek wszelkiej maści infamisów, samobójców, bandytów, osób niegodnych.

[gregski]

No wiesz, Święty Krzyż szczyci się tym że ma podobno zmumifikowane zwłoki kniazia Jeremiego Wiśniowieckiego (z naciskiem na "podobno). http://www.polskiekrajobrazy.pl/Galerie/497:Gory_Swietokrzyskie/11734:Swiety_Krzyz_zmumifikowane_zwloki_Jeremiego_Wisniowieckiego.html

Takie pozostałości znanych ludzi pewnie miały dodawać splendoru danemu miejscu, a już na pewno zwiększały zainteresowanie okolicznej (i nie tylko) gawiedzi.

[secesjonista]

To oczywiste - z tym zainteresowaniem, dla kolorytu ówczesnego dodajmy, że nader często straszono tym truchłem okolicznych Żydów.

Tylko, że w przypadku Sicińskiego szło jednak chyba o coś więcej, warto zważyć jak wedle opowiadań było jego truchło traktowane, Mickiewicz w przypisie do swego "Popasu w Upicie" podaje jako rzecz zasłyszaną:

"Kilka lat temu pokazywano w Upicie dawnego, ale dobrze zachowanego trupa, który po imieniem Sicińskiego włóczony od dziadów kościelnych jako osobliwość, był igraszką miasta".

Nadto dodajmy, że wieść gminna przydawała mu cech demonicznych; nie wspominając, że heretycki to był kalwin ( ); jako to, że "urodził się zębaty", "kąsał cycki matki"...

J. Witort "Legenda o Sicińskim, pośle upickim", "Wisła" 1887, z. 3/

Czy balsamowanie zwłok było popularnym ówcześnie obyczajem?

[Bruno Wątpliwy]

z naciskiem na "podobno

Małe ad vocem - wielce słusznym naciskiem - gdyż to bajeczka. Co stwierdził już w roku 1980 zespół: Konieczny, Marek, Widacki. Zob. np. Z. Marek, Głośne zdarzenia w świetle medycyny sądowej, Kraków 2009,s. 119-122 (i bibliografia na s. 122).

Co do splendoru, święta racja.Zawsze lepiej mieć wśród "atrakcji" zwłoki Jaremy, niż NN mężczyzny z XVII wieku, starszego sporo w chwili śmierci od Wiśniowieckiego.

Notabene, coś kojarzę, że ostatnio ciekawe badania pochówków "niegodnych" prowadzono na Dolnym Śląsku - przy tamtejszych "galgenbergach". Było coś o tym w "Sudetach".

[secesjonista]

A jakieś szczegóły?

I wciąż pozostaje me pytanie: jak popularnym wśród kalwinistów był proces mumifikacji?

Edytowane 8 Marzec 2012 przez secesjonista

[lucyna beata]

My mamy też truchło w Krośnie. Znajduje się w pięknej wczesnobarokowej kaplicy kaplicy Oświęcimów w kościele oo. franciszkanów. Kaplica mieści szczątki Anny, została ufundowana przez jej brata przyrodniego, jednocześnie narzeczonego Stanisława. Po raz pierwszy byłam tam jako dziecko, ogarnęło mnie obrzydzenie, gdy zobaczyłam trumnę z okienkiem i słuchałam o kazirodczej miłości. Pozostało mi do tej pory.

Tu jest filmik

[harry]

A jakieś szczegóły?

Kilka tutaj: http://www.zjk.centrix.pl/index.php/szubienica/badania-archeologiczne-na-reliktach-sredniowiecznej-szubienicy-w-lubaniu/

Osobom niegodnym również odmawiano pochówku. Ciała skazanych za rzekome sprofanowanie kaplicy w Kolegium Jezuickim, w czasie tzw. Tumultu (16/17 lipca 1724), toruńskich luteran, po uprzednim sprawieniu przez kata zostały spalone w pobliżu szubienicy 7 grudnia 1724.

[Bruno Wątpliwy]

I jeszcze dorzucę do linku Harrego to:

http://www.zjk.centrix.pl/index.php/2009/12/08/badania-archeologiczne-szubienicy-w-wojcieszowie/

http://www.zjk.centrix.pl/index.php/szubienica/szubienica-w-milkowie-sciegny/

Jeżeli dobrze pamiętam, w "Sudetach" było tego więcej (i ciekawie).

[secesjonista]

A co się stało ze szczątkami owego "monstrum... nad które i sama Afryka producere nie może", czyli pierwszym ateistą doby RON-u - Kazimierzem Łyszczyńskim?

Innymi słowy: spalono go aż do popiołów, którymi zajął się kat czy pozostały jakieś szczątki?

[secesjonista]

Sepultura asini sepeliantur...

/jak powiadała formuła ekskomuniki/

Osobą niegodną wedle regulacji kościelnych na równi z mężobójcą (atoli takim, który się nie ukorzył) był samobójca. Jego też spotykała kara w

postaci odmowy pogrzebu kościelnego. O ile łatwym jest odpowiedzieć gdzie takową personę chowano:zatem: pod szubienicą, za miastem w miejscu

zakopywania padliny wreszcie pod płotem cmentarza itp., co jak się zdaje głównie zależne było od jej pozycji społecznej. To trudniej powiedzieć:

jak ów pogrzeb się odbywał.

Karol Koronayi poczynił w jednym ze swych artykułów uwagę, że kary względem samobójców utrzymywały się do końca XVIII w., w postaci konfiskaty

części bądź całości majątku; nie oszczędzano również trupa. Nie podaje jednak szczegółów co do zdarzeń tego typu z okresu RON-u.

Zatem, czy znane są z owych czasów przykłady tzw. "oślego pogrzebu" samobójców?

[secesjonista]

O latach trochę wcześniejszych, ale trzymając się tematu.

Swego czasu w kościele parafialnym w Ciechanowie spoczywało sobie ciało szlachcica.

Niby nic w tym dziwnego, tyle, ze był nim Piotr Jordanowski, który został ścięty za otrucie książąt mazowieckich: Stanisława i Janusza III. W aktach kapituły płockiej zachowała się pod datą 16 lutego 1526 r. informacja o ekshumacji tego ciała celem pochowania go w innym miejscu.

To co dziwi to fakt pochowania go w kościele skoro został on ekskomunikowany przez kanonika płockiego Stanisława ze Strzelc.

Jak zatem tłumaczyć ów pochówek?