Racje żywieniowe w poszczególnych armiach 1941-1945

[Andreas]

Cytuj

powstała inna maszynka - M-1942. Ta produkowana była przez różne firmy, m.in.: Prentiss Wabers Products czy  Aladdin Industries. Ten drugi produkt co do zasady działania był podobny do pierwszej wersji, miał jednak bardziej zwartą konstrukcję, ważył tylko 17 uncji (poprzedni model 37 uncji), miał mieć też lepsze możliwości zapłonu w niskich temperaturach

Nie ze względu na trudności, ale na fakt, że kuchenka, nazywana M42, była kuchenką przeznaczoną dla oddziałów górskich i specjalnych, z celowo zmniejszonymi gabarytami. Nigdy i nigdzie nie widziałem zdjęcia amerykańskiego żołnierza piechoty z kuchenką M42, nie pojawia się też w regulaminach dla piechoty, za to kuchenka Colemana już owszem. Był to zresztą jeden z powodów, dla których kupiłem M41, a nie M42.

http://olive-drab.com/od_soldiers_gear_mountain_cookkit.php

[secesjonista]

Trochę inaczej, zwrócono się o wyprodukowanie nowego palnika, który miał być bardziej przydatny w operacjach w rejonach górskich. Ostatecznie: "In the fall of 1942 the new model was standardized while the M-1941 stove was reclassified as substitute standard". Jednakże: "Although the later model, which was subsequently somewhat modified, had been intended to replace the M-1941 stove, production difficulties made it necessary to procure both till the end of the war".

/E. Risch  "The Quartermaster Corps: Organization, Supply, and Services", "The Technical Service", Vol. I, Washington 1995, s. 150/

 

Jak się zdaje M-1942 miała być przeznaczona dla wszystkich żołnierzy a nie tylko z oddziałów górskich czy specjalnych, w ramach nauki wszyscy żołnierze uczyli się jej obsługi, a nie tylko ci z odpowiednich oddziałów. Stąd film instruktażowy "How to Use the One Burner Gasoline Cooking Stoves M1941 and M1942" przeznaczony był dla ogółu wojaków (No 10-128, realizacja 1943 r.).

 

W swym opracowaniu Yves J. Bellanger w rozdziale tyczącym się wyposażenia kwatery artylerii podaje:

"17 cooking outfits, one burner, M1942 (...)

1 tent stove. M1941, complete with grate (1 per tent, CP, when authorized by Army or T of Opns Comdr)".

/tegoż, "U.S. Army Armored Division 1943-1945. Organization, Doctrine, Equipment", 2010. s. 358/

 

Squadron A, 4136th Army Air Force Base Unit w Tinkier Field, to raczej nie była jednostka górska czy specjalna, a to właśnie z tej bazy first lieutenant Peter Koftinoff sądzony był za machlojki przy zamówieniach sprzętu w 1945 r., m.in. właśnie M-1942.

/por. "Board of Review Holdings, Opinions and Reviews", Vol. 63, wyd. U.S. Army Office of the Judge Advocate General/

[kzet]

W dniu 28.08.2017 o 8:29 PM, gregski napisał:

Fajnie tylko coś cienki był ten obiad...

Racja K zapewniała 2700 kcal, a racja C 3700 kcal (a nawet proponowano zwiększenie tej racji do prawie 4500 kcal).

 

Jeżeli chodzi o racje rezerwowe w Wehrmachcie - żołnierz przy sobie miał tylko zmniejszoną żelazną rację (250 g sucharów - były różne rodzaje, dość mocno różniące się wartością odżywczą  - i 200 gramów konserwy mięsnej). Ta porcja mogła być spożyta tylko za pozwoleniem dowódcy kompanii (ewentualnie dowódcy plutonu lub drużyny - gdy taki pododdział był odcięty od reszty kompanii), jeżeli przez 24 godziny nie dostarczano jedzenia z kuchni polowej.

Dodatkowo, kuchnie polowe były zaopatrzone w pełne żelazne racje (po 3 na żołnierza). Pełna racja żelazna zawierała suchary (250 g), konserwę mięsną (200 g), warzywa (suszone lub w puszkach; 150 g) kawę i sól (po 25 g). Wykorzystywano je, jeżeli nie docierało zaopatrzenie z pułku lub batalionu.