Trzech najważniejszych Estończyków w historii sztuki

[suomeksi]

Oczywiście miało być "czterech" nie "trzech".

Friedrich Reinhold Kreutzwald

Friedrich Reinhold Kreutzwald (ur. 26 grudnia 1803 r. w Estonii, w prowincji Lääne-Viru, w dworku- Jõepere mõis, zm. 25 kwietnia 1882 r. w Tartu) – estoński pisarz i lekarz. Określany mianem ojca narodowej literatury estońskiej. Autor estońskiej epopei narodowej Kalevipoeg i innych książek na temat folkloru Estonii.

Kreutzwald jest tym dla Estonii kim Mickiewicz dla Polski. Kalevipoeg (Syn Kaleva) jest "bliźniaczym" utworem fińskiej Kalevali (Kraina Kaleva).

Pochodził z biednej rodziny, ojciec był szefcem, jednak rodzice dali mu dobre wykształcenie, był lekarzem i nauczycielem. Poślubił Marie Elisabeth Saedler.

Inne jego utwory oprócz Kalevipoeg (większość przetłumaczona także na niemiecki):

-"Plaga Wina"

-"Świat i kilka rzeczy jakie mogę w nim znaleźć"

-"Mądry człowiek z Gotham"

-"Lis Reynard"

Kreutzwald był ważnym człowiekiem w odrodzeniu narodowym Estonii.

Jakob Hurt

Jakob Hurt (ur. 22 lipca 1839 w Himmaste w Estonii, zm. 13 stycznia 1907 w Sankt Petersburgu w Rosji) – estoński językoznawca, teolog i folklorysta, jeden z twórców estońskiego odrodzenia narodowego, pastor luterański Estońskiego Narodowego Kościoła Luterańskiego. Znany jako Król Estońskiego Folkloru.

Po ukończeniu studiów został zatrudniony jako nauczyciel w dobrach Hellenurme należących do Alexandra Theodora von Middendorffa. Od 1868 do 1872 nauczał w szkołach gimnazjalnych w Tartu i Kuressaare.

Od 1872 do 1881 pełnił funkcję przewodniczącego Estońskiego Towarzystwa Literackiego (Eesti Kirjameeste Selts).

W wydanej w 1864 publikacji Lühikene õpetus kirjutamisest parandatud viisi położył podwaliny pod nowoczesną ortografię estońską. Później wydał m.in. monografię Eesti sõnadestline lõpuga (1903). Wraz z Ferdinandem Johannem Wiedemannem pracował nad wydaniem wielkiego słownika estońsko-niemieckiego. W 1886 uzyskał doktorat z teologii na Uniwersytecie w Helsinkach za pracę Die estnischen Nomina auf -ne purum.

Pisał w języku estońskim i niemieckim (który był wtedy językiem uniwersytetów i wyżej klasy w Estonii)

Od 1863 zajmował się wydawaniem estońskich pieśni ludowych oraz poezji, które opublikował m.in. w Beiträge zur Kenntniss estnischer Sagen und Ueberlieferungen (1863), Vana Kannel (Tom 1: 1875-1886, Tom 2: 1884-1886) i Setukeste laulud (1904-1907).

Beiträge zur Kenntnis estnischer Sagen und Ueberlieferungen, Tartu 1863

Lühikene õpetus õigest kirjutamisest parandatud viisi, Tartu 1864

Vana Kannel I, Tartu 1875-1886

Pildid isamaa sündinud asjust, Tartu 1879

Vana Kannel II, Tartu 1884-1886

Die estnischen Nomina auf -ne purum, Helsinki 1886

Eesti astronoomia, Tartu 1899

Über die Pleskauer Esten oder die sogenannten Setukesen, Helsinki 1904

Setukeste laulud I-III, Helsinki 1904-1907

Johann Köler

Johann Köler (ur. 8 marca 1826 r., w Vastemõisa koło Suure-Jaani w Estonii, zm. 22 kwietnia 1899 r. w St. Petersburgu w Rosji) – estoński malarz, pierwszy etniczny Estończyk wśród profesjonalnych malarzy. Urodzony w chłopskiej rodzinie.

Carl Robert Jakobson

Carl Robert Jakobson, ps. Linnutaja (ur. 26 lipca 1841 w Tartu (Dorpat), zm. 19 marca 1882 w Kurgja) – estoński nauczyciel i pisarz, polityk, jeden z twórców estońskiego odrodzenia narodowego.

Prowadził wzorcowe gospodarstwo rolne, zabiegał o prawa Estończyków w kręgach Niemców Bałtyckich i rosyjskiej administracji.

W 1878 założył w Viljandi gazetę Sakala, gdzie występował za ograniczeniem praw szlachty niemieckiej na terenie guberni bałtyckich.

Carl Robert Jakobson na estońskim banknocie 500 koron:

Edytowane 11 Luty 2011 przez suomeksi

[Smardz]

Skąd wynika zjawisko posiadania przez nich nazwisk nie wyglądających na estońskie?

[suomeksi]

Skąd wynika zjawisko posiadania przez nich nazwisk nie wyglądających na estońskie?

Do początków XX wieku prawie wszyscy Estończycy i Łotysze posiadali niemieckie i szwedzkie (a czasem i duńskie) imiona i nazwiska, ze względu na setki lat niemieckiego i szwedzkiego panowania, dominacji i osadnictwa na terenie Łotwy i Estonii. Doszło do prawie całkowitej germanizacji i skandynawizacji Ludów Bałtyckich (Łotyszy) i Ludów Fińskich (Estończyków). Jednakże wkońcu te narody przebudziły się i na początku XX wieku jakby na nowo odkryły swoje bałtyckie i fińskie pochodzenie. Wtedy większość (ale nie wszyscy) z Łotyszy i Estończyków pozmieniała nazwiska na etniczne i tak np. Harald Reibach stał się w Estonii Hando Riipalu albo Heikki Riipalu, a na Łotwie Haralds Reibachs. Jednak do dziś mnóstwo Estończyków i Łotyszy ma niemieckie i szwedzkie nie tylko nazwiska, ale i imiona. Np. dziesiąte najpopularniejsze nazwisko na Łotwie to Peterson, a czwarte Janson.

Wpływ kultury germańskiej i skandynawskiej na Łotyszy i Estończyków jest ogromny.

Identyczna sytuacja była w Finlandii, tam też Finowie zmieniali nazwiska ze szwedzkich na fińskie.

Oczywiście powyższe dotyczy tylko Łotyszy i Estończyków. Trzeba wiedzieć, że na Łotwie i Estonii w czasie okupacji sowieckiej (ZSRR) przesiedlono mnóstwo Rosjan czy Ukrainców, którzy stanowią dziś 25% mieszkańców w Estonii i 40% na Łotwie.

Tak więc dziś w Estonii i na Łotwie są:

1) ludzie z estońskimi, łotewskimi, niemieckimi lub szwedzkimi nazwiskami- i są to Estończycy i Łotysze

oraz

2) ludzie ze słowiańskimi nazwiskami- i są to, w większości, przesiedleni za czasów ZSRR Rosjanie. Aczkolwiek są to też np. Polacy czy jakieś mieszanki łotewsko(estońsko)- słowiańskie, jednak jest ich bardzo mało. Np. w Estonii mieszane małżeństwa estońsko-rosyjskie są na poziomie poniżej 1%. Estończycy nie zadają się z Rosjanami, podobna sytuacja jest na Łotwie.

Edytowane 11 Luty 2011 przez suomeksi

[STK]

suomeksi skąd Twoja fascynacja Estonią?

[suomeksi]

suomeksi skąd Twoja fascynacja Estonią?

Stąd, że wyglądam tak jak oni (rasa nordycka w bałtyckiej odmianie) i stąd, że moja babcia była z łotewskiej szlachty (Niemców Bałtyckich) i miała nazwisko panieńskie Klott de Heydenfeldt.

Edytowane 13 Luty 2011 przez suomeksi