Kaligrafia

[Pancerny]

W Chinach mistrzowie kaligrafii uchodzili za elity społeczne, w Turcji, każdemu nowemu Sułtanowi najbardziej znani kaligrafowie, tworzyli tungrę.

Czy były jakieś specjalne techniki kaligrafii, czy każdy mistrz pisał tak jak potrafił, czy były jakieś określone wzorce liter, jakie sprzęty służyły kaligrafom do kreślenia liter, znaków?

Zapraszam do dyskusji.

[Qrosava]

Warto jest wspomnieć o tym, jak sztuka kaligrafi wygląda w Japonii. Na początek trochę o samym tuszu.

Tusz używany w tradycyjnej sztuce japońskiej kaligrafii nazywamy sumi. Wytwarza się go z sadzy i kleju zwierzęcego. Właściwie tusz jest czarny, ale możemy wyróżnić jego "odcienie", czerń wpadająca w: brąz, granat, czerwień, zieleń, fiolet.

Sam klej służy do spajania sadzy. W Chinach uzyskujemy go z ryb, a w Japonii ze skór zwierząt (np. jeleń). Podczas gotowania zwierzęcego surowca wychodzi nam galareta, która twardnieje podczas schładzania. Substancję gotujemy w wodzie, a mieszamy w naczyniu miedzianym. W ten sposób powstaje lepka substancja, którą pozostawiamy na noc, a następnie ponownie gotujemy i przecedzamy. Nie ma co ukrywać, że gotowy surowiec cuchnie niemiłosiernie. Dlatego tez jest aromatyzowany piżmem, czy kamforą.

Jeśli chodzi o sadzę to wyróżniamy jej dwa rodzaje. Jedna to sadza z sosny, a druga z oleju roślinnego. Tusz powstały z sadzy z oleju roślinnego nazywamy yuen-boku. Powstały tusz jest bardzo gęsty o kolorze głębokiej czerni. Jednak po dodawaniu wody zaczynają się pojawiać barwne refleksy, o których już wspominałem. Natomiast tusz powstały z sadzy z sosny zowie się shoen-boku. Ten tusz jest znacznie rzadszy, a jego kolor jest szarawy. Obecnie rzadko używamy tuszu z sadzy sosnowej.

Q

[secesjonista]

To tak z boku, acz z naszej spuścizny, w szkołach Generalnej Guberni władze oświatowe niemieckie przywiązywały niezwykłą wagę do kaligrafii, i zarazem zarządzeniem władz wprowadzono obowiązkową antykwę.

[Pancerny]

Czy nasi zakonnicy, przepisując kolejne egzemplarze ksiąg, to kaligrafowie czy kopiści?

[secesjonista]

Kopiści wskutek sensu pracy, którą wykonywali.

Kaligrafowie - jeśli posiadali taką umiejętność, a raczej większość posiadała.

[secesjonista]

Qrosawa zapomniał dodać, że kaligrafia dotarła do Japonii z Chin, i choć Japończycy nadali jej swój indywidualny kształt, to za największego mistrza Shodō, uznaje się w Japonii - Chińczyka Wang Xizhi.

Dla zainteresowanych kaligrafią japońską, polecam pracę pani Anny Zalewskiej próbującej zgłębić sztukę kaligrafii pod kierunkiem mistrzyni Inagaki Shōen: "Kaligrafia japońska. Trzy traktaty o drodze pisma".

I takie pytanie: czym różniła się kaligrafia więźnia od kaligrafii trawiastej?