Ideologia i propaganda w literaturze

[Qrosava]

Ogólnie rzecz biorąc sztuka może być sztuką "samą w sobie", komercyjną/użytkową, może być propagandą albo ideologią.

Czemu wspominam o ideologii w literaturze? Otóż dlatego, że literatura jest sztuką słowa, które, jak wiemy, ma ogromną moc oddziaływania. Ale zaraz, przecież słowo samo w sobie aż tak wielką siłą nie jest, mam tu na myśli słowo drukowane, bo literatura to właśnie słowo drukowane. Słowo drukowane jest "suche". By porwać tłumy potrzebna jest osoba, która te słowa wypowie tak, że wszyscy będą w nie wierzyli. Jak więc słowo drukowane może stać się narzędziem ideologii i/lub propagandy skoro nie może wyrazić emocji, uczuć, skoro nie gestykuluje, nie zmienia tonu i tembru głosu? Słowo pisane/drukowane musi więc wykorzystać inne sposoby, takie jak choćby wszechobecne rymy, czy aliteracje. Weźmy pod lupę rymy. Bądźmy szczerzy - literatura nie trafia do każdego, nie każdy czyta książki, wiersze regularnie. Jak więc sprawić by do takich ludzi trafiły treści zawarte w literaturze? Rymy nadają treści literackiej postać przystępną, stosunkowo łatwą do zapamiętania. Mimowolnie jakiś tekst może w ten sposób zostać utrwalony w pamięci czytelnika (tudzież słuchacza).

Q

[Wroobel]

Bądźmy szczerzy - literatura nie trafia do każdego, nie każdy czyta książki, wiersze regularnie.

Tutaj możemy pójść bez obawy dalej mówiąc , że tylko niewielka mniejszość populacji korzysta tak czy inaczej z literatury.

Jak więc sprawić by do takich ludzi trafiły treści zawarte w literaturze? Rymy nadają treści literackiej postać przystępną, stosunkowo łatwą do zapamiętania.

Po pierwsze mamy tu pewną sprzeczność , bowiem jeśli nie sięgają oni do literatury to żadne zabiegi nie docierają i tak do nich .

Po drugie ,istotnie np w nauczaniu , zwłaszcza dot. małych dzieci stosuje się rymowanki celem lepszego uprzystępnienia treści uczniowi.

Po trzecie trzeba pamiętać , że rymowanki mogą być odbierane jako treści mało poważne , co też stanowi utrudnienie w stosowaniu tego zabiegu na pewnych polach .

[Qrosava]

Po pierwsze mamy tu pewną sprzeczność , bowiem jeśli nie sięgają oni do literatury to żadne zabiegi nie docierają i tak do nich .

Rzeczywiście muszę się z Tobą zgodzić Wrooblu. Jednak pamiętajmy, że niektóre utwory znamy ze słuchu. Nie chcę tu za bardzo off-topować, ale są ludzie, którzy znali część wersów Inwokacji Pana Tadeusza nigdy nie mając tej książki w ręku. Niemniej jednak nie każdy utwór jest tak znany jak Pan Tadeusz (w Polsce oczywiście). To tylko taka moja mała dygresja, niemniej jednak dziękuję za zwrócenie uwagi.

Po trzecie trzeba pamiętać , że rymowanki mogą być odbierane jako treści mało poważne , co też stanowi utrudnienie w stosowaniu tego zabiegu na pewnych polach .

To nie reguła. Rzeczywiście nie zawsze rymowanie jest potrzebne, jednak też nie zawsze rymy sprawiają, że utwór staje się mało poważny. Nie każdy utwór rymowany jest pokroju Siała baba mak, nie wiedziała jak....

Q

[Tomasz N]

A ja zapamiętałem z szkoły podstawowej:

Na małej stacji w wiosce Poronin

gdy pociąg stanął wśród zgrzytu szyn

wysiadł z wagonu ojciec, a po nim

z wagonu wysiadł także i syn.

Może ktoś pamięta co dalej (a jest w temacie).

Edytowane 1 Maj 2010 przez Tomasz N

[secesjonista]

A ja zapamiętałem z szkoły podstawowej:

Na małej stacji w wiosce Poronin

gdy pociąg stanął wśród zgrzytu szyn

wysiadł z wagonu ojciec, a po nim

z wagonu wysiadł także i syn.

Może ktoś pamięta co dalej (a jest w temacie).

Gdy pociąg stanął wśród zgrzytu szyn,

Wysiadł z wagonu ojciec, a po nim

Raźno na peron wyskoczył syn.

Wyszli na drogę wesoło idąc,

Przez kładkę przeszli na drugi brzeg.

Ojciec przystanął, spojrzał na syna,

Pomyślał chwilę i tak mu rzekł:

Tu na tej ziemi, dawno już temu,

Za moich młodych dziecinnych lat,

Chodził po świecie człowiek, któremu

Nową epokę zawdzięcza świat.

Wiesz o kim mówię?

Wiem, o Leninie,

Czy tutaj mieszkał?

Czy tutaj śnił?

Potem umilkli (ojciec i syn) i w zamyśleniu

W wielkim skupieniu gdzieś dalej szli,

Tą samą ścieżką, po której Lenin

Być może chodził za tamtych dni.

[Tomasz N]

Czyli tylko trzy wersy dobrze zapamiętałem ?

Ale pamiętam też i kontrrewolucyjny, osadzony w tym terenie

W Poroninie na jedlinie

wiszą gacie po Leninie

kto chce w partii awansować

musi gacie pocałować

(dziwne, to zapamiętałem bezbłędnie, ale to z okresu "późniejszego")

Jednakże nie tylko taką literaturę ideolo zapamiętałem z podstawówki. Była też książeczka "wolnorynkowa" pt. "Bankructwo małego Dżeka"

Edytowane 1 Maj 2010 przez Tomasz N

[adamhistoryk]

Sołochow - oprócz plagiatu "Cichego Donu" - pisał propagandowe rzeczy. Taka powieść jak "Zaorany ugór" może być przykładem.

[secesjonista]

Chyba: Szołochow...

a co do obu tomów "Zaoranego ugoru" to choć w zamiarze autora miała to być propaganda, to niezbyt się ona spodobała ówczesnym włodarzom Kremla.