Uzbrojenie armii rosyjskiej

[widiowy7]

W co i jak była uzbrojona armia rosyjska w 1863r ? Czy po doświadczeniach wojny krymskiej, miała już gwintowane, kapiszonowe karabiny?

Czy ta część, stacjonująca w Królestwie Polskim była pod tym względem jakoś uprzywilejowana, czy były to peryferia Imperium?

[widiowy7]

Przed omówieniem wszelakim broni stosowanej w armii rosyjskiej, na pierwszym miejscu należy przestudiować proces zmian zachodzących w Imperialnej Armii.

Odnośnie przyszłego referowania uzbrojenia rosyjskiego wykorzystywanego przy tłumieniu zrywu narodowościowego należałoby wykazać przykłady walk z powstańcami.

Wreszcie ostatnie moje dwa pytania:

Czy ma być również przedstawione dokładne OdB wojsk rosyjskich które uczestniczyły w walkach lat 1863-1864?

Czy ukaz munduru i rynsztunku bojowego w prezencji niniejszej zamieszczać?

Pozdr.

B.

Naprawdę mógłbyś coś takiego napisać?

Co do OdB, jasne że tak. Osobiście nic na ten temat nie wiem.

Co do drugiego też tak. Uzasadnienie jak wyżej

[widiowy7]

Witam.

bavarsky, masz może dane na temat sił rosyjskich na początku Powstania na północnym Mazowszu?

A konkretnie Maków Mazowiecki, Pułtusk, Przasnysz, Ciechanów. Interesuje mnie ten rejon, bo z niego wywodzi się moja rodzina. Zastanawia mnie, czy jakiś mój pra, brał udział w walkach.

W Makowie 2.2.1863 stacjonowało tylko 40 weteranów i 10 Kozaków

Chorzele-jedna rota piechoty-mjr Ruseńko.

Dowódcą rosyjskim w województwie płockim był gen.Semeka?

W czerwcu 1863r w Pułtusku stacjonował przynajmniej jeden szwadron (2-gi) pawłogrodzkiego pułku huzarów.

Co to są "objeszczycy"?

W Przasnyszu stał pułk niżnogrodzki.

Edytowane 27 Kwiecień 2010 przez widiowy7

[4313_1481369817]

Witam widiowy7, jeśli interesuje się powstanie na północnym Mazowszu polecam książkę Ryszarda Juszkiewicza "Powstanie styczniowe na Północnym Mazowszu", oprócz opisu działań wojennych znajdziesz tam również nazwiska powstańców. Pozdrawiam!

[bavarsky]

Objeżczyk, objeszczyk tj. z rosyjskiego объежчык, объещик, słowo opisujące pograniczników, formacje kozaków, brygady graniczne, regimenty wyznaczone do pełnienia dozoru itp.

Co do reszty, niestety w najbliższym czasie nie będę miał możliwości pomocy.

Pozdr.

B.

[widiowy7]

I tak już wyjaśniłeś moją jedną wątpliwość

Posta poprzedniego napisałem, studiując jednocześnie "Bitwy i potyczki Powstania Styczniowego" w wydaniu rappersvilskim. W Wielkopolskiej Bibliotece Cyfrowej. Ale przypomniao mi się, że taki egzemplarz miałem w ręku. Wiele lat temu.

Łyzio dzięki, biorę się za poszukiwania.

[Furiusz]

Odświeżę temat, może Razorblade albo ktoś inny z większą wiedzą niż moja go dostrzeże. Jakie było uzbrojenie armii rosyjskiej - jeśli idzie o broń palną - oraz jak wyglądało porównanie tego sprzętu do broni używanej przez inne europejskie nacje w tym czasie? 

[jancet]

7 godzin temu, Furiusz napisał:

Jakie było uzbrojenie armii rosyjskiej - jeśli idzie o broń palną - oraz jak wyglądało porównanie tego sprzętu do broni używanej przez inne europejskie nacje w tym czasie? 

Podstawową bronią palna rosyjskiej piechoty był karabin kapiszonowy 18 mm wz. 1845, odprzodowy, gwintowany, z celownikiem żłobkowo-ramkowym i muszką, czyli nadający się do precyzyjnego celowania. Produkowany - rzecz jasna - w Tule. Lufa 94 cm, waga karabiny - 3,27 kg + bagnet 0,4 kg.

 

Generalnie broń typowa dla tamtej epoki, podobna do tej, stosowanej w wojnie krymskiej, a także prusko-austriackiej, prusko-duńskiej i prusko-francuskiej przez przeciwników Prus. No bo tych piechota dysponowała odtylcowym karabinem Dreyse'go.

 

Dla porównania karabin austriacki 18 mm wz. 1842 miał krótszą lufę (84.5 cm), a był znacznie cięższy - 4,59 kg + bagnet 0,4 kg. Karabin belgijski, używany ponoć przez powstańców, miał lufę długą na 108 cm, kaliber 17 mm i ważył 3,95 kg. Na tym tle karabin rosyjski wyróżnia się małą masą. na ile jest to zaleta - nie wiem. Lekką broń żołnierz z pewnością doceniał w marszu, ale podczas strzelania z zasady zachowania pędu wynika, że lżejszy karabin z dłuższą lufą (wiec pewnie z większą prędkością wylotową pocisku) dawał silniejszego "kopa" w bark, przyjmując taki sam ładunek miotający.

 

Więc istotnie tylko praktyk, jak Rasorblade, być może może coś rozsądnego powiedzieć o tym, jak się z niego strzela i trafia. Ale jakiejś zasadniczej różnicy taktycznej bym się nie spodziewał (z wyłączeniem pruskiej odtylcówki, rzecz jasna).

 

Dane liczbowe za: "Powstanie styczniowe w zbiorach Muzeum Wojska Polskiego", WMON, Warszawa 1966.

Edytowane 5 Kwiecień 2017 przez jancet

[Furiusz]

Dziękuję.  Jest tam coś może o broni kawaleryjskiej?

[secesjonista]

O broni rosyjskiej zgromadzonej w garnizonach na terenie Królestwa:

"Zwycięskie napady na garnizony i oddziały nieprzyjaciela pozwoliły partyzantom zwiększyć zasób broni palnej o rosyjskie karabiny wojskowe. Były one gwintowane, kapiszonowe o wzorach 46, 52, 56, 57, 58, 60 o kalibrze od 15,3 do 18,3 mm. Ich długość bez bagnetu sięgała 132–136 cm, a ciężar od 3,27 do 4,40 kg. Obecne były również karabiny wzór 1857, o kalibrze 15,3 mm, długości
136 cm i ciężarze 4,40 kg, dodatkowo posiadały bagnet. Ich szybkostrzelność wynosiła 1,5 strzała na minutę. Używano również karabinów kapiszonowych gładkolufowych wzorów 1808, 45, i 54".
/Ł. Staroń "Uzbrojenie piechoty w latach 1863-1864 na terenie województwa krakowskiego i sandomierskiego", "Teka komisji Historycznej", OL PAN, X, 2013, s 39/

 

Po doświadczeniach wojny krymskiej:

"Potężny wstrząs wywołany klęską sprawił, że w ciągu kilku następnych lat Rosjanie zdołali uzbroić większość żołnierzy pułków liniowych w nowoczesną broń gwintowaną, porównywalną z konstrukcjami zachodnioeuropejskimi – karabiny wzór 1856/58 kal. 15,2 mm strzelające pociskami Minié".

/M. Mackiewicz "Sztućce, janczarki, belgijczyki - o uzbrojeniu strzeleckim w powstaniu styczniowym", "Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej", T. 31, 2014, s. 138/

 

Krytyczniei o stanie uzbrojenia wojsk rosyjskich wypowiedział się Karol Jadczyk (w oparciu m.in. o prace: W. Caban "Służba rekrutów z Królestwa Polskiego w armii carskiej w latach 1831–1873", P. Zajonczkowskij "Wojennyje rieformy 1860–70 godow w Rossii"):

"Niezbyt ścisłe okazuje się stwierdzenie, iż armia rosyjska miała znacznie lepszą broń niż powstańcy. Dokonana wcześniej szczegółowa analiza tej kwestii skłania do wniosku, że w wielu wypadkach było zupełnie odwrotnie. Zapomina się bowiem, że stan armii rosyjskiej w okresie między wojną krymską a powstaniem styczniowym w zasadzie nie zmienił się. Przede wszystkim armia ta pozostała zacofana pod względem technicznym. Podczas gdy w innych armiach wprowadzono już karabiny gwintowane, a w armii pruskiej nawet odtylcowe, w rosyjskiej dominowały nadal przestarzałe gładkolufowe karabiny skałkowe bądź też kapiszonowe przerobione ze skałkowych".

/tegoż, "Wojsko powstańcze zrywu styczniowego 1863–1864 : Wybrane aspekty", "Przegląd Historyczno-Wojskowy", T. 14, nr 1, 2013, s. 27/

 

 

15 godzin temu, jancet napisał:

Produkowany - rzecz jasna - w Tule.

 

I chyba jeszcze w fabrykach: iżewskiej i siestroreckiej,

[jancet]

Dnia 5.04.2017 o 21:02, Furiusz napisał:

Dziękuję.  Jest tam coś może o broni kawaleryjskiej?

Nie, niestety nie. To dość zrozumiałe, zważywszy że katalog obejmuje broń, używaną przez powstańców, a broń piechura łatwiej zdobyć, niż broń kawalerzysty.

 

Ogólną praktyką było, że karabinki dragońskie (dragoni to chyba była jedyna wówczas formacja regularnej kawalerii w armii, pomijając jednostki gwardyjskie i nieregularne, typu kozaków) i kawaleryjskie były skróconymi formami karabinów piechoty, o tym samym kalibrze i z tymi samymi nabojami. Ale pewności nie mam żadnej.

Dnia 6.04.2017 o 11:36, secesjonista napisał:

Krytyczniej o stanie uzbrojenia wojsk rosyjskich wypowiedział się Karol Jadczyk (w oparciu m.in. o prace: W. Caban "Służba rekrutów z Królestwa Polskiego w armii carskiej w latach 1831–1873", P. Zajonczkowskij "Wojennyje rieformy 1860–70 godow w Rossii"):

"Podczas gdy w innych armiach wprowadzono już karabiny gwintowane, a w armii pruskiej nawet odtylcowe, w rosyjskiej dominowały nadal przestarzałe gładkolufowe karabiny skałkowe bądź też kapiszonowe przerobione ze skałkowych".

/tegoż, "Wojsko powstańcze zrywu styczniowego 1863–1864 : Wybrane aspekty", "Przegląd Historyczno-Wojskowy", T. 14, nr 1, 2013, s. 27/,

Informacja, podana przez Secesjonistę za Jadczykiem, za Cabanem i za Zajonczkowskim o dominowaniu karabinów gładkolufowych w armii rosyjskiej podczas działań przeciw powstańcom 1863-64 wydaje mi się dość zaskakującą, ponadto sprzeczną z informacjami, podawanymi w tymże poście Secesjonisty za Staroniem.

 

Natomiast warto dostrzec, że z powodu wagi walki ogniowej piechoty, zapewne wymiana karabinów na gwintowane została wykonana najpierw dla tej formacji, a później dla dragonów, jeszcze później dla kawalerii gwardii, a najpóźniej dla jazdy nieregularnej. Więc bardzo możliwe, że dragoni w latach 63-64 wciąż mieli karabiny gładkolufowe, a Kozacy, Czerkiesi, Kałmucy itp. mieli takie prawie na pewno.