Waldemar Łysiak - ocena literatury, publicystyki

[secesjonista]

Na placu w Bolonii stoi sobie rzeźba Neptuna, którą wykonał Jean de Boulogne. Ot typowe ujęcie, w jednej ręce trzyma trójząb, drugą wyciąga jakby w geście uśmierzania wzburzonych fal. Ta oto rzeźba posłużyła Łysiakowi w jednej z jego licznych utarczek z redaktorami i właścicielami czasopism, w których pisywał. W swym pożegnalnym tekście "nihil Novi sub sole", zamiast powiedzieć swym adwersarzom ("Hajdarowicz & Co." i "Czarnecki & Co.") wprost: "pierd... się", Łysiak "popisał" się erudycją. Oto opowiedział historyjkę, jak to włoski rzeźbiarz wykonał rzeczony posąg, atoli mniszki z pobliskiego klasztoru miały się uskarżać na zbyt eksponowanego penisa u tej postaci, zatem władze zmusiły rzeźbiarza do korekty tego szczegółu anatomicznego. Rzeźbiarz, chcąc nie chcąc, musiał się podporządkować, ale w zemście miał powiększyć środkowy palec i go wyprostować, w oczywistym obscenicznym geście. Łysiak kończy ów wywód słowami: "Tym właśnie gestem żegnam nowych właścicieli "Uważam Rze"", wcześniej jeszcze zauważając, że wysunięty palec jako obraźliwy gest został wynaleziony w XVI wieku.

 

Nic nie wiadomo o tym by rzeźbę Neptuna modyfikowano, zarówno w przeszłości jak i współcześnie. Boloński Neptun wygląda tak:

Fontana del Nettuno

 

 

Jak na specjalistę od historii kultury i sztuki Łysiak nieszczególnie wykazał się tu znajomością co do spuścizny manierystów we Włoszech. Trzeba być chyba ślepym by widzieć u tej postaci kolokwialnego "fucka".

Idźmy dalej...

jak na specjalistę od historii kultury i sztuki Łysiak wykazuje się tutaj całkowitą ignorancją w zakresie biografii twórcy Neptuna. Rzeczony "włoski rzeźbiarz" był w rzeczywistości Flamandem, zapewne autora "Asfaltowego salonu" zmyliło to, że jego artystyczna aktywność koncentrowała się we Włoszech, a dodatkowo znany był bardziej jako: Giambologna, co może nasuwać myśl o włoskim pochodzeniu, ale jest to jedynie "zwłoszczenie" jego imienia i nazwiska.

Idźmy dalej...

jak na specjalistę od historii kultury, Łysiak kolejny raz wykazuje się mizerną znajomością antyku. Większość znanych mi ludzi z mego pokolenia swą przygodę z filozofią zaczynała bądź to od przejrzenia "kolubryny" Tatarkiewicza (ci ambitniejsi), bądź to od opracowania "Żywoty i poglądy słynnych filozofów" autorstwa Diogenesa Laertiosa (ci mniej ambitni).  W tejże książce znajduje się historyjka o cyniku Diogenesie, do którego przychodzą ludzie pytający się o Demostenesa, na co on wyciąga ku nim wysunięty środkowy palec. To nie jedyna wzmianka o tego typu geście pochodząca ze starożytności, zatem trzeba przyjąć, że Łysiak nie zna (bądź nie pamięta) o takich "drobiazgach" jak: "Sejm kobiet" Arystofanesa czy "Chmury" Sofoklesa.

W żaden sposób nie da się utrzymywać, iż tego typu gest jest wynalazkiem szesnastowiecznym.