Warszawa 1656 - Mirosław Nagielski

[Tofik]

Tytuł: Warszawa 1656

Autor: Mirosław Nagielski

Wydawnictwo: Bellona

Rok wydania: 2009

Ilość stron: 304

ISBN: 978-83-11-11532-3

Bardzo ciekawa pozycja, ale niepozbawiona wad, przykładowo brak opisu wojskowości obydwu stron, choć armia RON wydaje się być oklepanym tematem, to armia Karola Gustawa, już taka nie jest, przynajmniej dla polskiego szarego czytelnika (np. mnie), który nie zna twórczości m.in. Larsa Tersmedena. Opis bitwy choć bardzo przystępny (a przyznam, że Nagielskiego nigdy nie czytało mi się zbyt dobrze...), nie może być definitywnie uznany za całkowicie prawdziwy. B. prawdopodobne, że w szarży Połubińskiego nie uczestniczyli Koroniarze, o czym pisał Stefan Koryciński. Jednocześnie autor uważa, że salwa muszkieterów z odległości nie większej niż 100 m mogła spowodować śmierć niemal wszystkich koni z pierwszego szeregu. Ciężko to stwierdzić, faktem jest, że skoro autor szacuje ogólne straty szarżujących na najwyżej 20%, a pierwszy szereg liczył ok. 300 koni (a prawdopodobnie mniej, bo Polacy nie brali udziału w szarży), to teoria Nagielskiego - oparta zapewne na Teodorczyku - nie jest całkowicie do zaakceptowania. Rzecz jasna straty w koniach, a straty w ludziach to nie to samo, niemniej to nie świadczy o prawdziwości hipotezy, tylko raczej o trudności w jej uzasadnieniu. Oczywiście można też powiedzieć, że pod Warszawą nie było celnej salwy Szwedów ze 100 m ale nie znam przypadku świadczącego o prawdziwości tej teorii.

Obciążenie konia spowodowane wagą jeźdźca i jego wyposażenia nie musiało wcale przeszkadzać w nagłych i szybkich odskokach od nieprzyjaciela. Pamiętajmy, że husaria była znana ze swoich umiejętności jeździeckich, m.in. zawracania konia w miejscu. Jak podaje Sikora, największe obciążenie konia husarskiego mogło wynosić ok. 45 kg + waga jeźdźca, natomiast obciążenie konia kawalerzystów z I WŚ - 47-66 kg + waga jeźdźca. A jak wiadomo, jezdni XX-wieczni wcale nie byli ciężką, ani nawet średnią jazdą, bo nie takie były potrzeby ówczesnych pól bitew.

Oceniając książkę Mirosława Nagielskiego trzeba pochwalić autora za to, że dokonał poprawek względem poprzedniego wydania, uwzględnił nowe pozycje itd. No i przy tym, nie można zapomnieć, że habek stanowi świetne przedstawienie działań polskich w I połowie 1656 r.

[redbaron]

Oceniając książkę Mirosława Nagielskiego trzeba pochwalić autora za to, że dokonał poprawek względem poprzedniego wydania, uwzględnił nowe pozycje itd. No i przy tym, nie można zapomnieć, że habek stanowi świetne przedstawienie działań polskich w I połowie 1656 r.

Trzeba pochwalić też i Wydawnictwo, że na to pozwoliło, bo mogli wydać nie pozwalając autorowi poprawić.

[Kadrinazi]

Jednak wciąż jest nieco błędow dotyczących armii szwedzkiej w owej bitwie

[Roman Różyński]

B. prawdopodobne, że w szarży Połubińskiego nie uczestniczyli Koroniarze, o czym pisał Stefan Koryciński.

Po obejrzeniu rysunku Dahlberga jest to pewne:

husarze atakują frontem tylko 2 skwadrony a więc 400 Szwedów.