Wyszukaj
Wyświetlanie wyników dla tagów 'galicja' .
Znaleziono 2 wyniki
-
Gra o ropę naftową w czasie II wojny światowej
jakober dodał temat w Gospodarka, kultura i społeczeństwo
Są już dwa wątki obracające się wokół ropy: Karpacka nafta w służbie III Rzeszy oraz Brytyjsko-francuskie plany ataku na ZSRR Ja jednak chciałbym, żebyśmy spróbowali przekrojowo spojrzeć na zagadnienie ropy nafotwej, szczególnie na potwierdzone przykłady działań (ekonomicznych, militarnych, służb specjalnych, sabotażowych) w celu pozyskania lub zniszczenia obiektów wydobywczych ropy naftowej w czasie drugiej wojny światowej. Jakie bylibyśmy w stanie zebrać i po krótce przedstawić? W drugim z wymienionych powyżej wątków, z którego właściwie przenoszę dyskusję wokół jednej z akcji w Rumunii, Secesjonista nawiązał już do planów francusko-brytyjskich dotyczących rafinerii na Kaukazie. Faktem jest też przejęcie przez Niemców instlacji na złożach w Polsce czy też w Kotlinie Wiedeńskiej. Jak przebiegały te przejęcia? Jakie gry toczyły się wokół złóż w Rumunii? Jakie były plany i ruchy wobec złóż na Kaukazie? Gdzie jeszcze toczono grę o ropę? W dostępnym online naukowym oporacowaniu "Annals of the Academy of Romanian Scientists, Series on History and archeology," Volume 1, Number 2/2009, można znaleźć opracowanie prof. Gheoghe Buzatu: „Oil and War in Romanian History During the XX-th Century”. W nim dotarłem do fragmentu poświęconego tzw. planowi Wengera. We fragmencie tym prof. Buzatu nawiązuje do dokumentów przechwyconych najpierw przez Niemców na skutek inwazji na Francję w maju/czerwcu 1940 roku a następnie przejętych przez Armię Czerwoną po wkroczeniu na teren III Rzeszy i wysłanych do Moskwy, gdzie spoczęły w tamtejszych archiwach. Dokumenty te przeanalizowali rumuńscy naukowcy w 1992 roku w Moskwie. Tzw. plan Leona Wengera (byłego szefa francusko-belgijskiego konsorcjum Petrofina) z 1 października 1939 roku i przedstawiony rządowi francuskiemu przez generała Gemelin 18 października 1939 roku, zakładał dwa warianty: szybki (do przeprowadzenia w 24 h) oraz metodyczny (do zrealizowania w przeciągu 10 do 30 dni) zniszczenia przemysłu naftowego w Rumunii mające sparaliżować 90 % produkcji oraz jego środki transportu. Celem sabotażu miały być szyby wiertnicze oraz blokada Dunaju w celu przerwania połączenia Rumunia-Niemcy. Ze strony francuskiej stworzony został sztab koordynujący (Roger Sarret, Pierre Angot, Jacques Pierre Coulon, etc.) który nawiązał kontakt z grupą oficerów brytyjskiego Intelligence Service w Rumunii (Colonel Colin Gubbins, Major Garfit Watson oraz Ted Masterson). Francusko-brytyjski plan przedstawiony został dwództwu armii rumuńskiej, które podjęło intensywne przygotowania. Jednakże wobec nacisku na Bukareszt ze strony Berlina oraz wobec współpracy szefa rumuńskich tajnych służb (RSS) Mihaila Moruzova z szefem Abwehry Wilhelmem Canarisem szczególnie wokół zagadnień ropy, plan ten nigdy nie został zrealizowany, ale też nie został ujawniony. Dopiero w czerwcu 1940 roku Niemcy przechwycili w La-Charite-sur-Loire francuskie tajne archiwa polityczno-dyploatyczne oraz wojskowe, a wraz z nimi dowód na podwójną grę Moruzova, który, współpracując zimą 1939/1940 roku z Abwehrą dążącą do udaremnienia jakichkolwiek akcji sabotażowych wymierzonych w rumuński przemysł naftowy, jednocześnie nie przerwał swej współpracy z Deuxieme Bureau i z Intelligence Service. Jednakże do momentu fatalnego dla Moruzova w skutkach przechwycenia przez Niemców francuskich dokumentów, jego służby przyczyniały się do demaskowania i zapobiegania aktom sabotażu na Dunaju czy też przymykały oko na niemiecki przemyt broni dla straży strzegącej terenów roponośnych na wypadek francusko-brytyjskiego ataku. Zaangażowanie Moruzova we współpracę z Abwehrą było chwalone i przez Wilhelma Keitela, szefa OKW (Berlin, marzec 1940), i przez Canarisa (29 maja 1940 roku) przekazującego osobiste wyrazy wdzięczności samego Hitlera oraz „całego narodu niemieckiego”. Nie uratowało to jednak jego głowy. Po przejęciu rządu przez Antonescu został aresztowany i w listopadzie 1940 roku stracony w Jilavie. Jak widać z powyższej skrótowo przedstawionej treści części opracowania prof. Buzatu, przebieg działań wokół planu Wengera jest nieco odmienny od tego przedstawionego w 1973 roku w artykule na łamach „Der Spiegel” przytoczonym wczoraj przeze mnie w wątku Brytyjsko-francuskie plany ataku na ZSRR. Być może jest to też przykład „dziesięciu postaci wybiórczości”, jak je zdefiniował swego czasu Norman Davies.- 38 odpowiedzi
-
- kotlina wiedeńska
- galicja
-
(i 3 więcej)
Oznaczone tagami:
-
Paweł Samuś Wicemarszałek Wasyl Mudryj (1893-1966) Ugody polsko-ukraińskiej orędownik daremny ISBN 978-83-7507-246-4 Format B-5, 740 stron, bibliografia, indeks osobowy Stosowny link Bohater tej naukowej monografii był jedną z najwybitniejszych postaci historii ukraińskiej pierwszej połowy XX wieku. Na świat przyszedł w rodzinie chłopskiej na krańcach wschodnich Galicji, na dawnych kresach południowo‐wschodnich Rzeczypospolitej. Spoczął na zawsze w ziemi amerykańskiej, niedaleko Nowego Jorku. Intelektualista i polityk, redaktor i publicysta pozostawił po sobie obfitą spuściznę pisarską. Jego biografia stanowi fragment burzliwych dziejów narodu ukraińskiego, a także trudnych stosunków polsko-ukraińskich w końcu XIX i pierwszej połowie XX wieku. Patriota ukraiński, z polskością i Polakami stykał się od najmłodszych lat, a pragnienie ułożenia zgodnych relacji polsko‐ukraińskich stało się dlań przesłaniem, jednym z najważniejszych na jego drodze życiowej. Kwestia ukraińska w Polsce Odrodzonej należała do najdonioślejszych i wyjątkowo trudnych do rozwiązania problemów w polityce wewnętrznej wielonarodowego państwa. Aczkolwiek Wasyl Mudryj jest główną postacią tej książki, to wokół jego biografii została osnuta obszerna i szczegółowa narracja na temat ogólniejszych zagadnień i wydarzeń dotyczących stosunków polsko-ukraińskich. Monografia należy bowiem do tego rodzaju opracowań biograficznych, które w historiografii są określane mianem biografii pretekstowej lub ekologicznej. Zamysłem autora jest przedstawienie możliwie pełnego obrazu życia i działalności bohatera na tle jego czasów, analiza motywacji postaw, dylematów, przed którymi przyszło mu stawać, podejmowanych decyzji i ich uwarunkowań, omówienie jego dorobku pisarskiego. Przez pryzmat losów Mudrego, jego dokonań i niepowodzeń zostały zarysowane również elementy procesów i zagadnień dziejów ważnego nurtu życia politycznego i społecznego Ukraińców w Polsce Odrodzonej, lojalnych jej obywateli, zmierzających legalną drogą do realizacji swych interesów narodowych. Takie ujęcie tematu umożliwiło ukazanie etapów trudnych stosunków polsko‐ukraińskich w tym okresie, podejmowanych z różnym skutkiem po obu stronach, przy udziale głównego bohatera tej pracy, prób rozwiązania kwestii ukraińskiej w Drugiej Rzeczypospolitej. Książka jest adresowana zarówno do historyków, jak i szerszych kręgów.