secesjonista

Czyżby chodziło o karła Jana Krasowskiego, ponoć kasztelanica podlaskiego?

Co łączy chemię z "czarnym krajem"?

"Quod non fecerunt Gothi, hoc fecerunt Scoti" inskrypcję legenda przypisuje Byronowi. W świetle relacji Johna Hobhouse'a taki napis widniał na ścianie w kaplicy (od strony wschodniej) na Akropolu. Tyczy się ona grabieży zabytków na Akropolu dokonanej przez lorda Thomasa Bruce'a (siódmego hrabiego Elgin), ambasadora brytyjskiego w Turcji. Kradł wszystko: wazy, rzeźby, piłował marmury... w zasadzie cały fronton Partenonu.

Zależy chyba od wydania... "Mulat" znajdował się na pewno w zbiorze nowel pod tytułem "Huragan" wydanym przez Bibljotekę Domu Polskiego, tamże poza wymienionymi: "Los królewskiej żony", "Amburue", "Na Olchonie", "Nieznanym szlakiem", "Pomysł białych djabłów", "Zbrodnia Szerifa".

Zważ jednak, że ocena "siłowego nawracania" spotkała się z krytyką, prócz oceny arcybiskupa Antonija mamy anonimowy memoriał "Prawdziwa sytuacja guberni północno-zachodnich" (z 28 maja 1866 r.). W tymże dokumencie znajduje się lista dwunastu nazwisk szczególnie gorliwych, jak i zarazem popełniających najwięcej nieprawości, lokalnych działaczy. Spostrzeżenia autora musiały spotkać się z uwagą władz, świadczą o tym liczne odręczne uwagi na kopii memoriału (wraz z wypisaniem oddzielnie owych nazwisk) uczynione przez ministra spraw wewnętrznych P.A. Wałujewa. Wydaje się, że tego typu informacje stały się m.in. powodem decyzji o odwołaniu K.P. von Kaufmana. Podobnej treści listy opublikowała gazeta "Wiest" (nr 78 i 82). Całkiem możliwe, że autorem był twórca memoriału, jako że pomiędzy tekstami istnieje duża zbieżność nie tylko co do konkluzji, ale i pewnych wyrażeń. /"Dniewnik P.A. Wałujewa, ministra wnutriennych dieł" pod red. P.A. Zajonczkowskago, Moskwa 1962, t. 2, s. 153/ Czemu nie spróbowano wykorzystać postawy marszałka szlachty guberni mińskiej Eustachego Pruszyńskiego, co sugerował arcybiskup już kwietniu 1865 r. zastępcę wileńskiego generała-gubernatora A.I. Potapowa, jak i rok później następcę M.N. Murawiowa. Jak wskazywał, marszałek sam zgłaszał się do podjęcia działań by: "skłonić wszystkich księży oraz najbogatszych i najbardziej wpływowych panów guberni do zamiaru ubiegania się u Rządu o stworzenie hierarchii zachodnio-katolickiej, niezależnej od Rzymu". /list z 1 kwietnia 1865 r. RGIA, f. 1016, op. 1, d. 985, k. 1-4/ Wydaje się, że projekt unii był czasowo rozważany przez władze wileńskie. Bliski współpracownik Murawiowa zrelacjonował, że tenże rozważał możliwość oddzielenia kościoła katolickiego od władzy Rzymu, jak to określił: "na sposób raskołu". /P.A. Czeriewin "Wspominanija 1863-1865", Kostroma 1920, s. 66/ Wydaje się, że można wierzyć Adamowi H. Kirkorowi kiedy w liście do Kraszewskiego (z czerwca 1873 r.) wspominał, że memoriał o unii był rozpatrywany, przez wpływową Wileńską Komisję Rewizyjną d/s duchowieństwa katolickiego pod przewodnictwem A.P. Storożenki. Czyli o takim rozwiązaniu dyskutowano. Oczywiście po spotkaniu cara z księciem Nikołajem Nikołajewiczem Chowańskim (w marcu 1866 r.) jasne się stało jaki kierunek względem katolicyzmu został wyznaczony. Zwłaszcza, że tuż potem 4 kwietnia Aleksander II wydał przepisy o przyspieszonym zamknięciu "zbędnych" katolickich parafii i kościołów. Pytanie jakie się nasuwa co chciały "ugrać" poszczególne persony: Antonij Kirkor Pruszyński. Wydaje się, że motywacje powyższych osób były całkiem odmienne.

Garść ciekawych szczegółów, włącznie z możliwością samodzielnego odszyfrowania inskrypcji: http://www.theoutlaws.com/gold3.htm http://www.activemind.com/Mysterious/Topics/OakIsland/index.html

Książkę warto rzeczywiście przeczytać, atoli autor nie ustrzegł się ewidentnych błędów. Zwłaszcza co do strzału w tył głowy... którego nie było. Według Jusupowa była to madera, według raportu patologa w treści żołądka znajdowało się około 20 łyżek płynu pachnącego alkoholem. Niezbyt się orientuję w szczegółach topograficznych ówczesnego Piotrogrodu, ale nie wydaje mi się by Mała Newka oddzielająca Wyspę Piotrowską od Kriestowskiej była wówczas kanałem? Zagadką pozostaje kim byli dwaj "żołnierze" obecni na miejscu zbrodni, o których wspomina Puryszkiewicz, jak i agent ochrany Tichonow? /Dwa posty pod sobą jako, że system nie przyjmuje takiej ilości cytatów /

Temat trochę "zaśniedziały" warto zatem dodać kilka uwag i drobnych sprostowań. Gwoli ścisłości trzeba by odnotować, że było to drugie spotkanie. Pierwsze nastąpiło w październiku 1905 r. i było to spotkanie przy herbacie, jak nadmienił sam Rasputin nie wywarł dużego wrażenia na samym carze. Faktem jest jednak, że okoliczności drugiego spotkania, zainicjowanego listem Olgi Łochtiny ("Lwicy Petersburga"), miały właśnie taki przebieg. Wydaje się, że kwestia daty urodzenia została rozstrzygnięta. Sam Rasputin faktycznie podawał różne daty. W trakcie śledztwa cerkiewnego podał wiek wskazujący, że urodził się w 1873 r., podczas śledztwa związanego z próbą zamachu na jego osobę; przeprowadzoną przez Chinę Gusiewą; wskazał że urodził w 1865 r. W księgach cerkiewnych z Pokrowskoje odnotowano ślub jego rodziców (21 stycznia 1862 r.), urodziny sześciu córek, syna Michaiła. Przed 1869 r. nie odnotowano narodzin Grigorija. W archiwach tiumeńskich; w spisie ludności; odnotowano datę urodzin naszego Rasputina - 10 stycznia 1869 r. W zasadzie to koniokradztwa mu nie udowodniono. Oskarżenie Je.I. Kartawcewa o taką kradzież nie utrzymało się w trakcie zebrania wioskowego. Co nie zmienia faktu, że był złodziejem - przypisano mu kradzież kołków z płotu i tajemnicze zniknięcie futer (wioskowych), które wiózł do Tiumenia na sprzedaż. Tu akurat trudno się dziwić Rasputinowi. Kiedy zaofiarował wielkiemu księciu Mikołajowi Mikołajewiczowi przyjazd do kwatery w Mohylewie by ten mógł korzystać z porad Rasputina, książę wysłał lakoniczny, i sensowny telegram: "Przyjedź. Powieszę cię" Irina nie była kuzynką cara. Ponoć jednak Rasputin nie utonął - wyraźnie stwierdza to raport patologa prof. Kossorotowa, wiadomo że trzeci strzał był śmiertelny. Potwierdzają to też późniejsze analizy dokumentów ze śledztwa i analiza raportu z sekcji przeprowadzone przez prof. Derricka Poundera (ekspert medycyny sądowej przy MSW, szef medycyny sądowej na Uniwersytecie w Dundee) z sierpnia 2004, czy badania z 1993 r. zespołu pod kierunkiem prof Władimira Żarowa (tzw. "Opinia specjalistów" W.W. Żarow, I. Panow, W. Wasilewski z Moskiewskiego Biura Analiz Medycyny sądowej). Akurat należeli. Irina raczej nie uczestniczyła w tym zaproszeniu, acz o nim wiedziała, przebywała na Krymie. Dlaczego ponoć? Sam Jusupow o tym wspominał, nawet jako "piosenkarka" otrzymał angaż w popularnym cafe-concert Akwarium. "Siódmego wieczoru zobaczyłem przyjaciół mojej matki, przyglądających mi się przez teatralne lornetki. Rozpoznali mnie z powodu mojego podobieństwa do matki; poznali też klejnoty, które miałem na sobie" /F. Jusupow "Lost Splendour", Jonthan Cape Ltd 1953, s. 29 i dalsze)

Jako żywo...

Zainspirowany pytaniem: Daję zatem pole do popisu zwolennikom lewicy, by pokazali wkład swych wcześniejszych protagonistów. Ramy czasowe są zakreślone jasno, zatem proszę nie pisać o działaniach po 22.VI.1941r.

Upamiętniono również w Sosnowcu...

Oczywiście.

Kwestia budząca me zaciekawienie tyczyła się księcia Piotra Władimirowicza Dołgorukowa (Dołgorukija) zwanego wówczas złośliwie "le bancal". Ów arystokrata ukończył naukę w Korpusie Paziów, jednakże za "złe zachowanie i lenistwo" w 1831 r. został pozbawiony tytuły pazia. Jak odnotowała prof. filologii rosyjskiej Serena Vitale: "... niska ranga i świadectwo niezdolności do służby wojskowej, dzięki któremu mógł się zwolnić z Korpusu, zamknęły przed nim świetną karierę w Gwardii, tak chętnie obieraną przez młodzieńców z tytułem i majątkiem. Musiał się zadowolić posadą bez wynagrodzenia w ministerstwie oświecenia publicznego." /S. Vitale "Guzik Puszkina", Warszawa @005, s. 192/

Uściślając zatem: oboźny litewski Samuel Aleksander Komorowski po fortunnym zdobyciu Kuldyngi; jak to miewano dawniej we zwyczaju; tęgo popił świętując wiktoryję na zamku w Grobinie. Droga powrotna nie była już tak fortunna. Szal waszmościa wkręcił się w koła kolaski dusząc nieszczęsnego szlachcica. /szerzej: C. Kelch "Liefländische Historia" http://rescarta.utlib.ee/Rescarta-Web/jsp/RcWebImageViewer.jsp?doc_id=Werke%20von%20Christian%20Kelch/seerreeg/readerst/00000010 /Może coś lżejszej natury: Co łączy wampiry i wyprawę Rakoczego na Polskę zdaniem; bodaj najbardziej znanego; memuarysty owych czasów.

Z cyklu podpowiedzi, ciąg dalszy: ofiary z kozła i psa, biegi naokoło Palatynu...

Przynajmniej w jednym - Kościanie, fakt że przy pomocy pewnej "sztuczki", ale jest.

Czy chodzi o imiennika naszego młodego forumowego rewolucjonisty: imć Łaszcza, a zarazem o osobę która może się kojarzyć z obecnym prezydentem?

Voilà: http://hu.wikipedia.org/wiki/Botond_vit%C3%A9z

Pytanie nie tyczyło się jego dodatkowej profesji. Pytanie brzmi: czy był (twoim zdaniem) patriotą? Skoro twym zdaniem sugestia, że Buczek był agentem władz polskich obraża go jako komunistę i patriotę, a zarazem bycie komunistą nierozerwalnie jest związane z byciem patriotą to zatem co z przypadkiem Philby'ego? Ideowości komunistycznej nikt mu nie odmawia. Zatem w myśl twej reguły musiał być patriotą. Pytanie jakie się nasuwa: jakiego kraju?

W każdej kwestii zgadzasz się harry?

Nie był krasomówcą. Skąd taka opinia? Jakiej filozofii? W zasadzie była to praca z zakresu literaturoznawstwa: "Wilhelm von Schütz als Dramatiker. Ein Beitrag zur Geschichte des Dramas der romantischen Schule"

Kilka dodatkowych tropów: M. Gawin "O kawiarniach czyli sojuszu..." , Wiedza i Życie" nr 6/2011. S. Ulam "Wspomnienia z Kawiarni Szkockiej", "Wiadomości Matematyczne" 1969, nr 12 B. Faron "Jama Michalika. Przewodnik literacki. 1995 ([Historia kawiarni na tle życia artystycznego Krakowa przełomu wieków ..." I dodatkowo: http://www.eurozine.com/article/2004-08-17-bakula-pl.html

Andreasie: nie pojmuję Twego stanowiska. Dociekanie szczegółów i analiza faktów nie prowadzi do burzenia poczucia dumy - prowadzi do... prawdy. Zbliżasz się do Samuela.

Atoli w Korpusie Paziów trzeba było zdać egzamin, jak mnie pamięć nie myli? Niektórzy specjalnie (ponoć) udawali, że nie mogą go zdać... vide: jeden z uczestników zabójstwa Rasputina. Kolejny drobiazg jaki mnie nurtuje: otrzymanie posady ("rządowej") bez pensji?!? O co chodziło? Prośba do moderatora działu: może warto wydzielić osobny temat o rangach wojskowych i dworskich w carskiej Rosji oraz o tytulaturze dworskiej i urzędniczej?