Capricornus

Jeszcze tylko raz. :roll: Tak nie do końca. Widzisz całkiem niedawno rozmawiałem z fachowcem od tych klimatów fakt że rozmawialiśmy o szabli z ale to w sumie niewielka różnica i pamiętam jak dziś jego słowa. „Wiemy ogólnie jak to jest zrobione ale nie jesteśmy w stanie odtworzyć takich szczegółów jak np. temperatura kucia, podobnie jest z materiałem musielibyśmy pociąć tą szablę na kawałki żeby poznać dokładnie materiał i technologię wykonania a tego nikt nam nie pozwoli zrobić.” Czyżby Twoi eksperymentatorzy pocięli zbroję?

Z jak bliska? Jak to sprawdzono? W najdrobniejszych szczegółach?

Czyli strzelali z historycznej kuszy, historycznymi bełtami do historycznej zbroi w ruchu innego doświadczenia nie uznaję za wiarygodne.

Masz jakieś dane na ten temat?

Może i dziwaczne, ale celowość ich zastosowania potwierdziła współczesna medycyna. W skórze ropuch znajdują się glikozydy bufanoidalne skuteczne w leczeniu chorób sercowych, w zwierzęcych odchodach znaleziono substancje antybiotykopodobne, itp. Więc może nas to dziś bawić, ale nie możemy odmówić względnej skuteczności ówczesnych leków. Wiesz, że podstawowym składnikiem bardzo reklamowanego dzisiejszego leku – oscillococinum jest wyciąg z wątroby dzikiej kaczki. Wygląda na to, że wracamy do średniowiecza i starożytności. Pijawki też dziś są coraz powszechniej stosowane w medycynie choć w nieco innym celu. No i tu wypada mi się z Tobą zgodzić, mimo wszystko nie radzono sobie z wieloma chorobami, ale jeśli chodzi o chirurgię to stała ona na znacznie wyższym poziomie niż medycyna i radzono sobie dość dobrze z powszechnymi i nie tylko urazami. [ Dodano: 2008-04-08, 18:11 ] Jeśli chodzi o narzędzia chirurgicznego podejrzewam, że ciężko będzie. Najstarszy spis, jaki mam pod ręką to pochodzący z pierwszej połowy XVI wieku. Jest to inwentarz po zmarłym cyruliku Macieju pochodził on z Gdańska, więc z przodującego ośrodka chirurgicznego w Polsce. Zacytuję dosłownie: „taflik z jigłami, nożyczki dwoje, dwa obczugi, puzdro co brzytwy chowają, w którem trzonków kościanych do brzytew pięć, grzebień kościany, skrzyneczka z prochem, osełka lampartowa, kamień co toczą, kleszczyki, co zęby wybierają, sikaweczka mosiądzowa mała, banieczek sklianych, między którymi są i słoiki wsytkich swaszernic, dwie mysie gliniane, kropka, w której dwie przedścieradlcze i ścirek balwerzskich trzydzieści i trzy, mieski do korzenia dwoje” Wprawdzie to już nie średniowiecze, ale w tym przypadku technika raczej nie poszła tak szybko do przodu by ten zestaw narzędzi różnił się zbyt wiele od tych, którymi posługiwali się chirurdzy 200 czy 300 lat wcześniej. Brakuje mi tu jeszcze parę narzędzi podstawowych jak puszczadła krwi i mniej podstawowych jak piłka do kości, ale prawdopodobnie nie wszyscy je posiadali. Jakby nie zakres czasowy to opisałbym tu ciekawą operację z XVIII wieku. A dla zwolenników kowali – dentystów zaznaczam, że ów cyrulik posiadał: „kleszczyki, co zęby wybierają”.

:oops: Sorki nie zwróciłem uwagi na tą rozbieżność według moich danych most w Kłodzku to 1390 a w Świdnicy 1323. Nie zajmujmy się może niepotwierdzonymi danymi. :wink:

Bingo. Chociaż według moich danych 1323 rok, ale nie będę się czepiał dwóch lat. Zadajesz.

A gdyby nie Talleyrand stałaby się zaściankiem Europy właśnie dzięki takiemu geniuszowi jak Napoleon. W każdym bądź razie miała do tego bardzo blisko a uratowało ją od tego „łajno w pończochach”.

A nie był to przypadkiem most na Nysie? Nie to nie ten most ten, o który pytam jest jeszcze starszy, ale dobrze celujesz w Śląsk.

Pojęcie skali i dwa kawałki sznurka. :wink:

Trochę wcześniej.

A tam był kamienny most?

Władysław IV.

Gdzie i kiedy zbudowano pierwszy most kamienny na naszych ziemiach?

Kasztelan santocki Pawlik. Jak tyś to zrobił? Jak wysyłałem swoją odpowiedź to Twojej jeszcze nie było. Jak potem sprawdzałem też jej nie było a teraz patrzę a Tofik zadaje pytanie i z odpowiedzią jest o minutę przede mną. :?

Bolesław (Bolko) III Rozrzutny (Hojny)

W to nikt nie wątpi i jest to jedna z przyczyn właściwie całkowitego braku zainteresowania północną granicą. A co miały na celu te wyprawy? Podbój tych ziem?

Obaj się mylicie i obaj macie rację. :mrgreen: Ta kwestia jest nie do rozstrzygnięcia, bo brak jakichkolwiek nawet najmniejszych podstaw, które mogłyby potwierdzić jedną lub drugą tezę. Nie przeprowadziliśmy żadnej nawet najmniejszej próby podbicia Prusów, dlatego nie wiemy, czym mogłaby skończyć się planowa akcja kolonizacyjna. Krzyżakom udało się to w 50 lat, choć początkowo wcale nie byli silniejsi nawet od samego Mazowsza. Czy Mazowszu albo Polakom to by się udało nie wiadomo i nie da się na to pytanie odpowiedzieć, czy byli w stanie tego dokonać to już całkiem inna kwestia. :roll:

Aleksander, Szlony Koń i jeszcze paru. Dzisiaj mamy jakąś dziwną modę by przypisywać homoseksualizm różnym wielkim tego świata, na potwierdzenie czego przytacza się wątpliwej jakości dowody.

Inkowie umieli wytapiać żelazo? Ciekawostka, możesz zapodać coś więcej na ten temat? Bo kłuci się to z wszelkimi opracowaniami naukowymi.

I to niby ma świadczyć o homoseksualizmie? To chyba jednak nadinterpretacja tego zapisu.

Sodomia była nawet karana śmiercią. A skąd ten wniosek?

Pałasz był używany przez husarię zamiennie z koncerzem a jeśli chcesz cytatu to proszę bardzo. Pochodzą one ze strony o husarii i są autorstwa pana Radosława Sikory. „Do pierwszego, przełamującego uderzenia używał kopii, lecz po jej skruszeniu, chwytał się za inną broń (koncerz, pałasz, szablę właśnie, czy - choć najrzadziej - obuszek czy nadziak).” „To, czy i jak często husarz zdawał się właśnie na nią zależało w dużym stopniu od niego samego, od sprawności z jaką nią władał ale też od konkretnych sytuacji (np. w walce z opancerzonym przeciwnikiem lepsze jest pchnięcie pałaszem czy koncerzem niż cięcie szablą, ale do "przejechania" po wrogiej kawalerii, do wejścia we wraże ugrupowanie bez wiązania się walką pierwszego szeregu, w tłoku czy zamieszaniu bitewnym korzystniejsze jest używanie właśnie szabli).”

Krupnik - słodki likier o miodowo-korzennym smaku, sporządzany na bazie staropolskiej receptury z XVII wieku. Charakterystyczny jest fakt, iż robi się go przez cały rok, co kilkanaście dni dodając kolejny składnik. Do składników krupnika należą: naturalny miód pszczeli, przyprawy korzenne i aromatyczne naturalne ziołowe. Nazwa pochodzi od litewskiego napitku alkoholowego krupnikas - (bardziej słodkiego, mniej korzennego). Za Wikipedią.

Wpływy Arabów hiszpańskich. Mogli i stosowali, tylko raczej wewnętrznie w postaci np. nalewek, ale i czystego alkoholu, destylaty bardzo długo utrzymały swój statut lekarstwa, które pije się "na receptę". A wino chyba było po prostu tańsze i bardziej dostępne.