Capricornus

A mi wydawało się to wszystko tak jasno i prosto napisane. No i tak trzymać.

Don Pedrosso gwoli ścisłości pisałem też o Twoim You Can Dance. :roll:

Pragę czeską?????? Błe, zawiodłem się na niej okrutnie.

Gwoli ścisłości Don Pedroso, w każdym tego typu programie chodzi o show i kasę niezależnie od tego czy występują w nim gwiazdy, „gwiazdy”, gwiazdki, amatorzy czy jeszcze ktoś inny.

I to jest właśnie historia Konstanthinosie.

No i na stronie, którą podała Estera są podstawy i terminologia fakt, że dotyczy cyfrówek, ale można to spokojnie przenieść też na analog, (chociaż jak pisałeś na początku masz cyfrówkę). Po opanowaniu tych podstaw trzeba skupić się na komponowaniu obrazu fotograficznego, można się tego uczyć poprzez przeglądanie albumów. Więcej może później dopiszę.

No to od tego musisz zacząć chyba, że masz cyfrówkę. :evil: :evil: :evil: Jak bym nie wiedział to bym o tym nie pisał. Najprościej mówiąc przysłona to regulowany otwór obiektywu, im większa cyferka tym mniejszy otwór i odwrotnie, reguluje się to jednym z pierścieni na obiektywie, w standardowym o ogniskowej tak mnie więcej 50 cyferki przysłony to tak od 4 (największy otwór) do 16 (najmniejszy). Regulujesz tym ilość światła wpadającą na kliszę i głębię ostrości.

Ja to określenie traktuję z „przymrużeniem oka”, gdybym był fachowcem to z tego bym żył, niestety na razie to czysta amatorszczyzna. Jakbym słyszał siebie. Przede wszystkim poznać aparat i nauczyć się patrzeć. To jak chcesz tych parę wskazówek?

Nie no, w samej Polsce znajdziesz takich, co najmniej kilkanaście, to nie była tylko domena średniowiecza.

„Jeszcze Polska nie zginęła, kiedy My żyjemy”. „Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród, Nie damy pogrześć mowy! Polski my naród, polski lud,” Ale to są właściwie te same słowa o tym samym traktują.

Tak jak mówią specjaliści z „Natinal Geografić”: Przysłona 5,6 i być tam. Nie ma przepisu na dobre zdjęcie, sporo zależy od szczęścia, cierpliwości, wyczucia. Jeszcze zależy, co chcesz robić inaczej musisz podejść do portretu, postaci, reportażu, architektury, przyrody itd. Fotograficy mody cykają 2 – 3 tysiące zdjęć i z tych wybierają 3 -5 dobrych, które potem są publikowane. Jak chcesz mogę Ci podać parę takich ogólnych wytycznych.

Tylko w „Mazurku Dąbrowskiego” jest genialna i ponadczasowa myśl, z którą nie mogą się równać pozostałe pieśni: „Jeszcze Polska nie zginęła, kiedy My żyjemy”. Dopóki My trwamy pomimo wszelkich przeciwności losu nadal jest Polska i chyba dzięki temu właśnie zdaniu to ta pieśń stała się naszym hymnem. Ale tu nie chodzi raczej o Ducha Świętego a o ducha Polaków. A Anglicy śpiewają „Boże chroń królową” i jakoś im to nie przeszkadza.

To zdanie jest bardzo znaczące, czyżby podświadomość? Czyli tak jak Wałęsa: chciałem zrobić tyle rzeczy tylko mi nie dali. :roll:

Pytanie trochę przewrotne. Kto i gdzie w końcu XII wieku miał u nas odkryć złoża rudy miedzi?

Od muchy (musca) albo gatunku wina (muscat).

Wielkie brawa dla tego pana :viva: :sugoi: i oczywiście następne pytanie.

Wejdę tu w ogólny trend. Najlepsze zdjęcia to Anna Polony, antyglobaliści, łódka, z reportaży Bagdad. Jeśli chodzi o Gudzowatego to osobiście nie lubię jego zdjęć są płaskie, nieciekawe, statyczne, nie ma w nich tego polotu, iskry, nie przyciągają uwagi brakuje mi w nich tematu, jakiegoś przesłania a mimo to wygrywa i tego nie potrafię zrozumieć. Jedyne jego zdjęcie, które ma to coś to w tym zestawie (i nie tylko tym, widziałem jeszcze parę) to numer 22, to mu wyszło, nie jest to zwykła ilustracja na tej fotografii widać ból, cierpienie, poświęcenie, samozaparcie, ambicje, dążenie do perfekcji za wszelką cenę. Tu patrzy się przede wszystkim na twarz tej Chinki reszta jest nieważna i to jest podkreślone głębią ostrości, druga postać to tylko cień patrzymy na wszystko mówiący grymas na twarzy gimnastyczki. Reszta to tylko dodatek, którego mogłoby nie być. W tym zdjęciu nawet ta idealna symetria nie jest denerwująca, ma swój sens. Można, ale wtedy to byłoby sztuczne, to są zdjęcia mające przedstawiać zwykłego – niezwykłego człowieka, zwykłego człowieka fotografuje się zwyczajnie, bez żadnych bajerów, wydumanych pozycji to miał być portret przysłowiowego Kowalskiego tylko z pasją i na tych zdjęciach są właśnie Kowalscy, tylko ich pasja jest jakby w tle.

Gorąco, ale dużo.

Dużo. :mrgreen:

Mało. :tongue:

Nie ma lekko pytanie nie jest na tyle trudne by od razu podpowiadać. Podaj liczbę i wtedy się do niej ustosunkuję.

Wydana została w 1775 roku na zlecenie Adama Czartoryskiego. I proszę od razu pytanie, tak nam dobrze idzie z medycyną ( :twisted: ) to następne z tego zakresu: W Gdańsku pewien chirurg usunął swemu pacjentowi nóż z żołądka (operacja niewątpliwie trudna i wyjątkowa), jak nazywał się ów chirurg i kiedy tego dokonał?

Nie do końca, w szabli husarskiej rękojeść miała świetne praktyczne rozwiązania choćby wspomniany paluch albo niedomknięty kabłąk. Z inną rękojeścią szabla husarska sporo traciła.

Z tego, co słyszałem nawet za bardzo się nie starał chodziło mu przede wszystkim o sprzęt a ten wywiózł do Niemiec. :?

W kawalerii - Tatarzy, choć nie wiem czy już byli w czasie wojny polsko - bolszewickiej .