Zek na froncie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

[widiowy7]

To dla pełnego obrazu dodajmy Strojbataliony, które formalnie karnymi nie były, za to w praktyce - tak.

A nie były to jednostki robocze? Tzn, ciężkorobocze?

secesjonisto

Oczywiście, iż karne kompanie miały ogromną śmiertelność i były posyłane w najgorsze miejsca.

Ja jedynie neguję kategoryczność stwierdzenia, iż z takiej kompanii zwalniała rana bądź śmierć.

Bo mi się przypomniało, że to moje stwierdzenie tyczyło się (l)WP.

[secesjonista]

A nie były to jednostki robocze? Tzn, ciężkorobocze?

secesjonisto

Bo mi się przypomniało, że to moje stwierdzenie tyczyło się (l)WP.

Nie - to było stwierdzenie kolegi FSO, z postu numer 7 i doń się odnosiłem.

Oczywiście, że jednostki robocze - stąd napisałem: "formalnie".

[FSO]

Witam;

secesjonista: widiowy ma rację:

"Jeszcze dzień czy dwa marszu i osiągnęliśmy wyznaczony cel. Nie, to nie była żadna szkoła wojskowa, to był strojbat, czyli stroitielnyj batalion – batalion budowlany. Strojbaty były formacjami wojskowymi, przeznaczonymi do wykonywania ciężkich robót o charakterze obronnym – głównie ziemnych, takich jak kopanie rowów przeciwczołgowych, pozycji artyleryjskich, ziemianek, budowanie bunkrów itp. Służyły w nich głównie dwie kategorie ludzi: zdolni do służby wojskowej, ale nie liniowej ze względu na wiek lub stan zdrowia oraz niebłagonadiożnyje, którym nie powierzano broni i bano się posłać na front, widząc w nich potencjalnych zdrajców. Stąd właśnie tak duża liczba osób pochodzących z terenów przyłączonych do ZSRR wśród „posłanych do szkoły”. Również w batalionie, do którego nas wcielono, było ich bardzo wielu.

Strojbaty można częściowo porównać z łagrami. Oczywiście częściowo. W łagrach siedzieli skazańcy pozbawieni wolności, żyli za drutami, pilnowani przez wochrę (woorużonnaja ochrana łagieriej – uzbrojona straż obozowa), szykanowani, dręczeni i nikła była dla wielu nadzieja wyjścia stamtąd kiedykolwiek. My w strojbatach byliśmy ludźmi wolnymi, ba – żołnierzami. Podobieństwa sprowadzały się do głodowego wyżywienia, identycznego w batalionach budowlanych i w obozach, nędznego umundurowania oraz katorżniczej pracy. Do tego wszystkiego dochodził brak stałego zakwaterowania, brud, wszy, choroby. Miałem się o tym przekonać w czasie swej około czteromiesięcznej służby w tych formacjach."

za: http://www.andsol.org/cudze/BG/11.html

pozdr

[secesjonista]

A kolega FSO czytał co napisałem dokładnie?

Formalnie - nie, pod względem warunków i rygorów - tak.

[FSO]

Witam;

secesjonista: realnie, różnie z tym bywało. Link który podałem opisuje różne dzieje takiego batalionu. Był to bardziej "mobilny gułag", którego przerzucano z miejsca na miejsce, a który podlegał [prawdopodobnie] armii. Dla ludzi ze strojbatów frontem bywały wykopki buraków w październiku, kopanie rowów przeciwczołgowych etc... Są pewne rzeczy które trzeba wykonać, a na które wojsko radzieckie z różnych powodów w '41 r, czy '42 r. nie miało za wiele czasu.

pozdr

[secesjonista]

Witam;

secesjonista: realnie, różnie z tym bywało. Link który podałem opisuje różne dzieje takiego batalionu. Był to bardziej "mobilny gułag", którego przerzucano z miejsca na miejsce, a który podlegał [prawdopodobnie] armii. Dla ludzi ze strojbatów frontem bywały wykopki buraków w październiku, kopanie rowów przeciwczołgowych etc... Są pewne rzeczy które trzeba wykonać, a na które wojsko radzieckie z różnych powodów w '41 r, czy '42 r. nie miało za wiele czasu.

pozdr

Z tymi wykopkami buraków... zaczyna wyglądać to niemal idyllicznie.

Toteż koledze polecam artykuł w "Karcie" (1991, nr 2).

"jeden z polskich więźniów strojbatów opisał przypadek strażnika, który został rozstrzelany, bo pozwolił kilku więźniom w czasie burzy przerwać pracę i schować się przed deszczem"

Ot zwykłe wykopki buraków...