Rekrutacja

[puella]

Witam- ja tak odchodzę i powracam wiernie.

Teraz wróciłam, z dość interesującym zagadnieniem-przynajmniej dla mnie.

Poszukuję informacji na temat kryteriów, które mężczyźni musieli spełniać, by legionistami się stać, a co ich z mety, bądź po jakimś tam czasie dyskwalifikowało z wojaczki...

Nie mam teraz źródeł pod ręką ( na wakacjach bez książkowych jestem), więc teraz na źródło się nie powołam, ale u kogoś tam pisało, że legionista został z armii odwołany w związku z problemami ze wzrokiem... Strasznie lakonicznie i mało tip top, ale na rozpoczęcie dyskusji dobre i tyle - jak wrócę do knig, to autora i namiary zapodam...

Pozdrawiam ciepło. :*

[Explore]

Jak wiadomo, w czasach armii obywatelskiej, mężczyźni obowiązkowo służyli w armii. Ich przydział do jednostki zależał od majątku jaki posiadali, a ściślej w której grupie majątkowej się znaleźli i jakie przez to mogli zakupić uzbrojenie. W czasach cesarstwa, pobory były czasem przymusowe, reszta to ochotnicy w dużej mierze plebejscy.

Jeśli chodzi o konkretniejsze kryteria, to z tego co wiem, Rzymianie wychodzili z założenia, że jeśli się kwalifikujesz do armii to możesz w niej służyć, a reszta była kwestią treningu (który zazwyczaj eliminował większość doraźnych dolegliwości jak np. otyłość). Oczywiście istniała kategoria mężczyzn niezdolnych do walki, ale aby się do niej zakwalifikować trzeba było mieć problemy z poruszaniem kończyn lub poważniejsze dolegliwości z dwoma podstawowymi zmysłami (wzrokiem i słuchem).

[Antek Antonius]

Oczywiście naturalnym kryterium doboru do legionów w okresie cesarstwa był wzrost. W okresie republiki (w armii polibiańskiej), jak podaje nam autor "Dziejów", kryterium wzrostu spełniano w taki sposób, że trybuni danego legionu dobierali po 4 żołnierzy o zbliżonych cechach fizycznych i przydzielali po jednym do każdej z legii. W efekcie centurie i manipuły legii I, II, III, IV składały się z ludzi o podobnych walorach. Nie było, jak mi się zdaje, minimalnego czy też maksymalnego wzrostu, który mógł/musiał osiągnąć legionista by znaleźć się w wojsku - warunkiem był cenzus majątkowy.

Z kolei Wegecjusz w "Zarysie wojskowości" (I.V) podaje, że "ongiś" dobierało się rekrutów według ściśle wyznaczonego miernika. W związku z tym, aby dostać przydział do wojsk konnych należało osiągnąć wzrost 6 stóp, lub minimalnie 5 i 10 uncji. Takie same wymogi stosowano względem starających się o przyjęcie do I kohorty legii.

Trudno jest określić jednoznacznie o jakie "zamierzchłe czasy" chodzi Wegecjuszowi. Z pewnością jednak wzrost był brany pod uwagę w okresie cesarstwa. Zarówno przy tworzeniu gwardii cesarskiej, jak i podczas poboru do innych "rasowych" formacji. Swetoniusz podaje w żywocie Nerona, że stworzył on formację wzorowaną na falandze Aleksandra w skład, której wchodzili tylko mieszkańcy Italii wysokiego wzrostu (6 stóp). Poza owymi elitami dokonujący zaciągu urzędnicy raczej nie mieli dużego wyboru. Jak podaje Tacyt (Roczniki IV, 4) cesarz Tyberiusz podczas wizytowania prowincji stwierdzić miał, iż niezbędny jest przymusowy pobór (dilectus), jako że ochotników jest zbyt mało w dodatku mieli być oni marnej kondycji włóczęgami.

Skoro zatem "inopes ac vagi sponte militiam sumant", to co mogło być czynnikiem który de facto eliminował z służby wojskowej? Pewnie nie odkryję Ameryki jeśli powiem, że obok złego stanu zdrowia, bądź choroby psychicznej był to brak kciuka. Jeśli mnie pamięć nie myli, to Oktawian, jak podaje Swetoniusz, miał za taką praktykę ukarać jednego z ekwitów. Teodozjusz Wielki z kolei wprowadził karę dla samo okaleczających się rekrutów, nakazując im podjęcie służby w administracji cywilnej w swych społecznościach, Teodozjusz w 381 roku uznał, iż mogą oni być powoływani do służby wojskowej, ale dwóch takich ma wartość jednego rekruta, zaś Walentynian w 386 r n.e. nakazał palić takich ludzi żywcem.

[TyberiusClaudius]

Dobrze by było, aby rekrut posiadał list rekomendacyjny od ojca, lub jego przyjaciół, którzy służyli. Potem musiał się stawić na probatio czyli oględziny ich celem było ustalenie statusu prawnego kandydata by dowiedzieć się do jakiej formacji kandydat się nadaje. Probatio dokonywał namiestnik prowincji. Kandydat musiał mieć pełne obywatelstwo rzymskie, ale powszechnie czyniono wyjątki dla synów służących żołnierzy. W przypadku auxiliów poza Egiptem wystarczyło być wolnym człowiekiem. Oczywiście probatio również obejmowało badanie medyczne, lecz niestety nie znamy wymogów. Wegecjusz jedynie podaje wzrost, a mianowicie:

Ci, którzy mieli sześć stóp (177cm) wzrostu lub choćby pięć stóp i 10 cali (170cm)

byli przyjmowani do najlepszych kohort legionowych lub do kawalerii. Po przejściu probatio zostawał przydzielony do jednostki i dostawał zaliczkę żołdu. Podróżował w niewielkiej grupie rekrutów.

Edytowane 10 Luty 2015 przez TyberiusClaudius