Zapalnik artyleryjski w gwintowanych działach odprzodowych

[harry]

Być może ktoś wie, a może i się podzieli wiedzą, jak działał zapalnik w gwintowanych działach odprzodowych w połowie XIX wieku ?

Mam z tym pewien problem. Zgodnie z tym co wiem był to zapalnik uderzeniowy, oparty na piorunianie rtęci. I tu zaczyna się pewien problem: w gwintowanej broni odprzodowej pocisk należało "wkręcić" w lufę, co oczywiście narażało 'wkręcającego" na przypadkowe uderzenie zapalnika i tym samym wywalenie całego działonu razem z działem w powietrze. Pewnie sobie radzono z taką ewentualnością ale nie wiem jak. Ma ktoś może przekrój takiego zapalnika, albo chociaż jakiś łopatologiczny opis działania ?

[secesjonista]

W czasopiśmie "Mundur i Broń" (2001, nr 8) miał się pojawić artykuł: W. Czarniawskiego "Zapalniki artyleryjskie 1840-1861".

[widiowy7]

Być może ktoś wie, a może i się podzieli wiedzą, jak działał zapalnik w gwintowanych działach odprzodowych w połowie XIX wieku ?

A ciekawe, jakiego kształtu były pociski do tych armat?

Jeśli okrągłe, jest problem. Jeśli ostrołukowe, wystarczyłby chyba odpowiednio ukształtowany stempel.

[harry]

Wprawdzie artykułu Czarniawskiego nie widziałem na oczy, ale z tematem sobie poradziłem. Dorwałem jakiś podręcznik artylerii dla słuchaczy szkół wojskowych z połowy XIX wieku i tam dość dobrze było wszystko opisane. Pocisk był w postaci głowy cukru. W zapalniku był luźno przesuwający się pobijak, oddzielony od ładunku inicjującego zawleczką. Podczas wystrzału pobijak siłą bezładności cofał się a zawleczka była wyrzucana siłą odśrodkową na skutek ruchu obrotowego pocisku. Po trafieniu w cel, pobijak siłą bezwładności uderzał w ładunek inicjujący. Problemy były z zawleczką. Jak mocowano ją zbyt ciasno to nie wypadała podczas lotu pocisku do celu, jak za luźno to wypadała podczas przenoszenia pociku z jaszcza i zdarzały się wypadki niekontrolowanej eksplozji.