Stosunki ZWZ/AK z Londynem

[Albinos]

W artykule nt. generał Elżbiety Zawackiej "Zo" w ostatnim numerze Wprost [8/2009], Dariusz Baliszewski cytuje fragment depeszy "Grota" do Sikorskiego [s. 94]:

"Mimo że centrala dysponuje niewspółmiernie większymi środkami i możliwościami, cały ciężar łączności jest skrupulatnie przerzucany na nas (...). Pomijając gorycz i zniechęcenie, jakie ten stan wytwarza u moich podkomendnych, jest marnotrawiona znaczna część naszego wkładu do wojny. W związku z tym proszę Pana Generała, by centrala usprawniła łączność z nami, biorąc jej główny ciężar na siebie (...) Bez tego ponoszenie przez nas wciąż nowych ofiar staje się bezcelowym skazywaniem na śmierć najdzielniejszego naszego elementu". Tak się nie zwykło opowiadać o tej wojnie. I tak się nie zwykło ujawniać najdrażliwszych i najboleśniejszych polskich wojennych sporów.

W świetle tego fragmentu zaczynam się zastanawiać, jak naprawdę wyglądały stosunki władz polskich w Londynie, z tymi krajowymi? Czy współpraca przebiegała gładko, czy jednak nieustannie pojawiały się jakieś elementy drażniące, które wywoływały konflikty? Skąd takie sytuacje brały się w ogóle?

[FSO]

Witam;

podejrzewam że różnie. Problemy [w/g] mnie brały się z powodów politycznych - co innego chciano robić w kraju inną politykę miał Londyn będącyc między młotem a kowadłem Z jednej strony chcial prowadzić swoją politykę, z drugiej oczywiste naciski Wielkiej Brytani na to co ma robić i dlaczego. Drugi - to finanse. Z tego co wiem - wszelkie koszty utrzymania rządu polskiego i pomocy finansowej dlań [zarówno rządu i wszystkich urzędów jak i wyposażnia polskich oddzialów, można więc stąd także wnioskować że i pomocy dla AK] Wielka Brytania skrupulatnie liczyła i z owym rachunkiem chciała polożyć rękę na złocie Banku Polskiego wywiezionym w '39 r. kraju. Złoto miały być oczywiście zabezpieczeniem że wszystko będzie ok.

pozdr

[Wolf]

W artykule nt. generał Elżbiety Zawackiej "Zo" w ostatnim numerze Wprost [8/2009], Dariusz Baliszewski cytuje fragment depeszy "Grota" do Sikorskiego [s. 94]:

"Mimo że centrala dysponuje niewspółmiernie większymi środkami i możliwościami, cały ciężar łączności jest skrupulatnie przerzucany na nas (...). Pomijając gorycz i zniechęcenie, jakie ten stan wytwarza u moich podkomendnych, jest marnotrawiona znaczna część naszego wkładu do wojny. W związku z tym proszę Pana Generała, by centrala usprawniła łączność z nami, biorąc jej główny ciężar na siebie (...) Bez tego ponoszenie przez nas wciąż nowych ofiar staje się bezcelowym skazywaniem na śmierć najdzielniejszego naszego elementu". Tak się nie zwykło opowiadać o tej wojnie. I tak się nie zwykło ujawniać najdrażliwszych i najboleśniejszych polskich wojennych sporów.

W świetle tego fragmentu zaczynam się zastanawiać, jak naprawdę wyglądały stosunki władz polskich w Londynie, z tymi krajowymi? Czy współpraca przebiegała gładko, czy jednak nieustannie pojawiały się jakieś elementy drażniące, które wywoływały konflikty? Skąd takie sytuacje brały się w ogóle?

Cóż-nie były one bezkonfliktowe.Najpierw przy samodzielnym generale Roweckim zaś potem ponownie co najmniej od lata 1944 podziemie miało skłonność do usamodzielniania się ,do działania z własnej inicjatywy.Szereg inicjatyw zostało przez Londyn zaakceptowanych post factum. Uważano że "my tu w kraju wiemy lepiej".Królowało myślenie życzeniowe.Dodatkowo od śmierci premiera i Naczelnego Wodza generała Sikorskiego podziemie prolondyńskie dostawało instrukcje i wskazówki od DWÓCH de facto ośrodków dyspozycyjnych-premiera Mikołajczyka i Naczelnego Wodza Sosnkowskiego-nierzadko były one sprzeczne .Zaś ośrodki krajowe chciały maksymalnego usamodzielnienia się.Dodatkowo -podziemie krajowe(nawet tylko to prolondyńskie)nie było przeciez monolitem ani politycznym ani wojskowym(BCh i NOW nie mówiąc już o NSZ nigdy do końca nie scaliły się z AK).Próbowano rozgrywać własne interesy polityczne.