Śluby krzyżowców wobec Aleksa II

[Narya]

Jakie miały znaczenie polityczne? Czy były stricte na zasadach wasal-senior? Czy raczej w ich treści nie miały nic z stosunku feudalnego i były tylko formą grzecznościową, aby Aleksy II przeprawił ich przez Bosfor swoimi statkami?

[PrinceChort]

Śluby dane cesarzowi można określić porównując je do dzisiejszej umowy o dzieło. Krzyżowcy odzyskują to co cesarz stracił na rzecz muzułmanów i zwracają to Bizancjum, za co są odpowiednio nagradzani przez zleceniodawcę. Nikea poddała się cesarzowi pokonana przez krzyżowców, ale Antiochię zatrzymał sobie Bohemund odrzucając przysięgę daną Aleksemu z powodu nieudzielenia odpowiedniej pomocy przy oblężeniu, a później kontr-oblężeniu. Oczekując przysiąg od krzyżowców Aleksy chciał gwarancji, że to co wg. niego należało do Greków, wróci do prawowitych właścicieli. Z drugiej strony krzyżowcy przybywając z militarną pomocą dla cesarstwa spodziewali się cesarza jako swego dowódcy, ponadto, adekwatnej pomocy z ich strony, zarówno ekonomicznej jak i militarnej. Grecy z racji swej nieufności do barbarzyńców z Zachodu, oferowali pomoc nieadekwatną do oczekiwań krzyżowców. Dla Bizancjum dyplomacja i umowy miały największe znaczenie, podczas gdy dla europejskiego rycerstwa czyny.

[prusak311]

Były na zasadzie relacji wasal- senior, ale Aleksy zdawał sobie sprawę, że ciężko będzie je wyegzekwować, w każdym razie dawało mu to przynajmniej pretensję do ewentualnych roszczeń rewindykacyjnych. Z tego co pamiętam, to tylko Rajmund nie złożył przysięgi na takiej zasadzie, jak opisałem powyżej, ale on po cichaczu dogadał się z Aleksym, jego śluby był na zasadzie nieszkodzenia.

[Walter]

Cała ta historia chyba źle rzutuje na obraz przywódców I wyprawy. Nie dotrzymując przysięgi okazali się krzywoprzysiężcami, a późniejsze ich wrogie działania wobec Konstantynopola były jedynie potwierdzeniem ich zachłanności i awanturniczej natury.

Prawdopodobnie Rajmund jako jedyny zdawał sobie sprawę, że pomoc Bizancjum w zdobyciu Jerozolimy była nieodzowna, stąd jego uległa postawa wobec cesarza, którą jednak urkywał przed towarzyszami w obawie utraty na popularności i wykluczenia go z przywództwa w krucjacie.

[Fassr ad-Din]

Śluby crucesignati wobec basileusa Aleksego Komnena były zabezpieczeniem dla Bizancjum w razie jesli udałoby sie im podbić - odzyskac ziemie dawniej należące do Cesarstwa. Mówiac wprost dzieki Frankom cesarz bez angazowania swoich sił odzyskałby dawne tereny.

[Walter]

Można chyba wysnuć wniosek, że po tak swobodnym potraktowaniu słów przysięgi przez krzyżowców, opinia o całym ruchu krzyżowym na dworze konstantynopolskim zniacznie ucierpiała, a obie strony zaczęły się traktować dość wrogo.

[prusak311]

Chociaż z drugiej strony brak pomocy po zdobyciu Antiochii ze strony Aleksego spowodowało potęgowanie się negatywnych nastrojów wobec cesarza.

[Walter]

Z tego co pamiętam, to cesarz miał wówczas co innego na głowie. Jego armia odzyskiwała miasta i zamki w Anatolii, a przez to nie mogła pojawić się nagle pod Antiochią.

Ale faktem jest, że mógł Aleksy w inny sposób wesprzeć krzyżowców, wysyłąjąc im choćby żywność na statkach.

[prusak311]

Ale faktem jest, że mógł Aleksy w inny sposób wesprzeć krzyżowców, wysyłąjąc im choćby żywność na statkach.

Żywność wysyłał im Tatikos ( jeśli dobrze pamiętam) z Cypru.

Z tego co pamiętam, to cesarz miał wówczas co innego na głowie.

Nie, wyruszył na odsiecz wojsk krzyżowych, lecz rozprzestrzenił się wieści, że Kurbugha rozbił krzyżowców i dlatego postanowił odwrót.

[Walter]

Żywność wysyłał im Tatikos ( jeśli dobrze pamiętam) z Cypru.

Nie, wyruszył na odsiecz wojsk krzyżowych, lecz rozprzestrzenił się wieści, że Kurbugha rozbił krzyżowców i dlatego postanowił odwrót.

Wszystko prawda

[Fassr ad-Din]

Aleksy II Komnen postapił z krzyżowcami w sposób tradycyjny dla polityki całego Cesarstwa Bizantyjskiego. Z poczatku chciał shołdowac przybyszów z Europy a następnie nadać im w posiadanie zdobyte przez nich lenna...

Wieści o rozbiciu krzyżowców przez Kurbughe rozprzestrzenił dezerterujący spod Antiochii Staefan z Blois podczas pobytu u basileusa. Komnen zamierzał iść z pomocą gdyby nie opowieści uciekinierów, którzy nie orientowali sie w sytuacji pod murami Antiochii.