Szwajcaria a Holocaust

[FSO]

Witam;

wszyscy i zawsze potrzegali Szwajcarię jak jeden wielki bank - w zawirowania polityczne się nie wtrąca, nic od nikogo nie chce [chyba że pieniądze], depozyty tam złożone są pewne a dochód jak szwajcarski zegarek : choć niewielki to dokladny i zawsze o czasie. Nie patrzą na narodowość, wyznanie - klient z pieniędzmi to klient z pieniędzmi, a takich się nie odsyła gdzieś indziej...

Czy to przekonanie jest słuszne? Czy w czasie wojny w sprawach dotyczących "kwestii żydowskiej" Szwajcaria ma naprawdę czyste sumienie?

pozdr

[Antek]

Szwajcarzy, którzy pomagali Żydom, zostali zrehabilitowani

W Szwajcarii karano za udzielanie pomocy osobom, które uciekły z hitlerowskich Niemiec, zwłaszcza Żydom.

Szwajcarzy, którzy ponad 50 lat temu zostali ukarani za pomoc osobom uciekającym przed wojną i nazizmem, mogą wreszcie domagać się rehabilitacji. Nowe prawo, które weszło w życie 1 stycznia 2004 r., daje możliwość wszystkim tym, którzy w Szwajcarii - między 1933 rokiem (dojście Hitlera do władzy) a końcem II wojny światowej - pomagali uchodźcom i zostali za to ukarani, domagania się anulowania ówczesnej kary. Według historyków co najmniej kilkuset Szwajcarów straciło wtedy pracę bądź nawet zostało skazanych na wysokie mandaty lub więzienie tylko za to, że pomogli przekroczyć szwajcarską granicę bądź udzielili schronienia Żydom. Sądy klasyfikowały wówczas te działania jako przestępstwo "naruszenia szwajcarskiej neutralności".

Rehabilitacja przyznawana będzie przez Komisję Łask szwajcarskiego parlamentu, która spodziewa się kilkunastu tego typu wniosków rocznie. Nowe prawo zastrzega jednak, że anulowanie wyroków nie daje prawa do odszkodowania.

Szwajcaria podczas II wojny światowej udzieliła schronienia blisko 300 tys. uciekinierów, ale równocześnie zabroniła przekroczenia swych granic co najmniej 20 tysiącom innych, głównie Żydów. Powołana w 1996 roku przez szwajcarski parlament komisja historyków uznała, że rząd w Bernie podczas II wojny światowej, prowadząc zbyt restrykcyjną politykę wobec uchodźców, "przyczynił się" do realizacji holocaustu.

[FSO]

Witam;

Antek: przeniosłem twojego posta, bo tutaj bardziej pasuje.

A z zupełnie innych spraw: Szwajcarzy bradzo niechętnie ratowali "obcych" Żydów, chyba, że byli w stanie zapłacć konkretne pieniądze i to bardzo konkretne. Wszystkich którzy po prostu przeszli przez "zieloną" granicę byli cofani tak skad przyszli co oznaczało po prostu wyrok śmierci mniej lub bardziej odsunięty w czasie. Poza tym , jeśli masz rację oznacza to tyle, że conajmniej bardzo stare dziś osoby liczące dobrze ponad 70 lat a zwykle powyżej 80 zostaną pozbawione opinii "przestępcy" lub zatarte jak się to łądnie nazywa "grzechy z czasów..." natomiast odszkodowania nie będzie. jest to po prostu bardzo tania i chyba patrząc na opinie, a raczej brak, świata, próba wykpienia się z tego co działo się w czasie wojny i zrzucenia z siebie jakiejkolwiek odpowiedzialności.

pozdr

[secesjonista]

Politykę walki z emigracją żydowską, jak i obecnością osiadłych Żydów prowadzono już w końcu lat trzydziestych.

Szczególną aktywność na tym polu wykazywał dr. Heinrich Rothmund szef Federalnego Wydziału Sprawiedliwości i Policji (od 1919 r.).

Uszczelnianie granic zintensyfikowano po anszlusie Austrii. W 1938 r. wskutek napływu dużej ilości uchodźców z Niemiec, Rothmund ostrzegł władze niemieckie, że będzie musiał przywrócić obowiązek wizowy dla wszystkich obywateli niemieckich (zniesiony w 1926 r.), tysiące uciekinierów z Austrii spowodowały właśnie wprowadzenie obowiązku wizowego dla wszystkich mieszkańców tego kraju z dniem 28 marca 1938 r.

Rothmund twierdził, że rozwiązaniem problemu byłoby precyzyjniejsze wskazywanie "aryjskości", stąd zatem na mocy porozumienia z 4 października 1938 r. pojawiła się w paszportach Żydów litera "J".

J-Stempe lub tampon-J (zależnie od kantonu) miały długą tradycję w konfederacji, używano go już w niektórych kantonach przed I wojną światową.

Ze względu na specyfikę ustrojową Szwajcarii najistotniejszy głos w kwestiach przyjmowania uchodźców pozostawał w rękach władz lokalnych. Największe szanse dla Żydów dawał kanton genewski, którego władze nawet w środku wojny odprawiało z kwitkiem jedynie 9% Żydów.

W kantonie St. Gallen komisarz policji Paul Grüninger został zdegradowany i wydalony ze służby za antydatowanie setek żydowskich wniosków o azyl.

Zatem różnie to w poszczególnych kantonach wyglądało.

Szerzej:

S. Ferrero "Switzerland and Refugees Fleeing Nazism: Documents on the German Jew Turned Back at the Basel Border in 1938-1939", "Yad Vashem Studies" 1999, nr 27

B. Engelking, J. Grabowski "Warszawscy Żydzi wydaleni ze Szwajcarii do Generalnego Gubernatorstwa. Studium przypadku", "Zagłada Żydów. Studia i materiały" Warszawa 2005, nr 1

G. Kreis "Abschied von Holocaust", "Schweizer Monatshefte" 1979, nr 59(7)

E. Burgauer "Die Schweiz: die Verfolgende Unschuld", "Zeitschrift für Sozialgeschichte des 20. und 21. Jahrhunderts" 1996, nr 11(2)

H. Spira "L'attitude de la Suisse envers les refugies juifs 1939-1945", "Schweizerische Zeitschrift für Geschichte" 199, nr 49(2)

R. Fivaz-Silbermann "Refoulement, accueil, filièrs: les fugitifs juifs á la frontière franco-genevoise entre 1942 et 1944. pour un nouveau modèle du refuge", "Schweizerische Zeitschrift für Geschichte" 2001, nr 5(13)

J. Krummenacher-Schöll "Flüchtiges Gluck: die Flüchtlinge im Grenzkanton St Gallen zur Zeit des Nationalsozialismus"

Edytowane 20 Styczeń 2012 przez secesjonista