Ciano, Galeazzo - ocena i polityka

[FSO]

minister spraw zagranicznych Wloch od 36 r. W latach 20 tych - dyplomata na placówkach po całym świecie [Rio; Pekin; Szanghaj]. Poślubia Eddę Mussolini. Na początku lat 30 tych m.in. min. prasy i propagandy. Początkowo zwolennik sojuszu z Niemcami i ekspansji terytorialnej, potem zmiania opcję na "aliancką" i przylącza się do przeciwników Niemiec i głosuje za usunięciem Mussoliniego. Internowany, ucieka do Niemiec gdzie zostaje osądzony i skazany za dzialalność antyniemiecką, przekazany wloskim faszystom skazany na karę śmierci i rozstrzelany w styczniu '44 r. Autor slynnych dzienników, gdzie opisuje swoje przemyślenia, często niezgodne z linią polityczną Rzymu.

Witam;

co sądzić o takiej postaci? Jaka jest jego ocena - nawrócenie prawdziwe, czy czysto koniunkturalne...

pozdr

[dzionga]

Myślę, że w jego przypadku można mówić o nawróceniu prawdziwym. Od początku chyba niezbyt mu pasował ten sojusz, czytając Szwoleżera na Pegazie mogłam dowiedzieć się o nim czegoś więcej i raczej odebrałam pozytywne wrażenie. W sierpniu, kiedy początkowe plany niemieckie przewidywały wcześniejszy atak na Polskę i Ciano był w Berlinie, gdzie dowiedział się o tym, następnego dnia widząc zbliżającego się Wieniawę z córką powiedział do towarzyszących mu osób: To idzie generał Bolesław Wieniawa- Długoszowski. Bardzo bym chciał mu powiedzieć, że uratuje jego Ojczyznę, jednak już za późno na to.

[FSO]

Witam;

z tego co wiem, także Ciano był do końca przeciwny Anschlussowi. Jako dyplomata pracujący w miejscach gdzie krzyżowaly się nitki wywiadów, mający naprawdę niezle stosunki w większości stolic, potrafil myśleć samodzielnie. Czytał kiedyś jego "Dzienniki..." w wielu wypadkach są szokujące... Potraktowany zostal niesprawiedliwie przez zwycięzców [badgolio], którzy zamknęli go w areszcie domowym, a wg samego Ciano nie wierzyl on, że coś będzie z tego dobrego. Niemcy zaś i sam Benito potraktował go jak najgorszego zrajcę, tym bardziej że należał do jego rodziny. Jedni i drudzy potraktowali go jak zdrajcę, a na swój los nie zaslużyl, na taką śmierć jaką poniosl.

pozdr

[Don Pedrosso]

Z początku Ciano uważał podpisanie paktu z Niemcami za dobre posunięcie, jednak już 13 sierpnia 1939 roku, po rozmowie z Hitlerem możemy w jego dzienniku przeczytać następującą notatkę:

"Wracam do Rzymu z obrzydzeniem do Niemców, do ich wodzów i do ich sposobu działania. Oszukali nas i okłamali. A obecnie są w trakcie wciągania nas w awanturę, której nie chcieliśmy i która może skompromitować rząd i cały kraj. Na wieść o agresji przeciwko Polsce naród włoski zatrzęsie się z oburzenia i zechce chwycić za broń przeciwko Niemcom".

[FSO]

Witam;

zastanawia mnie troszkę jedna sprawa. W momencie kiedy Wielka Rada Faszystowska odwołala Mussoliniego, Ciano, mimo że byl jego najbliższa rodziną - głosowal za odwolaniem, z przekonania zresztą. Dlaczego mimo tego, że jego "nawrócenie" bylo wyraźne, Badgolio skazał go na ścisly areszt domowy i traktował trochę jak "Murzyna co zrobił swoje"?

pozdr

[montezuma1985]

Ciano był zbytnio kojarzony z Mussolinim-żonaty z jego córką, prawa ręka Duce, minister spraw zagranicznych...zrobił swoje, stał się narzędziem i był niepotrzebny...jako Polacy możemy mieć do niego słabość bo wypowiadał się o nas pochlebnie oraz protestował przeciwko agresji III Rzeszy na IIRP...był znienawidzony przez Ribbentropa.Moim zdaniem postać nieco tragiczna, świetnie czyta się jego Pamiętniki, polecam też książkę "W cieniu Mussoliniego. Podwójnie życie hrabiego Galeazza Ciano".