Imamat Kaukaski

[piterzx]

Witam,

25 sierpnia 1859 pokonany i wzięty do niewoli został Imam Szamil, przywódca górali kaukaskich. Położyło to kresu istnieniu Imamatu Kaukaskiego (niekiedy zwanego Imamatem Szamila), założonemu w 1828 roku przez Mohammeda Ghazi. Państwo miało tylko 3 przywódców: Mohammeda Ghazi, Gazmat-beka i Imama Szamila. Państwo obejmowało Dagestan, Czeczenię i część Inguszetii. Najwybitniejszym przywódcą był właśnie rządzący ćwierć wieku Szamil, który wytrwale przeciwstawiał się znacznie silniejszemu Imperium Rosyjskiemu.

Jak postrzegacie to państwo i jego wysiłki podejmowane ku obronie? Jak oceniacie postać Szamila, zarówno jako przywódcę państwa, jak też i dowódcę wojskowego?

Zapraszam serdecznie do dyskusji.

Pozdrawiam

[Lwowianin]

Państwo zostało stworzone w celu walki z Rosją przez Islamistów z Kaukazu.

Według mnie było jednak zbyt słabe by pokonać carskie Imperium ale inicjatywa bardzo sczytna

[Bruno Wątpliwy]

Warto pamiętać o skomplikowanej sytuacji religijnej na obszarze Kaukazu. Szamil był imamem murydów, ruchu wyrosłego z sunnickiego bractwa z nakszabandijja. Kaukascy górale prowadzili świętą wojnę (ghazawat) z Rosjanami, ale bywało, że carat posługiwał się szyickimi ochotnikami w walce z nimi. Do tego panowanie rosyjskie sprzyjało wzrostowi znaczenia chrześcijańskich Ormian. Konflikt Szamil-Rosja, miał zatem charakter i konsekwencje o bardzo złożonym charakterze, wpływające niewątpliwie na późniejsze niesnaski pomiędzy narodami i wyznaniami Kaukazu.

Zob. T. Świętochowski, Azerbejdżan i Rosja. Kolonializm, islam i narodowość w podzielonym kraju, Warszawa 1998, s. 21-23.

[piterzx]

Według mnie było jednak zbyt słabe by pokonać carskie Imperium ale inicjatywa bardzo sczytna

Owszem, ale Szamil nie walczył, by pokonać Imperium. To było niemożliwe dla żadnego z ludów carskiej Rosji (i ościennych). Możliwe to było wyłącznie dla państw takich jak Anglia, Francja, etc. Nie zmienia to jednak faktu, że niektórzy (jak np. Polacy) mieli szanse na wygranie wojny. Co do szans Szamila, byłbym trochę sceptyczny, nie mniej jednak proporcje sił i walka Imamatu robią wrażenie. Bez mała półwiecze walk, ogromne poświęcenie, zaciekłość i szaleństwo przeraża, ale i osobiście trochę imponuje. Wystarczy wspomnieć nierówne walki pod Argunami, czy Nowym Ahulgo, albo rok 1843...

Warto pamiętać o skomplikowanej sytuacji religijnej na obszarze Kaukazu. Szamil był imamem murydów, ruchu wyrosłego z sunnickiego bractwa z nakszabandijja. Kaukascy górale prowadzili świętą wojnę (ghazawat) z Rosjanami, ale bywało, że carat posługiwał się szyickimi ochotnikami w walce z nimi. Do tego panowanie rosyjskie sprzyjało wzrostowi znaczenia chrześcijańskich Ormian. Konflikt Szamil-Rosja, miał zatem charakter i konsekwencje o bardzo złożonym charakterze, wpływające niewątpliwie na późniejsze niesnaski pomiędzy narodami i wyznaniami Kaukazu.

To prawda, ale ten konflikt również jednoczył, przynajmniej doraźnie. Chociażby twór taki jak Degista -współpraca ludów Dagestanu, Czeczenów, Inguszów, Czerkisów... Osoba Szamila może i dzieliła, ale jego silne i sprawne rządy (przynajmniej w toku walk) jednoczyły... oczywiście do czasu. Nie wiem tylko czemu określasz wojnę z Rosją mianem ghazawatu, moim zdaniem lepszym określeniem byłby tu dżihad. Było to przecież powstanie, coś na kształt obrony, nie zaś wojna łupieżcza, czy najezdnicza...

Państwo zostało stworzone w celu walki z Rosją przez Islamistów z Kaukazu.

"Islamistów" to trochę mało dokładne określenie jednak...

Pozdrawiam

[secesjonista]

Ciekawą sprawą jest późniejsze postępowanie z Szamilem, przewieziono go do Kaługi, a potem zezwolono na odbycie pielgrzymki do Mekki gdzie zmarł w 1871 roku.

Interesujący opis państwa Szamila mamy z pod pióra Karola Kalinowskiego ("Pamiętnik mojej żołnierki na Kaukazie i niewoli u Szamila" Warszawa 1883; pod nazwiskiem J. Ciembrowski "Z żołnierki na Kaukazie" Lwów 1908), zesłańca, przydzielonego potem do Kabardyńskiego Pułku Piechoty, który został pojmany i sprzedany za cenę jdnego barana do aułu Ordela.

po wielu perturbacjach został przydzielony do tzw. komendy Szamila, oddziałów skladających się ze zbiegów rosyjskich czy jeńców, a którzy zajmowali się organizacja artylerii.