Napoleon w filozofii?

[Estera]

Czy postać Napoleona odcisnęła się w jakiś sposób w rozważaniach filozoficznych? Czy skłoniła do powstania jakichś teorii?

[secesjonista]

Jak najbardziej odcisnęła, choć może nie tak jakby chciała Estera.

Mamy zatem "wielkiego anonima" w cyklu wykładów pt. "Ueber den Begriff des wahrhaften Krieges" Johanna Gottlieba Fichtego.

A Georg Wilhelm Friedrich Hegel twórczo rozwinął powiedzenie przypisywane cesarzowi: "il n”y a pas de heros pour son yalet de chambre", tworząc swą "koncepcję kamerdynerów", odznaczających się hipokryzją i nikczemną świadomością. A w swych "Wykładach z filozofii dziejów" omawia rolę Napoleona, stawiając go obok Aleksandra Wielkiego i Cezara, jako przykład tego, który uświadamia innym istotę ducha, który wysunął się naprzód.

[secesjonista]

Po postać Napoleona sięgnął Ralph Waldo Emerson, na bazie swych wykładów danych na Starym Kontynencie napisał "Representative Men: seven lectures" (wydane w 1850 r.), w tomie tym poświecił Korsykaninowi esej, zatytułowany: "Napoleon; or, The Men of the World".

Emerson w pisanym przez siebie Dzienniku ("The Journals and Miscellaneous Notebooks") utworzył dwie kolumny nazwisk, w jednej znajdowały się nazwiska bohaterów (nazwanych Bigendians) ze wspomnianego zbioru wykładów, w drugiej przypisane im nazwiska członków Klubu Transcendentalnego (Littleendians). Całkowitą tajemnicą ""Sokratesa z Concorde" pozostanie, czemu według niego osobą pokrewną Napoleonowi miał być akurat Henry David Thoreau...