Erich Ludendorff

[Andreas]

''Erich Ludendorff - szara eminencja armii niemieckiej. Jako szef sztabu Hindenburga, a potem kwatermistrz generalny, był rzeczywistym architektem niemieckiej strategii wojennej i niemieckich sukcesów. Pod Tannenbergiem, gdy Hindenburg odpoczywał, od wciąż jeździł w pobliżu linii frontu co rusz modyfikując plany. Z jego inicjatywy wyszły plany bitwy Tannberskiej, bitew mazurskich, ofensywy zimowej w Królestwie Polskim, czy ofensyw wiosennych 1918 roku ("Michael" i "Georg") które o mało nie rozstrzygnęły wojny na korzyść Niemiec. Jako jeden z nielicznych rozumiał iż wojna materiałowa będzie śmiertelną dla Rzeszy i próbował zakończyć wojnę jak najszybciej.''

Cytując za widiowym, który napisał posta w temacie ''Dowódcy WW''.

Co sądzicie o tej osobie? Kim był naprawdę? Jakie były jego kolejne losy? Jakim był dowódcą? Jak go oceniano? Jak oceniano go później?

[redbaron]

Ludendorff, po Seeckcie to moja ulubiona postać! Był niesamowicie pewny siebie i musiał mieć ogromną charyzmę. W swoich wspomnieniach opisał zdobycie cytadeli w Liege - wydał rozkaz jej opanowania, pojechał zobaczyć, drzwi były zamknięte - zapukał, otworzyli mu Belgowie, wezwał ich do kapitulacji i oni posłuchali :wink:

Jak w sierpniu 1916 r. Hindenburg został szefem Sztabu Generalnego (nie mógł zostać Naczelnym Wodzem, bo nim był cesarz Wilhelm II), to proponowano Ludendorffowi tytuł "drugiego szefa Sztabu Generalnego", ale on nie chciał mieć w tytule "drugi" i dlatego sam napisał, że "bardziej celowe" wydało mu się stanowisko "pierwszego generalnego kwatermistrza".

W październiku 1918 r. musiał ustąpić z tej funkcji i zwiać za granicę, bo był bardzo niepopularny wśród rewolucjonistów.

W 1923 r. wziął udział w puczu monachijskim (pod przymusem), ale potem się pokłócił z Hitlerem o ile dobrze pamiętam.

Potem już mu odbiło - skłócony był z Hindenburgiem (za to, że H. pozwolił na dymisję L. w X 1918 r.) i podobno jak były defilady przed Hindenburgiem, to Ludendorff stawał tak, żeby wojsko przechodziło też koło niego. Potem pisał mnóstwo rzeczy dotyczących I wojny światowej oraz walczył z masonami, katolikami i Żydami, jako szkodnikami Niemiec. Jego żona (chyba druga) była zamieszana w praktyki okultystyczne.

Zatem Ludendorff to bardzo barwna postać, ale polskiej jego biografii chyba się niestety nie doczekamy. Większość materiałów archiwalnych, które go dotyczą jest w rękach prywatnych, zatem dostęp dla historyków jest mocno ograniczony.

[Krzysztof M.]

Ja bym Ludendorffowi charyzmy nie przypisywał. Charyzmę miał Hindenburg - Ludendorff był "kryptodyktatorem" pociągał za sznurki z tylnego siedzenia i nie brał za nic odpowiedzialności - gdyż nominalnie sprawował jedynie funkcję Pierwszego Kwatermistrza Generalnego. To prawda był mózgiem tandemu HL, ale gdyby Hindenburg nie autoryzował jego planów Ludendorff nie miałby nic do powiedzenia. Notabene cesarz go nie znosił i tolerował tylko ze względu na Hindenburga, który był w Niemczech wręcz uwielbiany.

I nie zgodzę się ze stwierdzeniem że ofensywy niemieckie 1918 r. o mało nie doprowadziły do zwycięstwa. To był typowy rzut na taśmę, desperacka próba odwrócenia losów wojny - Niemcy nie mieli już większych perspektyw na wygranie konfliktu i owe "zwycięskie" ofensywy Ludendorffa ostatecznie przybiły gwóźdź do trumny armii niemieckiej i całego cesarstwa.

[redbaron]

Główną rolą Hindenburga było uspokajanie Ludendorffa. Nie był raczej charyzmatyczny, po prostu miał odporne nerwy.

Co do ofensyw 1918 r., to co innego Twoim zdaniem Niemcy mogli wtedy zrobić? To była jedyna możliwość wygrania tej wojny. Spróbowali, ale się nie udało. Gdyby nie spróbowali, nie udałoby się na pewno.

[Krzysztof M.]

Hindenburg autoryzował wszystkie poczynania Ludendorffa, który - jak sam napisaleś miał tendencje do panikarstwa. Co do ofensyw 1918 r. - pytanie czy było inne wyjście to pytanie z gatunku historii alternatywnej - a osobiście unikam tej dziedziny Ja patrze na fakty. Ofensywy 1918 r. poza chwilowym sukcesem nie przyniosły zwycięstwa - co więcej przyspieszyły agonię Niemiec. Nie wiem czy było inne wyjście - wiem że strategia "bitwy walnej" tak samo nie zdała egzaminu jak strategia wojny na wyczerpanie.