Wyszkolenie wojskowe Powstańców

[Lu Tzy]

Jakis czas temu ktos - pewnie Albinos, no bo kto inny podal link do wspomnien zolnierza niemieckiego, pioniera wlasnie. Z tego, co po lekturze pamietam, to owszem, Niemcy sie dorobili taktyki miejskiej, ale cokolwiek prymitywnej: pedzic przodem pionierow, a jak ci zaloza i wysadza ladunki, atakuje reszta.

No a Goliath to samobiezna mina, a nie jakas taktyczna fontanna

[Albinos]

Jakis czas temu ktos

Kiedy to było...

Z tego, co po lekturze pamietam, to owszem, Niemcy sie dorobili taktyki miejskiej, ale cokolwiek prymitywnej: pedzic przodem pionierow, a jak ci zaloza i wysadza ladunki, atakuje reszta.

A powiedz mi, jakie doświadczenie miały jednostki, z którymi walczył Mathi Schenck;)?

No a Goliath to samobiezna mina, a nie jakas taktyczna fontanna wink.gif

Możesz rozwinąć myśl, bo jak na razie średnio łapię o co chodzi...

[widiowy7]

A ilu spośród tych przeszkolonych w szkołach podoficerskich i chorążych, brało udział w choćby jednej akcji bojowej?

Z wyjatkiem tej trzynastki od "Wachlarza", to szwadron nie przeprowadził typowej akcji dywersyjnej. Osłaniał jedynie rekwizycje w jednej z warszawskich fabryk.

[Albinos]

Z wyjatkiem tej trzynastki od "Wachlarza", to szwadron nie przeprowadził typowej akcji dywersyjnej.

Ale rozumiem, że to był ich jedyny przydział w trakcie konspiracji? Bo to też może mieć znaczenie.

[widiowy7]

Jedyny. Ci co przeżyli, wrócili do oddziału.

https://forum.historia.org.pl/index.php?showtopic=8325

Coś tam kiedyś skrobnąłem.

[Albinos]

Czyli 16% miało ostrzelanie po Wrześniu '39, 12% doświadczenie z okresu konspiracji a 21% przeszkolenie czysto teoretyczne. Reszta, jak rozumiem, nawet czysto teoretycznie nie była przygotowana. Mam dziwne wrażenie, że jakby sprawdzić całą Warszawę, dane nie byłyby specjalnie inne... W każdym bądź razie trzeba będzie poszukać.

[widiowy7]

Mam wrażenie, że trzeba byłoby prześwietlać każdą jednostke oddzielnie. Gigantyczna praca

[Albinos]

Ale uwierz mi, takie dają największą przyjemność

[widiowy7]

Jedno mi jeszcze przychodzi na myśl. Skąd dywersyjne bataliony "Zośka", "Parasol" miały karabiny i erkaemy?

Oraz kto je obsługiwał w momencie godziny "W"?

I jak było z "Czatą" ? Chociaż w tym przypadku, mam wrażenie, że batalion ten był nieco starszy wiekiem?

Ale uwierz mi, takie dają największą przyjemność wink.gif

Może masz rację, dane o 1SSM miałem podane na tacy.

[Albinos]

Skąd dywersyjne bataliony "Zośka", "Parasol" miały karabiny i erkaemy?

Kupione tudzież zdobyczne, nie pamiętam dokładnie, ale jeśliś zainteresowany dokładnymi danymi, to sprawdzę czy gdzieś o tym nie ma;)

Oraz kto je obsługiwał w momencie godziny "W"?

Żołnierzom bez przeszkolenia ich raczej nie dano, akurat ludzie od "Radosława" mogli spokojnie znaleźć wśród siebie odpowiednie osoby.

I jak było z "Czatą" ? Chociaż w tym przypadku, mam wrażenie, że batalion ten był nieco starszy wiekiem?

W sensie wyszkolenia? Najmniejszych problemów, zdecydowana większość żołnierzy "Witolda" miała za sobą odpowiednie przeszkolenie, i to nie czysto teoretyczne, ale bojowe. Wrzesień '39, służba w CZT, 27. i 30. DP AK, cichociemni... pod tym względem baon "Witolda" był odpowiednio przygotowany. Niewielu tam było raczej ludzi, którzy mieliby problem z obsługą ckm-u (może pluton "Mieczyków").

[1234]

A jeszcze co do tych Walk ulicznych-gzies spotkałem się z okresleniem, że to był podręcznik tłumienia rozruchów w miastach, czyli średnio pasujący do warunków wojennych, prawda to?

[Albinos]

Z tym podręcznikiem Roweckiego to już różne rzeczy mu zarzucano. Od tego co napisałeś, po podręcznik dla władzy, która chce rozruchy ludu zmiażdżyć. A tak na dobrą sprawę, to on zwyczajnie zawiera zbiór zasad prowadzenia działań wojennych w mieście. Oczywiście kilka rozdziałów wybitnie nadaje się do tematu rozruchów w mieście, jak np. rozpraszanie tłumów, ale już zdobywanie budynków, opanowywanie ulic, obrona części miasta czy budowa barykad, to kwestie które nadają się zastosowania w każdych niemal warunkach. Tak więc po pewnych modyfikacjach ten podręcznik, wzorowany zresztą na pracach niemieckich, rosyjskich i francuskich, można spokojnie zastosować dla warunków wojennych. Owszem, był pisany w określonych warunkach, które niejako wymuszały na autorze odwołania do konkretnych sytuacji, ale nie szufladkowałbym go do podręcznika przeciwko samym rozruchom. Za wiele ogólnych opisów sposobów walki w mieście zawiera, aby tak go traktować.

[Albinos]

Najpierw Borkiewicz-Celińska:

Program szkoły, jak określił w swoim przemówieniu na zakończenie II turnusu 23 maja 1044 roku komendant "Agrykoli" hm. Eugeniusz Konopacki "opracowany został pod kątem wychowania młodego dowódcy, kandydata na oficera, wyszkolonego w konspiracji w czasie wojny i mającego być użytym: a) do akcji bojowych na dziś, b) do walk powstańczych, c) do walki i pracy w oddziałach, które powstaną w wyniku odtworzenia naszych sił zbrojnych".

Pod względem specjalizacji wojskowej program przewidywał wyszkolenie żołnierza piechoty dywersyjnej. Jako taki obejmował następujące przedmioty: terenoznawstwo, naukę o broni, wyszkolenie bojowe i służbę w polu, łączność, służbę wewnętrzną i organizację armii, minerkę i taktykę dywersji, wyszkolenie motorowe.

Ćwiczenia z terenozawstwa- odczytywanie odległości przy pomocy lornetki, przeliczanie różnych podziałek, rysowanie terenu w skali, musiały się odbywać nie tylko w zamkniętych pomieszczeniach, lecz i w terenie. W terenie także- rzecz oczywista- odbywały się ćwiczenia z bronią i ostre strzelanie. Na ćwiczenia te wyjeżdżano najczęściej do miejscowości podwarszawskich, małymi grupkami, nie obejmującymi nawet składu klasy.

Materiał do wykładów czerpano z podręczników drukowanych przeważnie przed wojną, podstawowym był tutaj "Podręcznik dowódcy plutonu strzeleckiego".

Podręcznik terenozawstwa, instrukcje bojowe, skrypty dywersyjne, tablice obcych armii, drukowane i powielane, czasami fotografowane lub w postaci maszynopisów- oto były pomoce naukowe wychowanków tajnej podchorążówki. Ogromne znaczenie miały różnego rodzaju mapy wojskowe, zwłaszcza w skali 1:100 000, tzw. setki, które uzupełniano, zdobywając je w różny sposób z przedwojennego Wojskowego Instytutu Geograficznego. Przedwojenne podręczniki wojskowe miały swoje nowe konspiracyjne edycje, wyszło przede wszystkim nowe wydanie wspomnianego "Podręcznika dowódcy plutonu", ze względu na ogromne nań zapotrzebowanie.

W nauce o broni kładziono szczególny nacisk na to, aby żołnierz poznał różne typy sprzętu wojskowego, a więc: broni polskiej przedwojennej, a także produkowanej w czasie wojny (jak np. polski sten), zdobycznej broni niemieckiej i broni angielskiej otrzymywanej ze zrzutów. Na wykładach dywersyjnych i minerskich popularny był, wydawany w konspiracji, małego formatu podręcznik "Saperzy w dywersji i walce powstańczej".

Zadania bojowe przerabiano nie tylko teoretycznie na mapach plastycznych- celem niektórych działań bojowych, przeprowadzonych przez oddział było właśnie szkolenie, o niejednej akcji mówiło się "akcja szkoleniowa".

Oprócz podręczników szkoleniowych wychodził "Żołnierz Polski"- tygodnik przeznaczony dla niższych dowódców i szeregowych AK. Wychodziły także trzy periodyczne pisma fachowe, wydawane przez wydział broni szybkich: "Dodatek Pancerny" jako stała wkładka do "Żołnierza Polskiego", dwutygodnik "Towarzysz Pancerny" i kwartalnik "Motorowiec".

Za: Borkiewicz-Celińska A., Batalion "Zośka", Warszawa 1990, s. 342-344.

Z kolei Stachiewicz [Parasol, Warszawa 1984, s. 100-101], wymienia przedmioty wchodzące w skład szkolenia, jakie przechodzili żołnierze "Parasola": wyszkolenie bojowe, taktyka dywersji, minerka, terenoznawstwo, nauka o broni, organizacja armii i służby wewnętrznej, samochody i broń pancerna, higiena i pierwsza pomoc, saperka, łączność. Wszystkie zajęcia miały podział na część teoretyczną i praktyczną, kiedy to odbywały się w terenie.

[widiowy7]

CYTAT

Skąd dywersyjne bataliony "Zośka", "Parasol" miały karabiny i erkaemy?

Kupione tudzież zdobyczne, nie pamiętam dokładnie, ale jeśliś zainteresowany dokładnymi danymi, to sprawdzę czy gdzieś o tym nie ma;)

To wydaje mi się dosyć istotne. Przecież w swojej działalności dywersyjnej, broń długa nie była im potrzebna. Czy mieli ją z przydziału? Rozumiem też, że w okresie przedpowstaniowym, mogli zintensyfikować pozyskiwanie broni długiej.

A jako ciekawostkę z "Zośki" . Jeden z jej żołnierzy, "Słoń" lub "Xiąże", na Woli używał radzieckiego erkaemu DP.

Ale jako karabinu!!! Nie mieli radzieckiej amunicji.

[Wolf]

To wydaje mi się dosyć istotne. Przecież w swojej działalności dywersyjnej, broń długa nie była im potrzebna.

Erkaemy mogły się czasem przydac żołnierzom Zośki i Parasola i w mieście i oczywiscie w takich akcjach jak Wilanów,Polowanie czy Taśma.

Czy mieli ją z przydziału?

Co do kabe i większości kaemów to bardzo watpię.Mieli broń zrzutową(tę to z przydziału-czyli głównie peemy )kedyw w broń zrzutową dozbrajano,plus zdobyczną i powrześniową.

Co do posiadanej broni-znaczną większość stanowiły pistolety i rewolwery -nawet w Kedywie.

Rozumiem też, że w okresie przedpowstaniowym, mogli zintensyfikować pozyskiwanie broni długiej.

Istotnie-przed PW mieli na stanie więcej broni niż oficjalnie -czytałem coś bodaj o kompanii "Rudy" że faktycznie mieli 2 razy tyle kaemów niż oficjalnie.Ale nie wszystko udało się dostarczyć na koncentrację 1 VIII.

Edytowane 18 Kwiecień 2009 przez Wolf