Tytulatura Cesarska

[Jarpen Zigrin]

Jak zwracano się do Cezara i od czego to zależało?

[Narya]

Tytuł to był Augusto. Od Oktawiana Augusta. Nie było tak naprawdę cesarzy, tylko byli auguści.

[Achilles]

Augusto

August znaczy boski. Tak samo zwracano się do aktualnej małżonki cezara, tyle że do tego wyrazu dodano na końcu a, co dawało - Augusta. Mamy tę tytulaturę choćby u Sienkiewicza w Quo Vadis u Poppei Sabiny Augusty.

[puella]

To w jaki sposób do Cezarów się zwracano uzależnione było od czynników wielu, choćby od oficjalności. Wtedy to wymieniane było to, co dla rzymskiej polityki ważne było.

Ot taki przykład:

Cezarowi Augustowi, synowi boskiego Juliusza, najwyższemu kapłanowi, imperatorowi po raz czternasty, dzierżącemu władzę trybuńską po raz siedemnasty, senat i lud rzymski za to (...).

Pliniusz Starszy, Historia Naturalna III 136.

Pozdrawiam.

[Achilles]

Czyli na podstawie cytatu umieszczonego przez puellę można wnioskować, że tytulatura cesarska była bardzo zbliżona do nazewnictwa faraonów w Egipcie. Czy może też w tym starszym państwie odnotowujemy wyrazy większego szacunku? W końcu cezara mógł zobaczyć prawie każdy, co nie powiela się z egipskim Horusem, którego nie byle jakie oczy mogły widzieć.

[Narya]

Czyli na podstawie cytatu umieszczonego przez puellę można wnioskować, że tytulatura cesarska była bardzo zbliżona do nazewnictwa faraonów w Egipcie.

Nie wiem jak w rzymskiej tytulaturze, ale z różniła się zasadniczo od tej egipskiej. Przede wszystkim w egipskiej tytulatura jest złożona z wielości imion.. złożone z imienia horusowego lub tronowego plus własnego.

Najlepsze imię z faraonów jest ostatniego:

Imię tronowe:

Juaenpeneczerentinehemsetepenptah-setepenptah-irimerire-sechemanchenamon

Imię własne:

Ptolomeusz XV Cezarion.

Wymieńcie jednym tchem choćby imię tronowe. :hihi:

[Achilles]

złożone z imienia horusowego lub tronowego plus własnego

Jeszcze do tego złotego orła, króla zjednoczonego Egiptu i władcy "pod opieką" Nebt - Nekbet i Uadżet.

Oczywiście też używanie imion zależne jest od rodzaju wydawanego pisma/mowy. Wiadomo, że w umowie pisemnej pomiędzy władcami państw inaczej nazwą faraona aniżeli jego małżonka w liściku do niego.

W Rzymie było bardzo podobnie, lecz z większym dystansem.

[Aśoka Wielki]

Do "cesarzy" zwracano się (w sumie to są najbardziej znane) Auguście Cezarze, ale wielu władców dodawało sobie następne przydomki

[TyberiusClaudius]

Kaligula i chyba Neron kazali mówić do siebie "domine".

[amon]

Kaligula i chyba Neron kazali mówić do siebie "domine".

Nie ma takiego słowa opisującego konkretne postacie historyczne jak chyba. Napisz lepiej że nie wiesz.

Nie ma też władcy który nazywał się Kaligula. Znamy tylko Imperatora Caiusa Caesara Augustusa Germanicusa. Kaligula to przezwisko, złośliwe i niedopuszczalne w jego czasach.

Wracając do określenia domine. U Swetoniusza czytamy;

Księga IV rozdział 22

Nie dość, że przybrał wielorakie przydomki; nazywano go pobożnym, synem obozu, ojcem wojsk, największym i najlepszym Cezarem (....) Odtąd zaczął sobie przypisywać majestat boski. Rozkazał sprowadzić z Grecji posągi bogów i (...) usunąwszy im głowy osadził wszędzie swoją (...) niektórzy pozdrawiali go jako Jowisza łacińskiego

Edytowane 27 Kwiecień 2014 przez amon

[TyberiusClaudius]

Ale jeśli się mówi o tym cesarzu to właśnie Kaligula czyli Bucik!

[amon]

Ale jeśli się mówi o tym cesarzu to właśnie Kaligula czyli Bucik!

Potocznie, co nie znaczy że jest to nazwa właściwa. Niewiedza sięga tak daleko że nawet w produkcjach filmowych z Hollywood, tego cezara tytułuje się vel Kaligula. Dramat.

[TyberiusClaudius]

Domiś (Domicjan) kazał mówić do siebie dominus et deus - pan i bóg.

[secesjonista]

W swym artykule pt. "Użycie zwrotów honoryfikacyjnych wobec cesarzy w 'Żywotach' Cyryla ze Scytopolis" Rafał Kosiński zauważa, że w okresie późnego antyku określenie "wielki" (μέγαc) na ogół oznaczało "starszy". A czy dla wcześniejszego okresu spotykamy podobne niejasności znaczeniowe w tytulaturze cesarskiej?

/w: "Białostockie Teki Historyczne", T. 4, 2006/