Lucjusz Konreliusz Sulla - ocena

[puella]

Wybitny wódz i polityk, moim zdaniem niesłusznie przyćmiony w potocznej świadomości historycznej przez Cezara - być może z braku pozostawionych dzieł literackich, braku romansu z władczynią Egiptu i z mniej gwałtownej śmierci. In minus oceniam to, jak obszedł się z Grecją podczas wojny z Mitrydatesem.

Co do jego słynnej "czystki", to było to mniej okrutne niż wojna domowa toczona później przez Cezara.

Pewnie, że przyćmił.

Ale dokonania Cezara zostały utrwalone po jego śmierci; dokonał trwałego przebudowania systemu rzymskiego. Sulla nie potrafił trwale go obronić-bronił skostniałego systemu, który wiemy jak skończył. ;p

Cezar docierał tam, gdzie cywilizowany sandał legionisty rzymskiego jeszcze nie był-Sulla bił się z Grekami i ich potomkami.

Proskrypcję Sulli odbiły się większa czkawką na ludności rzymskiej w Italii niż wojna Cezara z Pompejuszem-bo tam się nawet nie bili. ;p No prowincje obaj tak samo gwałcili.

Generalnie Cezar był innego rodzaju politykiem-w moim mniemaniu dużo lepszym. Nie mordował dla przykładu opozycji politycznej.

Pozdrawiam.

[Furiusz]

być może z braku pozostawionych dzieł literackich

Czy aby na pewno? Plutarch w Żywocie Sulli, rozdział 6 pisze - Otóż Sulla przeciwnie: nie tylko cieszył się z tego, że uchodził za szczęśliwca i wzbudzał tym podziw (...). Bo sam pisze w swych "Wspomnieniach" (...). Nadto do Lukullusa, któremu dedykował swoje "Wspomnienia", zwracał się Sulla w tym piśmie z przestroga (...) - zostały więc po nim jakieś jego prace.

Co do jego słynnej "czystki", to było to mniej okrutne niż wojna domowa toczona później przez Cezara.

No cóż, Sulla też wojnę domową prowadził, choć fakt w przeciwieństwie do Cezara głownie w Italii a nie po prowincjach. W tym samym Zywocie tegoż Plutarch, rozdział 27 - I rzeczywiście, kiedy niedługo potem Mariusz młodszy i konsul Norbanus stanęli w tym samym miejscu z wielką armią, Sulla bez planowej akcji i bez ustawiania wojska w szyku bojowym rozgromił przeciwnika (...) następnie zamknął Norbanusa w mieście Kapui, przyprawiwszy przeciwnika o stratę siedmiu tysięcy ludzi.

Cezar docierał tam, gdzie cywilizowany sandał legionisty rzymskiego jeszcze nie był-Sulla bił się z Grekami i ich potomkami

Tez jakby nie do końca - Salustiusz w Wojna z Jugurtą w rozdziale 95 opisuje przybycie Sulli do obozu Mariusza w Afryce. Sulla starał się i liczył na to, że sława zdobyta podczas tej wojny, wojny w której prowadził negocjacje i walki z ludami nie znającymi imienia Rzymian, wystarczą do dalszej kariery politycznej - Plutarch pisze o tym w Żywocie Sulli w rozdziale 3. W piątym zaś wspomina o jeszcze jednej niezwykłej akcji Sulli - oto Sulla prowadzi negocjacje jako pierwszy Rzymianin z wysłannikiem króla Partów - Arsakesa, Orobadzosem. Ba stara się wystąpić w roli pana i władcy sytuacji, po swoich bokach sadza posła i króla Armenii którego dopiero co był przywrócił do panowania i jak pisze Plutarch udaje mu się to, choć część Rzymian zarzucała mu ponoć brak taktu i zbytnią ambicję.

[secesjonista]

A wiadomym jest, jak konkretnie przyprawił:

"przeciwnika o stratę siedmiu tysięcy ludzi"?

[Amica]

A wiadomym jest, jak konkretnie przyprawił:

"przeciwnika o stratę siedmiu tysięcy ludzi"?

Cóż, mimo iż wielu historyków (Plutarch, Appian, Wellejusz Paterkulus, Florus, Liwiusz, Eutropiusz, Orozjusz) wspomina o tej potyczce jaka rozegrała się pod Górą Tifata w 83BCE, to jednak żaden nie opisał jak Sulla tego dokonał. Rozbieżności istnieją co do ofiar: było 6000 lub 7000

Jednak podczas tej wojny takie straty to nie było coś niezwykłego. Jak wspomina Appian w jednej bitwie ginęło często dziesięć i dwadzieścia tysięcy ludzi, a wokół miasta poległo po obu stronach 50 000

Appian Historia rzymska : Wojny domowe I.82

Edytowane 18 Maj 2013 przez Amica

[Furiusz]

Pytanie o sposób ma chyba drugie dno. Plutarch w Żywocie Sulli (Rozdział 25), pisze o tym, jak żołnierze z armii Fimbrii przeszli na stronę Sulli, mimo, ze sam wódz był przeciwnikiem tegoż. Zresztą jeśli wierzyć relacji Kasjusza Diona (104. 1-7) to jego żołnierze nie mieli jakiejś specjalnej awersji co do nagłych zmian na najwyższym szczeblu dowództwa. Pisze on: Kiedy Flakkus przybył do Bizancjum, zbuntował się przeciwko niemu poddowódca jego, Fimbria. (...).(...) Flakkus zagroził mu, ze go odeśle do Rzymu bez względu na jego wolę. A kiedy Fimbria odpalił jakąś obelgą, pozbawił go dowództwa. Fimbria (...) dotarł do żołnierzy z Bizancjum, przywitał się z nimi jakby zbierał się do odjazdu, prosił o listy, ubolewał nad sobą i nad losem, na który rzekomo nie zasłużył. Nalegał, by pamiętali o przysługach, które im wyświadczył, i by mieli się na baczności. Zagadkowo potrącał Flakkusa i dawał do zrozumienia, że knuje on na nich spisek. Oskarzył go o różne inne rzeczy, wreszcie obciążył zarzutem, że dla pieniędzy ich zdradził. Z tego powodu żołnierze wypędzili Termosa (...) Nieco dalej ten sam autor pisze (106) Metellus pobity przez Cynnę przybył do Sulli i okazał mu bardzo dużą pomoc. (...) Uznali, że Metellus przystał do niego nie bez przyczyny (...). Dlatego przeszli na ich stronę. Dion opisuje też działalność młodego wówczas Pompejusza (107.1) Dzięki poprzedniej władzy ojca zebrał mały oddział z tamtejszych mieszkańców, ustanowił własne zwierzchnictwo i myślał, że sam dokona jakiegoś sławnego czynu. Potem przyłączył się do Sulli. wracając do Plutarcha w rozdziale 28 Żywota Sulli wspomina o tym jak Sulla podkupił żołnierzy Scypiona aktualnie sprawującego konsulat.

Przywoływany przez Amicę Appian (I.84), twierdzi, ze wojna trwała 3 lata a w Hiszpanii dłużej znacznie bo jeszcze po śmierci Sulli. w I.87 wspomina o rzezi pod murami Preneste.

Wydaje się, ze wojna domowa była długa i okrutna, już przez samo to, że dłuższa musiała mocniej dać się odczuć mieszkańcom Italii niż walki Cezara. Jednocześnie Sulla jako wódz szczęśliwy i zwycięski mógł liczyć, ze wraz z upływem czasu będzie w stanie coraz więcej prostych żołnierzy przeciągnąć na swoją stronę.

[TyberiusClaudius]

LUDZIE OPAMIETAJCIE SIĘ!

Sulla może i był wybitnym politykiem, ale nie zapominajmy o proskrypcjach.Nie tylko chodzi mi o ofiary (pierwszy dzień 70 proskrypcji kolejny 200), ale także o chaos jaki wprowadziły. Ogarniacie to, że ktoś na ulicy może po prostu do Was podejść i zabić nie ponosząc żadnych odpowiedzialności i dostać za to jeszcze pieniądze? Zresztą Sulla nie zabijał tylko i wyłącznie swoich przeciwników. Proskrybować także bogu ducha winnych bogatych dla ich majątków.Pawie udało mu się zabić Juliusza Cezara!!! A gdyby tak się stało to Rzym nie pociągnął by długo z tą republiką. Ale na szczęście tak się nie stało.

Edytowane 25 Kwiecień 2014 przez secesjonista
poprawiono pisownię.

[Furiusz]

Racz pamiętać, ze osławiona Clementia Cezara też miała swoje granice, przykładem druga interwencja w Hiszpanii. Takie były czasy, nie należy o tym zapominać.