Oktawian August - ocena

[Jarpen Zigrin]

Dla jednych najwybitniejszy Cesarz Rzymu, ba nawet najwybitniejszy władca w ogóle.

Czym sobie zasłużył na tak dobrą opinię wśród dzisiejszych historyków?

[Lu Tzy]

On moze taki wybitny na tle Gajusza Juliusza, czy Korneliusza Sulli nie byl.

Z drugiej strony, na tym-ze-tle cokolwiek mniej krwiorzerczy. Nie zrobil proskrypcji.

Jak komus leb ukrecil, to wedle prawa.

Uspokoil Rzym.

To dla mnie znaczy, ze byl najmniej brutalnym z ojcow cesarskiego Rzymu, tyle, ze nawet sami Rzymianie tego nie doceniali.

A moze calkowicie sie myle.....

[Jarpen Zigrin]

Ja bym pragnął rozpocząć dyskusję o tym władcy od tego w jaki sposób objął władzę po Cezarze, rozegrał to to po Cesarsku.

Mianowicie bardzo szybko przedostał się do Rzymu i przystąpił do wykonywania Testamentu Cezara, który zapisał mu ogromny majątek. Nakładał na nim obowiązek wypłacenia po 300 sestercji na głowę każdemu Rzymianinowi. Stało się to zarzewiem konfliktu z Antoniuszem, który zarządzał skarbcem Cezara i roszczenia prawnego spadkobiercy traktował lekceważąco.

Co robi Oktawian?

Wypłaca tą kasę z własnych pieniędzy jednocześnie zbierając wojsko złożone z dawnych żołnierzy Cezara i gotuje się do wojny. Oktawian sprzymierzył się z Senatem.Cyceron chciał go wykorzystać przeciw Antoniuszowi by Senatowi władzę przywrócić. Miał wtedy 19 lat. Został Senatorem i prokonsulem.

Wraz z wojskami swoimi jak i Senatu ruszył na Antoniusza. Najpierw Antoniusz zostaje pokonany pod Mutiną (Modeną). Zbieg okoliczności sprawił to, że dwaj dowódcy wojsk Oktawiana i Senatu polegi i w ten sposób Oktawian stał się jedynym wodzem. Antoniusz ucieka z półwyspu.

Senat się trochę przestraszył potęgi Oktawiana to ten spotyka się z Antoniuszem i Lepidusem i mamy II triumwirat. Związek miał charakter legalny, zatwierdzony przez Senat. Triumwirowie podzielili imperium między siebie w ten sposób 20 kilku letni chłopak stał się współrządcą ogromnego imperium.

Na tym momencie na razie poprzestanę zapraszam do dyskusji.

[Lu Tzy]

Wygral, i to w dobrym stylu. Chociaz kosztowalo go to zniszczenie przyjaciol przybranego ojca.Ale czy to Oktawian August byl tworca tych zwyciestw? No nie.

[Lu Tzy]

Pelna zgoda.

Sam sobie jestem winien, ze moj post poprzedni jest niejasny - zebralo mi sie na poetykie komentatora sportowego...

[puella]

Dla jednych najwybitniejszy Cesarz Rzymu, ba nawet najwybitniejszy władca w ogóle.

Jarpen (nie wiem, czy mogę tak ucinać, ale tak mi lepiej), głupi Oktawian August nie był, za wiele można go chwalić, choć ciekawszym krytyka jest.

To August stworzywszy system władzy, który nieuchronnie prowadził w Rzymie do politycznych więzień, wygnań, morderstwa, ciągłego knowania. Często podkreśla się tę cechę "władzy", zapomniawszy o tym, kto do tego doprowadził!!!

Pozdrawiam.

[Narya]

To August stworzywszy system władzy, który nieuchronnie prowadził w Rzymie do politycznych więzień, wygnań, morderstwa, ciągłego knowania. Często podkreśla się tę cechę "władzy", zapomniawszy o tym, kto do tego doprowadził!!!

Zależy chyba z jakiego punktu patrzy się na jego działalność. Na pewno nie można Oktawianowi odmówić mistrzowskiej gry w polityce i dyplomacji. Wiadomo, że stosował różne fortele i nieuczciwe zagrywki, ale geniuszu politycznego mu nie było brak.

[puella]

ale geniuszu politycznego mu nie było brak.

Ale w przypadku choćby kwestii sukcesji to się "chłopina" nie popisał. A wprost przeciwnie, doprowadził do rywalizacji, która w środkach żadnych nie przebierała. Rzymianie sami z siebie nie byli morderczymi politykami, spiski tylko wymyślającymi. Byli ofiarą systemu... :twisted:

Pozdrawiam.

[Narya]

Może chciał doprowadzić do tej rywalizacji. Pamiętaj że wciąż pamiętał o losach dyktatorów i innych dożywotnich władców. Sullę, Mariusza, Cezara. Oktawian w przeciwieństwie do nich liczył się z senatem i politykami rzymskimi. Rozgrywał wszystko dla własnej korzyści, ale jakby z ukrycia.

Nie pamiętam dokładne kiedy, ale w pewnym momencie zrezygnował z władzy. To był chwyt polityczny oczywiście. Mimo że oficjalnie władzy całej nie miał to stworzył sobie multum urzędów, że faktycznie był despotą.

[puella]

Oktawian w przeciwieństwie do nich liczył się z senatem i politykami rzymskimi.

Nie liczył się z nimi, a po prostu ich nie tępił. :razz:

Nie pamiętam dokładne kiedy, ale w pewnym momencie zrezygnował z władzy.

Trzykrotnie, w roku 19, 18 i 11 senat i lud rzymski ofiarowali mu godność "stróża praw i obyczajów bez kolegi i o najszerszej władzy" której to jak zauważyłeś przemyślanie nei przyjął.

A co do tego, że może chciał taką rywalizację wzbudzić, to pytanie po co?

A wystarczyło tylko jasno i prawomocnie sprecyzować sprawę następcy...

[Narya]

Ach, a ja chciałem tak bardziej przystępnie, a ty od razu z grubej rury. ;P Wiadomo, że się nie liczył z nimi, choć ich tolerował, ale ładniej brzmiało "liczył się z nimi".

[Jarpen Zigrin]

Z tym następcą też nie było tak, że sprawę olał. Po pierwsze nie miał męskiego potomka, a to dziwne, bo z posągów wyglądał na niczego sobie i do tego był Cesarzem... Na następcę upatrzył sobie syna swej siostry, Oktawii Gajusza Klaudiusza Marcellusa, który został adoptowany przez Cesarza i ożeniony z jedyną córką Oktawiana. Po przedwcześnej śmierci Marcellusa jego miejsce zajął Agrypa - to by był Cesarz! Agrypa został mężem wdowy po Marcellusie, a dzieci z tego małżeństwa został adoptowane przez Oktawiana. Następnie umier Agrypa i... 2 jego synów. Następnie następców szukał wśród synów Liwii Druzylii i tak Cesarzem został Tyberiusz.

Patrząc na to nie można powiedzieć, że nie wskazywał następców. Wskazał i to 4, nie jego winą jest to, że zmarli przedwcześnie.

[Jarpen Zigrin]

Mamy juz triumwirat i podzial stref. Wtedy postanowiono dokonac zemsty na zabojcach Cezara, bylo to bardzo wazne z powodow prestizowych. Brutus i Kasjusz z ekipy zabojcow Cezara opanowali wschodnie prowincje. Nie bede sie tutaj duzo rozwodzil, po prostu zostali pokonani pod Filippi w 42 r. p.n.e. W tym momencie zwyciesca byl Antoniusz, bo wykazal sie duzym talentem, Oktawian niestety wojskowym nie byl.

Wkroczyl wtedy na scene Pompejuz Sekstus powstrzymal skutcznie dostawy zboza do Italii z Afryki i zmusil triumwrow do zawarcia traktatu pokojowego. Triumwirowie musieli uznac wladctwo Pompejusza na Sycylii. Oktawian po pewnym czasie postanowil sie rozliczyc z Pompejuszem w bitwach pod Cumae i Messana. Stracil swoja flote, ale przystapil do budowy nowej, zlecil to Agrypie i tutaj ujawnia sie m.in. jego szczescie do obsadzania ludzi, Agrypa byl swietnym wodzem. Wtedy 36 r. p.n.e. Oktawian i Agrypa znowu atakuja Pompejusza. Oktawian znowu ponosi kleske pod TAuromenium, ale potem zaraz udalo im sie odniesc sukces dzieki desantowi Agrypy w okolicy Lilybaeum. Do decydujacego starcia doszlo po koniec 36 r. p.n.e. pod Naulochos, gdzie Pompejusz zostal doszczetnie zniszczony.

Jak widzicie Oktawian wodzem byl marnym, ale umial dobrac sobie wlasciwych ludzi w tym Agrype. Po tym kolejnym fragmencie mozna sobie zadac pytanie jak ten mlokos zostal jednym z najwiekszych Cesarzy Rzymu?

[Adamo]

Młokos ale jaki przebiegły Faktycznie nie miał talentów dowódczych, ale zmysł polityczny iście cesarski. Wyciągnął wnioski z błędów poprzedników, a zwłaszcza Juliusza Cezara. Wiedział, że w Rzymie niemożliwe jest wprowadzenie monarchii więc zachował fasadę republikańska. Doskonały manipulator. Co do następstwa tronu to tu chyba też odegrała rolę kwestia nieakceptowania w Rzymie monarchii. Następca dziedziczny budziłby sprzeciw i skojarzenia z królem. Na szczęście Oktawian nie pozostawił syna. Kwestia desygnacji następcy zdaje się mniej drażniła senat, który nadal formalnie ogłaszał kolejnych władców wpisując ich na pierwsze miejsce w senacie.

[Jarpen Zigrin]

Chyba nieco niedoceniana jest jego rola w przywróceniu jedności i porządku. Jego panowanie pełne względnego spokoju i braku wojen zwłaszcza wewnątrz imperium chyba nie miało precedensu w dziejach starożytności.

Podobno był przystojny (nie mnie oceniać) Swetoniusz pisał: postawę miał piękną, włosy z lekka faliste w odcieniu blond. Oczy miał jasne i błyszczące, starał się wywołać wrażenie jakoby jego wzrok miał nieco boskiej mocy.