Upiór w operze

[Narya]

Nie martw się, to było łatwo przeoczyć.

[Aniolek07]

Widac że szczegółowo oglądałe ten film,Narya. Ile razy go widziałeś???? A z tym że Upiór jest chory psychicznie to od samego początku tak twierdzę xDD i uważam że właśnie dlatego nie zachowuuję sie zbyt.... hmmmm. jakby to delikatniej ująć.....no nie zahcowuje się jak cywilizowany człowiek ale jak biedne, "małe", skrzywdzone zwierzątko.

[Narya]

Raz go oglądałem, bo mieszkam na prowincji i trupa teatralna takich rzeczy tu w teatrze nie wystawiała. Dopiero się z "Upiorem..." zetknąłem na TVNie.

[Aniolek07]

Eeee to niezły wzrok masz że tak wsyztsko dostrzeżesz xDD Ja tez oglądałam pierwszy raz bo biletów nigdy niema na Upiora w Romie ale wkońcu mam -4.00 więc wolno mi nie widzieć xDD

[secesjonista]

(...)

Dopiero później jak się zorientował, że ona oddała swoje serce innemu, mówiąc oględnie, sfiksował.

Objawy pewnej fiksacji pojawić się musiały już wcześniej, na wykonanie woskowej kopii swej podopiecznej potrzebował nieco czasu, a było to zanim mógł się zorientować o westchnieniach do wicehrabiego.

Szkoda mi było tego upiora, tak naprawdę nie zasłużył sobie na taki przydomek lub tytuł.

W sumie to nie wiemy czy możemy go tytułować właśnie: "upiorem", angielskie (a i francuskie) słowo "phantom" ma kilka znaczeń. A w filmie nazywany jest przecież również "Aniołem"...

Też koniec filmu nie był po mojej myśli, myślałem, że Christie zakocha się w tym biednym człowieku i pomoże mu wyjść "na prostą". Niestety tak się nie stało, wolała jakiegoś lalusia... :hmm:

Film dla każdego, kto lubi klimaty historii.

A niby dlaczego laluś?

Nikt nie zwrócił uwagi na merkantylną stronę istnienia "Upiora", 20 000 franków to niebagatelna fortuna (zwłaszcza, że jak się zdaje nie płacił podatków za mieszkanie), taki główny poczmistrz Albert Theisz zarabiał wówczas miesięcznie ok. 5 916 franków. Czy jednak można powiedzieć, jak uczynił to Narya, że główny bohater pobierał haracz? Czy może jednak pracował (w pewnym sensie) dla właścicieli Opera Populaire?

Nie sposób; przy okazji; powiedzieć kilku zgryźliwych słów o polskich wiedzy krytyków, tu akurat trafiamy na panią Jolantę Gajdę-Zadworną (publikującą swe recenzje, opisy filmowe i teatralne m.in. w: "Uważam Rze", "wSieci" czy na stronie www.dziennikteatralny.pl). Przy okazji rozmów o przygotowywaniu wystawienia "Upiora" w Teatrze "Roma" (wspomniano o tym w we wpisie nr 7), autorka czyni uwagę: "Od czasu wydania "Le Fantôme de l'Opera" w 1911 roku powstały liczne wersje tej historii".

/tejże, "Upiór w Operze", "Życie Warszawy", nr 37, z 13 lutego 2008/

Otóż dziełko publikowane było od 1909 roku na łamach "Le Gaulois", a swój książkowy debiut miało w marcu 1910 roku.