Rodzice Napoelona: Carlo Maria Buonaparte i Letycja Ramolino

[Estera]

Jak wychowywali swoje dzieci? Jaki wpływ wywierali na Napoleona? Jakie wartości Bonaparte wyniósł z rodzinnego domu?

[Beauharnais]

Jak wychowywali swoje dzieci? Jaki wpływ wywierali na Napoleona? Jakie wartości Bonaparte wyniósł z rodzinnego domu?

Wszelkie przekazy historyczne, które możemy traktować poważnie (odrzućmy, więc literaturę anglosaską, w szczególności tę XIX-wieczną) zaświadczają o tym, że dom Bonapartych w Via Malerba, nieopodal Ajaccio był miejscem gdzie rodzinnego ciepła nie brakowało. Opiekuńczość rodziców była tym większa, że pierwsza dwoje ich dzieci zmarło na krótko po porodzie, potem stracili jeszcze dwie córki, jedno dziecko urodziło się już martwe. Te tragiczne przeżycia łączyły małżonków i sprawiało, że kolejne dzieci przyjmowali jako dobrodziejstwo. Karol Buonaparte sam będąc człowiekiem cichym i ugodowym, a także zajętym zarabianiem na chleb dla powiększającej się wciąż rodziny, pozostawił opiekę nad dziećmi żonie. Letycja obdarzona niezwykle mocnym charakterem, utrwaliła swoje cechy na dzieciach, w szczególności na Napoleonie, Lucjanie i Elizie. Upór, inteligencja, aktywność, poczucie porządku to cechowało matkę przyszłego Cesarza Francuzów. Wiernymi kopiami ojca okazali się w przyszłości przede wszystkim Józef i Ludwik, obaj zrównoważeni i zdolni do kompromisu nawet za cenę własnego szczęścia. W najstarszym z braci odnaleźć można jednak krzyżujące się wpływy matki i ojca, Józef miał bowiem spore ambicje, choć często rezygnował z zamierzeń lub nie potrafił ich zrealizować. Najstarsze dzieci Bonapartych zostały wychowane w tradycyjnym korsykańskim systemie, gdzie poczucie klanowości odgrywało rolę kluczową, dlatego Napoleon po dojściu do władzy pamiętał nie tylko o najbliższej rodzinie, ale również dalszych jej członkach. Można wymienić tu np. kuzyna Letycji, Arrighi de Casanova, który za poleceniem Józefa trafił pod jego skrzydła w Armii Włoch, a następnie doczekał się szlifów generalskich, dowództwa gwardyjskim pułkiem jazdy i tytułu księcia Padwy. Tej cechy, przynajmniej tak wyostrzonej nie miały późniejsze dzieci: Paulina, Karolina i Hieronim. Oni zostali już skażeni wychowaniem na modłę francuską, dlatego też w ich działaniach można dojrzeć przesadę, intryganctwo, uwielbienie bogactwa. Ta ostatnie zjawisko wynikło zapewne też z ciężkiej sytuacji materialnej rodziny w ostatnich latach życia Karola i po jego śmierci, wtedy Letycja i jej najstarsi synowie ledwo utrzymywali resztę przy życiu.

[Estera]

Letycja opowiadała o czasach walki o wolność Korsyki, o Ponte Nouvo (9 05 1769). W Napoleonie od dziecka rozbudzane były patriotyczne uczucia.

Karol Buonaparte był człowiekiem obrotnym, przedsiębiorczym, wiedział na co stawiać- umiał pozyskać przychylność gubernatora Marbeuf- choć tu pewną rolę odegrała także uroda Letycji Letycja i Karol kochali dzieci, dlatego nie opuścili wyspy za Paolim, ale zostali i współpracowali z Francją. Karol dążył do tego by jego rodzina wciąż miała swoją pozycję w Królestwie. Był deputowanym szlachty Korsyki do Stanów Generalnych do Wersalu (1777 rok).

[Pancerny]

Po ucieczce z Korsyki do Tulonu Letycja pracowała jako praczka, Józef zajmował się dostawami dla wojska, więc po prostu biedowali. Dopiero awans Napoleona na generała brygady pomógł rodzinie podnieść się z kryzysu finansowego.

[Estera]

Napoleon po śmierci ojca praktycznie stał się głową rodziny.

Jeśli chodzi o Carlo Bounaparte, był to człowiek, dla którego rodzina była najważniejsza, o czym świadczy decyzja o pozostaniu na Korsyce, po porażce pod Ponte Nuovo. Później przez tę decyzję Paoli żywił niechęć do jego synów. Zdaje się, że Napoleon źle oceniał decyzję ojca z przeszłości. Ja uważam, że była słuszna.