Fryderyk II Hohenstauf

[Tofik]

Zapraszam do dyskusji o tej postaci, trzeba przyznać, że jednej z najbarwniejszych i najciekawszych w średniowieczu. Wychowywany przez papieża, przyszły cesarz nie należał do ludzi, którzy dla ludzkich sympatii rezygnują ze swoich planów. W 1215 r. Fryderyk koronował się na króla Niemiec, a trzy lata później stał się cesarzem. Następca Innocentego II (który zmarł w 1216 r.), Honoriusz III, odkrył, że papieskie wychowanie w żadnym razie nie działa na młodego cesarza. Później biskupem Rzymu stał się Grzegorz IX, który zapoczątkował listę papieży, walczących z cesarzem. Fryderyk odzyskał - układami - Jerozolimę i próbował uszczknąć z tego coś dla siebie (ślub z Jolantą, dziedziczką Jerozolimy). O Fryderyku Runciman napisał m.in.: Zalety umysłu stawiały Fryderyka wśród najwybitniejszych postaci epoki. Miał wrodzone zdolności do języków. Mówił płynnie po francusku, niemiecku, włosku, łacinie, grecku i arabsku. Znał się na prawie, medycynie i historii naturalnej oraz interesował się filozofią. Choć niepozornej postury, niewysoki i krępy, o rudych włosach, rumianej twarzy i oczach krótkowidza, gdy zechciał, potrafił oczarować każdego swym błyskotliwym umysłem. A jednak wszystkie te przymioty nie przysłużyły się jego sprawie: Fryderyk padł ofiarą własnej inteligencji. Ludzie szukali w cesarzu ucieleśnienia tradycyjnego paternalizmu, pragnęli mieć za monarchę człowieka pokroju Barbarossy lub Karola Wielkiego. Cesarz, który nie respektował konwenansów kultury feudalnej, był dla nich postacią niezrozumiałą. Fryderyk gardził głupcami i szydził z moralizatorskiej pobożności. Uwielbiał wprawiać w zakłopotanie swoje otoczenie zuchwałymi pomysłami. Nie liczył się z uczuciami innych. Niezachwiana wiara we własne posłannictwo kazała mu odrzucić zasady honoru, którym wówczas hołdowano. Bywał okrutny i często folgował swoim zachciankom erotycznym. [...] Miał lojalnych wielbicieli, lecz bardzo niewielu przyjaciół. [...] Wrogom, bezradnym wobec jego geniuszu, jawił się jako wcielenie Antychrysta. Dalsza część rządów upłynęła mu głównie na sporach z papiestwem. Jaki był zakres władzy cesarskiej w Niemczech? Jaką władzę posiadał w północnych Włoszech? Jak Fryderyk II odnosił się wobec południowych Włoch i Sycylii? Na czym głównie się koncentrował?

[Achilles]

Oj, zgadza się, postać Fryderyka II jest jak najbardziej barwna. Z tego co pamiętam to był ekskomunikowany co najmniej 3 razy. Pierwsza ekskomunika bodajże wynikała z niechęci udziału w wyprawie krzyżowej i przekładaniu jej odbycie w przyszłość - to rok 1227. Etyka cesarza była trochę nietypowa - "wychowywał" go papież Inntocenty III, któremu niestety pozostało walczyć z Fryderykiem. Przede wszystkim sławny jest z jego zmagań z papiestwem, które zawczasu nie pozwalało sobie w kaszę dmuchać. Aha, jeszcze sprawa Sycylii, jego poprzednik - Fryderyk I, a właściwie za namową papieża, nie chciał zjednoczyć Sycylii z cesarstwem, zaś zupełnie odwrotne chęci miał drugi Fryderyk.

W północnych Włoszech średniego średniowiecza widzimy zjawisko ciągłego pojawienia się komun miejskich. Niektóre ze sobą walczyły, jedne "trzymały" stronę Gwelfów, drudzy Gibelinów (chyba już nie muszę objaściać możliwości możliwości i sytuacji bytu tych wpływowych rodów zmagających się).

Kiedy Fryderyk II i papież Innocenty IV (szczególnie po synodzie w Lionie) nie mogli się "dogadać", szczególnie można było zaobserwować konflikty między komunami.

[Wołodia]

Norman Davies pisze o Fryderyku:

Fryderyk II odziedziczyl po rodzicach zapoczatkowana przez nich unie personalna Sycylii z Cesarstwem i tak bardzo troszczyl sie o swoje sycylijskie krolestywo, ze miano go nawet oskarzyc o zaniedbywanie pozostalych wlosci.Fryderyk byl krzyzowcem, badaczem jezyka, filozofem, ornitologiem , mecenasem sztuki, obronca haremu: papiez dwukrotnie ekskomunikowal go za nieposluszenstwo (...)

A dalej Davies pisze:

...Fryderyk II musial raz za razem godzic sie na ustepstwa. W niemczech nadal kosciolowi karte swobod (1220) i zrezygnowal z bezposredniej kontroli nad dobrami koscielnymi w nadziei ze bedzie mogl nimi wladac za posrednictwem pralatow

W zwiazku z tymi fragmentami mam pytanie:

Jakie korzysci kosciolowi miala przyniesc owa karta swobod z 1220 roku?Co sie w niej zawieralo?

Co do bycia ornitologiem - byl autorem traktatu o sokolnictwie

[Achilles]

Żadnej cesarskiej karty swobód nie kojarzę...

Z tego co wiem to pięć lat wcześniej (1215) została wydana przez Jana bez Ziemi Magna Charta Libertatum (Wielka Karta Swobód). Jan wydał ją pod naciskiem swoich wasalów (możnowładców). Określała ona "prawa" i przywileje dla baronów i duchowieństwa. Jej "publikacja" miała na celu powstrzymanie królewskiej samowoli i nacisku finansowego na swych poddanych.

Jeśli Karta króla Anglii miała takie postanowienia, może cesarska, wydana niedawno po pierwotnej, miała na celu wprowadzenie takich samych zasad.

Jednakże pomimo wszystko utrzymuję, że niczego o takowej Karcie nie słyszałem.

[secesjonista]

Bo nie była to cesarska karta swobód a "Confoederatio cum principibus ecclesiasticis" na mocy tego traktatu szereg królewskich przywilejów zostało przekazanych w ręce duchownych książąt Rzeszy. Mieli zatem prawo bicia monety, wybierania ceł itp.

Co ciekawe zmarł jako... zakonnik (: cysters) a pochowany został w szacie pokrytej pismem arabskim.