Ludzkie odruchy SS-manów z obozów koncentracyjnych

[mch90]

Jestem ciekaw, czy znacie przypadki ludzkich odruchów SS-mannów, członków załóg obozowych podczas IIWŚ?

Dla przykładu posłużę się postacią unterschaführera Viktora Pestka, służącego w Birkenau, o którym więźniowie mówili: "To był przyzwoity człowiek, który nigdy nie bił więźniów". Zakochał się w Żydówce Renee Neumannovej, która dzięki niemu dostała stanowisko blockschreibeki. Z obozu uciekł 5 kwietnia 1944 roku, motywując to tak: "...nienawidzę tego całego podłego procederu, ponieważ nie mogę znieść tego, że muszę patrzeć, jak morduje się kobiety i dzieci. Chcę coś uczynić, by zapomnieć o tym odorze i bym sam mógł poczuć się troszkę bardziej czysty". 23 maja 1944 Pestek ze współuciekinierem Lederem wrócił z powrotem do Auschwitz z nieznanych do końca powodów. Został złapany na terenie obozu i niedługo potem odbył karę śmierci za pomaganie więźniom i dezercję.

Za: "Ludzie w Auschwitz" Hermann Langebein.

[Andreas]

Słyszałem kiedyś o niejakim Efingerze z Brzezinki. Mial u siebie kilkanaście dziewczyn, Polek i Niemek, które u niego pracowały. Ich zadaniem było rozkładanie bryłek środków dezynfekujących między ubraniami Żydów i Polakw, więźniów obozu. Wybierał spośród tych rzeczy kosztowności i biżuterię, które wysyłał dla żony, do domu, miał też dwóch synów. Jego pracownicom, tzw. ''efingerkom'' nigdy niczego nie brakowało, były ubrane i nakarmione. Oczywiście, były to wybrane losowo dziewczyny, a nie kolaborantki. Jednak szczęście Efingera się skończyło- w 1944r. bomby zniszczyły jego dom, zabiły rodzinę. Odtą, pomimo, iż się opiekował pracownicami, wydawał większośc pieniędzy na wódkę. Pewnego dnia, obudził go komendant obozu. Oczywiście Efinger był pijany- topił smutek w wódce. Wtedy Efinger powiedzial:''...sram na cały ten obóz, na Pana, komendancie, na Hitlera i na cały ten gnój!'' Po tym Efinger sam trafił do obozu w Brzezince.

A co sądzisz o dr Alfredzie Trzebinskim.

[Antek]

Jednym z bardziej znanych członków załogi KL Auschwitz uniewinnionych w procesie, jaki miał miejsce w roku 1946 w Polsce, był lekarz obozowy SS dr Hans Münch (1911 – 2001).

Robert Jay Liftons wymienia Hansa Müncha w swojej książce (1986) o lekarzach Auschwitz jako jedynego lekarza, którego przywiązanie do przysięgi Hippokratesa okazało się silniejsze od wierności przysiędze SS. Münch sprzeciwił się udziałowi w selekcjach przybyłych w transportach na rampę Auschwitz-Birkenau żydowskich kobiet, dzieci i mężczyzn do pracy w obozie lub do natychmiastowego zabijania w komorach gazowych.

Münch został w amerykańskim obozie dla internowanych w roku 1945 rozpoznany jako były lekarz obozowy KL Auschwitz i w roku 1946 przekazany władzom polskim. W r. 1946, w krakowskim procesie zbrodniarzy KL Auschwitz został oskarżony w sprawie dokonywanych w obozie eksperymentów nad malarią i reumatyzmem. Wielu świadków, b. więźniów obozu, wypowiadało o nim na procesie pozytywne opinie. W wyniku uniewinniającego wyroku Trybunału Narodowego (22.12.1947), Münch Kraków opuścił jako uniewinniony.

[mch90]

Co do Munscha- on sam po latach przyznał się, że dokonywał za murami obozowymi selekcji i pseudoeksperymentów medycznych. Dr Hans Munsch był też przyjacielem dr Mengele. Było więcej lekarzy obozowych, o których po wojnie pozytywnie wypowiadali się więźniowie, a mimo to w rzeczywistości mieli wiele na sumieniu. Należeli do nich, prócz Munscha, Werner Rohde, Horst Fischer i Eduard Wirths.

[Ada_to_nie_wypada!]

Jedyny, ktory przychodzi mi do glowy to Otto Kussel. Był niemieckim kryminalistą, złodziejem dokonującym brutalnych rozbojów. Był jednym z trzydziestu pierwszych więźniów Auschwitz, przy czym dla Niemców-kryminalistów, przeznaczono od razu rolę kapów. Już po kilku miesiącach był jedynym kapo, który - na tyle na ile mógł - pomagał więźniom i traktował ich po ludzku. Szczególną sympatią darzył Polaków. W niemal wszystkich wspomnieniach polskich więźniów Auchwitz, Otto Kussel - ten przedwojenny zbrodniarz! - figuruje jako osoba życzliwa i dodająca otuchy. Nie sposób dokładnie oszacować ilu osobom ocalił życie (poprzez skierowanie do lżejszej pracy, "załatwienie" dodatkowej żywnosci), ale idzie to w setki. Kiedyś któryś więzień spytał go dlaczego się naraża - jest przecież Niemcem. Kussel odparł, że po tym co widzi już nigdy nie poczuje się Niemcem, czuje się natomiast duchowo Polakiem. Kussel przeżył obóz. W 1946 roku odebrał w Warszawie honorowe obywatelstwo polskie. Do końca życia mieszkał w Wiedniu jako aktywny działacz jednej z organizacji humanitarnych.

[secesjonista]

Co do Munscha- on sam po latach przyznał się, że dokonywał za murami obozowymi selekcji i pseudoeksperymentów medycznych. Dr Hans Munsch był też przyjacielem dr Mengele. Było więcej lekarzy obozowych, o których po wojnie pozytywnie wypowiadali się więźniowie, a mimo to w rzeczywistości mieli wiele na sumieniu. Należeli do nich, prócz Munscha, Werner Rohde, Horst Fischer i Eduard Wirths.

Ceniąc sobie wpisy mch90 to jednak coś tu trzeba dodać...

kwestia "przyznania" się jest cokolwiek skomplikowana. Wywiad udzielony został w 1997 r. po projekcji filmu "Lista Schindlera" (Bruno Schirra opublikował go rok później).

W 2000 r. niemiecki wymiar sprawiedliwości rezygnuje ze śledztwa z racji otępienia starczego jakie przejawia Münch (a nie - Munsch).

Czy można wierzyć jego synowi, kiedy mówił o chorobie ojca i jego problemach z rozpoznawaniem ludzi i zwierząt z jego otoczenia?

Chyba można, bo jak owe wyznanie winy znaleźć w kontekście wypowiedzi dla France-Inter?

Francuskie śledztwo również wskazywało, że Münch objawia pewne problemy natury psychicznej.

Pomiędzy przyznaniem się do selekcji a tym co odnotowują więźniowie i obsada obozu jest pewien rozdźwięk - nikt nie wspomina jego udziału w tym procederze, natomiast wiadomo jest, że odmówił a zastąpił go Victor Capesius. Argument jakiego użył był natury formalnej - wskazał Eduardowi Wirtshowi, że nie podlega jemu, a jedynie poleceniom prof. Jaochimowi Mrygowsky'iemu z IH Waffen SS w Berlinie.

Dowodów - nie znaleziono.

Można wskazać na postać SS-Obersturmführera Konrada, lekarza w Mauthausen-Guben, po tym jak zobaczył uśmiercanie więźniów przez Helmutha Vettera (zastrzyk z fenolu) zameldował o tym naczelnemu lekarzowi Eduardowi Krebsbachowi i oświadczył, że nie będzie z owym lekarzem współpracował.

Został przeniesiony do Mauthausen - gdzie również odmówił likwidacji więźniów.

Za karę trafił na front wschodni, gdzie poległ.

[secesjonista]

Można zajrzeć do studium:

G. Weirich "Analiza usytuowania i postaw ofiar i katów w obozach koncentracyjnych w perspektywie religijnego poszukiwania sensu", w: "Porzucić etyczną arogancję. Ku reinterpretacji podstawowych pojęć humanistyki w świetle wydarzeń Szoa" red. B.A. Polak, T. Polak.