Friedrich von Paulus- ocena

[mch90]

wyrwało by się około 40- 50 tys. to naprawdę znaczące siły.

Ekwiwalent korpusu piechoty, pozbawionego wszelkiej broni ciężkiej, artylerii i środków transportu. I to nadal nie były wystarczające siły, biorąc pod uwagę, że Stawka w operację stalingradzką zaangażowała 1 143 500 żołnierzy, 894 czołgi, 13 451 sztuk dział i moździerzy (stan na koniec listopada, za Glantzem)- i te siły ruszyłyby na front pod Rostowem.

2. To zasługa Hitlera nie Paulusa- Paulus prosił o zgodę na kapitulacje w styczniu ale tylko odmowa Hitlera spowodowała,że Paulus nie skapitulował.

Nie. Paulus prosił o zgodę na kapitulację 21 stycznia, natomiast ja mówię o okresie do 10 stycznia włącznie. 8 stycznia nadeszło radzieckie wezwanie do kapitulacji, które Paulus stanowczo odrzucił, zdając sobie sprawę z krytycznego położenia niemieckich sił na tym odcinku frontu- właściwie front, obsadzany tylko przez armię gen. Wencka i nadchodzące po mału siły Grupy Armii "A" (a dokładniej 1. APanc) nie istniał jako taki. Po wojnie Paulus pisał:

"Wywody generała Hubego oznaczały dla mnie obowiązek utrzymania się za wszelką cenę, jeśli nie chcę brać na siebie odpowiedzialności za załamanie się odcinka południowego, a tym samym całego frontu wschodniego".

6. Armia musiała się trzymać jeszcze w styczniu, aby mógł ustabilizować się niemiecki front nad Donem i na Kaukazie.

1.dalej uważam ,że lepiej dla całego frontu by było gdyby 6 Armia wyrwała się z okrążenia,

Ja uważam inaczej. Deblokada- tak. Przebijanie się z kotła- nie. Być może operacja mająca na celu odblokowanie 6. Armii inaczej by się potoczyła, gdyby Hitler dał Mansteinowi całe rozkazodawstwo na południu i tym samym feldmarszałek mógłby użyć Grupy Armii "A" na Kaukazie, skierować jej front na północ do przeprowadzenia uderzenia odblokowującego.

Przedweszystkim, on wcale nie dowodził, jak juz pisalem wczesniej- jego polecenia do dowódców liniowych to " niech Pan robi co uwaza za słuszne"

To chyba dopiero po stycznia 1943, gdy na wskutek zmasowanego natarcia sowieckiego na całym froncie stalingradzkim położenie 6. Armii stało się beznadziejne. No, widzę jeden wyjątek. 22-23 listopada '42 gen. von Seydlitz-Kurzbach dopuścił się niesubordynacji, przeprowadzając ze swoim LI Korpusem odwrót z pozycji obronnych w północnej części "kotła". Miał nadzieję, że postawienie Paulusa przed faktem dokonanym zmieni jego nastawienie i że ten wyda odpowiednie rozkazy do odwrotu z miasta. Mylił się, a ten odwrót był gigantycznym błędem, który Niemców wiele potem kosztował. Zamiast aresztowania, von Seydlitz-Kurzbach dostał awans, dostał pod komendę odcinek wschodni i północny a Paulus powiedział mu: "Teraz może pan przecież działać samodzielnie i podjąć próbę przebijania się". Generał jednak nie zdecydował się na to.

Pozdrawiam

[Vissegerd]

Drodzy mch90 i riv, chyba się trochę zapędziliśmy, bo zamiast oceniać Paulusa, dyskutujemy o bitwie Stalingradzkiej

Chociaż przyznam, że trudno to rodzielić, bo dopiero oceniając sytuację, można stwierdzić, czy Paulus dobrze dowodził.

Osobiście uważam, że były dwie szanse uratowania całej operacji. Pierwsza, największa, o której wspomniał mch90 zaistniała w chwili zamknięcia kotła, czyli pod koniec operacji Uran (koniec listopada). Okrążenie nie okrzepło i Paulus faktycznie chciał się przebijać, nie pozwolił mu na to Hitler. Wtedy była olbrzymia szansa uratowania całej armii wraz ze sprzętem. Nie powstałby problem luki w ugrupowaniu frontu, jaki mielibyśmy w przypadku zniszczenia, bądź kapitulacji 6. Armii.

Jak już wspomnieliśmy, Paulusa dodatkowo zapewniono o moście powietrznym oraz o deblokadzie Mansteina. Zaufał więc swoim przełożonym. Wydaje mi się jednak, że już po pierwszych dniach operacji Wintergewitter jako doświadczony sztabowiec i na podstawie informacji otrzymywanych od Mansteina (chyba, że mu ich nie przekazywano) powinien był zdać sobie sprawę z tego, że może się deblokada nie powieść. Z resztą, co by dało "wyrąbanie korytarza"? Utrzymywanie pozycji stalingradzkiej oraz korytarza zaopatrzeniowego byłoby ponad siły Wehrmachtu i z tego powinni byli sobie zdawać sprawę i Manstein, i Paulus. Gdzie był więc błąd Paulusa? Czy nie powinien był przygotować zawczasu operacji ewakuacji 6. Armii?

Więc tu dochodzimy do drugiej szansy. Na drodze do sił Mansteina stała tylko 57 Armia sowiecka. Była wzmocniona, do walki włączyła się też 2 Armia Gwardyjska, ale one tłukły się głównie z Mansteinem. Czy gdyby Paulus miał przygotowany plan ewakuacji i przebijania, gdyby rozpoczął swoją operację np. 17 grudnia (każdy dzień był na wagę złota) to nie miałby szans na wyrwanie się z kotła z siłami większymi niż wspomniane przez Was 50 tys.? Paulus musiał zdawać sobie sprawę z tego, że Manstein już nie dojdzie. Więc na co mógł liczyć? Czy dobrze ocenił sytuację?

Na koniec dodam, że dużo łatwiej odtwarza się jednostki z pobitych i wykrwawionych niż tworzy nowe. Wyrwanie więc z kotła 50-100 tys. ludzi miało jakiś sens.

Pozdrawiam.

[mch90]

Drodzy mch90 i riv, chyba się trochę zapędziliśmy, bo zamiast oceniać Paulusa, dyskutujemy o bitwie Stalingradzkiej

Masz rację Vissegerdzie, lecz jak sam napisałeś (trochę dalej), temat Paulusa i bitwy Stalingradzkiej są bardzo ze sobą powiązane, przeplatają się wzajemnie. W końcu feldmarszałka Paulusa ocenia się głównie za jego postawę podczas bitwy i decyzje podejmowane w "kotle".

Jak już wspomnieliśmy, Paulusa dodatkowo zapewniono o moście powietrznym oraz o deblokadzie Mansteina. Zaufał więc swoim przełożonym.

O iluzoryczności mostu powietrznego nad Stalingradem Paulus doskonale wiedział od swoich generałów, którzy właściwie i z dużą dozą realizmu oceniali ten pomysł- z gen. von Seydlitz-Kurzbachem na czele.

na podstawie informacji otrzymywanych od Mansteina (chyba, że mu ich nie przekazywano)

Tak, istniała łączność pomiędzy kwaterą Mansteina a 6. Armią.

Gdzie był więc błąd Paulusa? Czy nie powinien był przygotować zawczasu operacji ewakuacji 6. Armii?

I chyba uderzyłeś w kolejny błąd popełniony podczas bitwy przez Paulusa. O ile mi wiadomo, d-ca 6. Armii nigdy nie przygotowywał swojego związku operacyjnego do przebijania się, nie powstały też stosowne plany. A jak wiadomo, taki manewr to olbrzymie przedsięwzięcie logistyczne, żeby przygotować ok. 300 tysięcy żołnierzy, obsadzających około 200-kilometrową linię frontu na nagły zwrot. Trzeba było też przygotować i uruchomić ostatnie rezerwy zaopatrzeniowe, zreorganizować sprzęt itd. To wymagało wiele czasu.

Czy gdyby Paulus miał przygotowany plan ewakuacji i przebijania, gdyby rozpoczął swoją operację np. 17 grudnia (każdy dzień był na wagę złota) to nie miałby szans na wyrwanie się z kotła z siłami większymi niż wspomniane przez Was 50 tys.?

A co ze wspominanymi przeze mnie wcześniej już siedmioma armiami sowieckimi, blokującymi Stalingrad? No przecież nie stałyby bezczynnie, gdy Niemcy w czasie odwracania swojego frontu byliby najbardziej narażeni na ciosy. Przykładem niech będzie to, jak von Seydlitz wycofał się z północnej części kotła- w trakcie tego manewru Armia Czerwona przystąpiła natychmiast do natarcia i rozbiła 94. DP.

Na koniec dodam, że dużo łatwiej odtwarza się jednostki z pobitych i wykrwawionych niż tworzy nowe.

Zgadzam się w pełnej rozciągłości.

Pozdrawiam

[riv]

A ja bym tutaj wspomniał o Gen. Hansie Hube, dowódcy 16. Dywizji Pancernej, Hitler nakazał mu ewakuować sie ze Stalingradu, ale on odmówił- nie chciał opuścić żołnierzy, wywiózł go siła oddział gestapo . Może jego można by uznać za bohatera, ale co do Paulusa, ja naprawde nie widzę nic, co by przemawiało na jego korzyść......

[grzesiek767]

Gen.Hans Valentin Hube w tym czasie (od 15 wrzesnia)byl dowodca XIV KPanc i zostal wezwany do Winnicy po odbior Mieczy do Krzyza Rycerskiego przyznanych mu 21 grudnia.Dowodca 16 DPanc. byl gen.por. Gunther Angern.

[riv]

Gen.Hans Valentin Hube w tym czasie (od 15 wrzesnia)byl dowodca XIV KPanc

Masz racje Hube od 42 już nie dowodził ta dywizją, mój błąd.