Uzbrojenie husarza w XVII w.

[Vissegerd]

A ja to już napisałem w moim poście

Aj przepraszam najmocniej, stara pierdoła jestem i nie doczytałem :roll:

Reforma Jabłonowskiego wynikała chyba nie tylko z oceny przeciwnika, ale też ze zmieniającego się pola nowoczesnej walki, gdzie broń palna zdobywała coraz większe znaczenie.

Pozdrawiam.

[Kadrinazi]

Aj przepraszam najmocniej, stara pierdoła jestem i nie doczytałem :roll:

Reforma Jabłonowskiego wynikała chyba nie tylko z oceny przeciwnika, ale też ze zmieniającego się pola nowoczesnej walki, gdzie broń palna zdobywała coraz większe znaczenie.

Przestańże Vissegerdzie, gdzież tam z Ciebie stara pierdoła. Po prostu moja złośliwa natura wzięła gorę

Nad przewagami broni palnej na owczesnym polu walki, zwłaszcza w kontekście jazdy,to bym aż tak nie upierał - w końcu szwedzka (tak wiem, jestem nudny...) jazda pokazała w toku Wielkiej Wojny Połnocnej gdzie leży siła kawalerii.

[Pancerny]

pisze, że husarz powinien mieć zbroję z zarękawiem i szyszak, kopię, szablę, koncerz, rusznicę kozacką i insze potrzeby ku boju husarskiemu należące.

Takie szczegółowe wyszczególnienie, jak ma wystawiana chorągiew wyglądać, świadczy o tym, że uzbrojenie husarzy było bardzo zróżnicowane, dopiero za Sobieskiego listy wystawiane brzmiały - chorągiew trybem husarskim czy pancernym czyli jednolitość oddziałów musiała być ustalona odgórnie i powszechnie zmiana . Czy stosowano się, do zaleceń hetmańskich, to już inna para kaloszy.

[secesjonista]

Jeśli chodzi o (...) to znalazłem u Glogera taką definicję:

(...)

Koncerz z łac. contus, miecz na 6 – 7 stóp długi, prosty, śpiczasty, najczęściej bez pochwy u siodła, na wsiadanej stronie pod lewem udem usarskiego towarzysza przytroczony, przez ciężko uzbrojoną jazdę polską od wieku XV do XVII używany, do przebijania nieprzyjaciela zwalonego na ziemię lub broniącego się pieszo głównie służący. Birkowski nazywa koncerz włócznią turecką. Petrycy powiada, że szlachcic powinien mieć rynsztunek wszystek, a w nim „koncerz albo pałasz.” Górnicki wzmiankuje o przywożeniu „koncyrzy” i innej broni do Polski z Niemiec i Węgier.

Zestawiając obie definicje, możnaby dojść do wniosku, jak już wcześniej pisałem. że pałasz używany był głównie w miejsce koncerza, jako broń chyba bardziej uniwersalna. Zastanawiam się jeszcze, która z tych broni była tańsza w wytworzeniu. Ktoś coś wie na ten temat?

Pozdrawiam.

Ano... tylko że takie wskazanie pochodzenia nazwy koncerza ni wytrzymuje krytyki, w żadnym romańskim języku nie odnotowano przejścia contus (drąg, tyka, dzida, włócznia) do nazewnictwa broni.

A przejście do pałasza faktycznie; jak się zdaje; wiązało się z mniejszą uniwersalnością koncerza.

Przyjmuje się, że pałasz służył zazwyczaj do cięć, rzadziej do kłucia, gdy koncerz - wyłącznie do kłucia.

Wskazuje na to m.in. etymologia koncerza: we francuskim zwano go estoc*, rozumiejąc pod tym broń o długiej, ostrej głowni służącą wyłącznie do klucia z konia, a troczoną do siodła. Wyraz zachował swe pierwotne znaczenie: arme d'estoc (broń kolna), samą nazwę francuską wywodzono od niemieckiego stok, włoskiego stocco, bądź holenderskiego stoken (kłuć).

Broń, wskazując na sposób troczenia, zwano również - épée d'arçon (arçcon - łęk u siodła).

* - terminem tym określano również zakończenie głowni przeciwne do rękojeści (sztych)