Napoleon Korsykanin/Napoleon Francuz

[Estera]

Znawca młodzienczych lat Napoleona, F. Masson, o młodym Napoleonie, w czasch rewolucyjnego wrzenia pisał: "jest on Korsykaninem, całkowicie Korsykaninem, niczym więcej, tylko Korsykaninem". Sytuacja jednak zmieniła się. Uchwyćmy moment przejścia- od Napoleona Korsykanina do Francuza. Dlaczego sprawa Korsyki przestała być priorytetową? Dlaczego Napoleon zwrócił się do Francji, wcześniej porównywanej przez niego do duszącej ręki?

[Tofik]

Ze swej strony powiem, że chyba nigdy nie nazwałem Napoleona Francuzem - najwyżej cesarzem Francuzów. Ojczyzna jest jedna! :roll: Napoleon był po prostu Korsykaninem na francuskim tronie.

[Estera]

Można wyprzeć się swojej ojczyzny, być obywatelem z wyboru. Jest róznica- urodzić się na Korsyce, a być Korsykaninem obywatelem. Ojczyznę można porzucić.

Tofik czytałeś kiedyś jakąś biografię Napoleona? Ten przeskok opisany w temacie przeze mnie istniał. To są moje wnioski, oczywiście możesz się nie zgodzić. Ideeowo po 1793 Bonaparte był Francuzem. A z resztą- Tofiku- kiedy Napoelon się urodził Korsyka była już wyspą francuską. Bonaparte był ideeowo Korsykaninem, marzył o wyzwoleniu wyspy. Po 1793- przestał uznawać sprawę Korsyki za priorytet, stał się Francuzem, nie z narzuconej woli lecz własnej.

[Albinos]

Po 1793- przestał uznawać sprawę Korsyki za priorytet, stał się Francuzem, nie z narzuconej woli lecz własnej.

Podawanie się za Francuza czy za Korsykanina dawało mu większe szanse na zrobienie kariery, a w późniejszym okresie realizowania planów podbicia Europy? Być może i zmiana ta nastąpiła z powodu tego, iż nagle zapragnął być Francuzem, jednak czy równie prawdopodobne, nawet jeśli nie bardziej wydaje się to, że bycie Francuzem dawało mu większe szanse na zrobienie kariery?

[Tofik]

Jest róznica- urodzić się na Korsyce, a być Korsykaninem obywatelem.

Racja - to zależy czy na Korsyce obowiązywała zasada krwi czy zasada ziemi :wink:

Tofik czytałeś kiedyś jakąś biografię Napoleona?

Tak, ale dość dawno.

Ten przeskok opisany w temacie przeze mnie istniał. To są moje wnioski, oczywiście możesz się nie zgodzić.

Przeskok mógł oczywiście istnieć. Duchowo Napoleon pewnie był Francuzem, bo w służbie Francji walczył i jej służył, bo przecież nie Korsyce. Ale - on był dzieckiem Korsyki, choć jego więzy z Francją na pewno umacniało to, że Korsyka była francuska. Wg mnie to, że był Korsykaninem umacnia to, że w młodości za "obywatela" tej wyspy się uważał.

Chyba istnieje równowaga między Francją a Korsyką u Napoleona (choć dużą część życia przepracował dla Francji) - i naginam to na korzyść Korsyki :roll:

[Estera]

Być może i zmiana ta nastąpiła z powodu tego, iż nagle zapragnął być Francuzem, jednak czy równie prawdopodobne, nawet jeśli nie bardziej wydaje się to, że bycie Francuzem dawało mu większe szanse na zrobienie kariery

Jest w tym pewna prawda. Racjonalność aksjologiczna i Weber się kłaniają. Napoleon na pewno kalkulował jaka postawa może okazać isę opłacalna i korzystniejsza. Myślę jednak, że nie był to jedyny powód, biorąc pod uwagę czasy jego młodości w Brienne, Paryżu (Szkoła Wojskowa), Valence i Auxonne, na Korsyce oraz w Tulonie.

Racja - to zależy czy na Korsyce obowiązywała zasada krwi czy zasada ziemi

Odbierz to na innej płaszczyźnie- ideeowej, uwzględnaijąc czas- jeszcze XVIII wiek, oświeceniowa ideologia, pierwsze zwiastuny romantyzmu, przyjmowanie pewnych postaw.

Duchowo

Bardzo dobrze. Nie wsyztskie zagadnienia w historii muszą być ściśle związane z faktami, należy uwzględniać ideologię, racjonalność. Histroię tworzą ludzie. Wniknąć w ich umysłowść, zastanowić się jaki typ racjonalności wg podziału Webera mozemy u nich dostzrec, dokonać pewne głebokie studium psychologiczne w oparciu o fakty. Nie wszytsko należy tak płytko odbierać.

więzy z Francją na pewno umacniało to, że Korsyka była francuska

Absolutnie nie. To z początku sprawiało, że nienawidził Francję- poczytaj trochę- Zahorski dobrze szkicuje problem. Francja wg niego była wrogiem, zabrała wolność Korsyce. Chciał walczyć z Francją. Do czasu. :razz:

Już w 1785 podczas załatwiana spraw pepiniery morwowej Napoleon poczuł niechęć do biurokracji francuskiej.

[ Dodano: 2007-12-18, 14:05 ]

Warto nadmienić także o ważnej roli wyprawy sardyńskiej w tym przeskoku- to był pewien prolog.

[Tofik]

Odbierz to na innej płaszczyźnie- ideeowej, uwzględnaijąc czas- jeszcze XVIII wiek, oświeceniowa ideologia, pierwsze zwiastuny romantyzmu, przyjmowanie pewnych postaw.

Wiem, tamta wypowiedź nie była na serio.

bsolutnie nie. To z początku sprawiało, że nienawidził Francję- poczytaj trochę- Zahorski dobrze szkicuje problem. Francja wg niego była wrogiem, zabrała wolność Korsyce. Chciał walczyć z Francją. Do czasu. :razz:

Już w 1785 podczas załatwiana spraw pepiniery morwowej Napoleon poczuł niechęć do biurokracji francuskiej.

Ale nie chodzi o to, że nienawidził. Korsyka była francuską prowincją, czyli Napoleon był francuskim obywatelem :wink:

[Estera]

Napoleon był francuskim obywatelem

Formlanie. Duchowo do 1793 korsykańskim, od 1783 francuskim i formalnie i duchowo.