PzKpfw VI Ausf. E Tiger

[Towarzysz Trocki]

Czołg ten był jedną z legend II wojny światowej. Powstawał od maja 1941 r., a jego budowę przyspieszyło pojawienie się nowych czołgów radzieckich. Prototyp ukończono w kwietniu 1942 r., a we wrześniu pierwsze egzemplarze skierowano na front do ZSRR. W listopadzie kilkanaście sztuk wysłano do Tunezji. Na większą skalę użyto ich w czerwcu 1943 r., w bitwie na łuku Kurskim. Wszędzie gdzie się pojawiały tygrysy, alianckie oddziały pancerne ponosiły ogromne straty. Jednak pojazd projektowany w pośpiechu miał liczne wady. Posiadał silnik zbyt małej mocy i skomplikowany układ jezdny, a także charakteryzował się wysoką awaryjnością. Kompozycja pancerza była dość przestarzała, a wymiary i masy utrudniały jego transport.

Co o nim myślicie??

Zapraszam do dyskusji!!

[mch90]

W listopadzie kilkanaście sztuk wysłano do Tunezji.

To 501. Batalion Czołgów Ciężkich, którego pierwsze czołgi trafiły do Tunezji w listopadzie 1942 roku. Tygrysy zostały przydzielone do 10. DPanc i swój chrzest bojowy przeszły pod Tebourbą, gdzie rozstrzygnęły losy bitwy. Później to właśnie te czołgi szły w awangardzie Rommla na przełęcz Kasserine.

Tygrys stały się symbolem panzerwaffe tej wojny- pomimo tego, że nie były ani najliczniejsze, ani najlepsze. Choć ich grubość pancerza w porównaniu z rewelacyjnym działem przeszły do legendy a dziś wielu uważa je, moim zdaniem niesłusznie, za najlepsze czołgi II wojny światowej.

[Towarzysz Trocki]

Zgadzam się. Niesłusznie nazwano je "najlepszymi". Było wiele innych, lepszych czołgów, chociażby PzKpfw V Panther. Na froncie wschodnim rosjanie dostali takiej Tygrysomanii, że na polu walki, niemalże w każdym zauważonym czołgu widziano Tygrysa. Również podczas zgłaszania liczby zniszczonych wrogich czołgów, dywizje rosyjskie zawyżały liczbę zniszczonych przez nią Tygrysów. Według danych niemieckich na froncie wschodnim stracono około 650 z 1350 zbudowanych Tygrysów. Gdyby wierzyć Rosjanom, niemcy musieliby mieć ich ponad 2500!! Rosjanie twierdzili że zniszczyli ponad 1600 Tygrysów, w rzeczywistości nawet tyle ich nie było.

Do Tunezji trafiło ich 20: 2 we wrześniu, 8 w październiku, 10 w listopadzie. Słusznie był to 501 batalion czołgów ciężkich. Pojedyńczy Tygrys dosłownie niszczył całe bataliony crusaderów w afryce.

[mch90]

Na froncie wschodnim rosjanie dostali takiej Tygrysomanii, że na polu walki, niemalże w każdym zauważonym czołgu widziano Tygrysa. Również podczas zgłaszania liczby zniszczonych wrogich czołgów, dywizje rosyjskie zawyżały liczbę zniszczonych przez nią Tygrysów. Według danych niemieckich na froncie wschodnim stracono około 650 z 1350 zbudowanych Tygrysów. Gdyby wierzyć Rosjanom, niemcy musieliby mieć ich ponad 2500!! Rosjanie twierdzili że zniszczyli ponad 1600 Tygrysów, w rzeczywistości nawet tyle ich nie było.

To bardzo ciekawa sprawa. Interesujące jest, że wiele alianckich i radzieckich załóg czołgów podczas potyczek pancernych niezwykle często meldowało o obecności Tygrysów, choć, jak to miało miejsce na froncie zachodnim, tych było tam stosunkowo niewiele. Brytyjscy czołgiści często pod wpływem emocji ze spotkania z czołgiem, niekiedy daleką odległością a w dużej mierze strachem przed owianymi legendą Pzkpfw VI nazywało niemieckie Panzer IV F2 Tygrysami. Legenda robiła swoje wśród przeciwnika.

Równie często na froncie wschodnim, zwłaszcza na Łuku Kurskim załogi radzieckich czołgów w co drugim dziale samobieżnym "widziały" Ferdinanda.

Pojedyńczy Tygrys dosłownie niszczył całe bataliony crusaderów w afryce.

Crusaderów może nie, przynajmniej ja nie spotkałem się z informacjami, że takie czołgi były na stanie 1. Armii gen. Andersona. Raczej to były M3 Granty i M5 Stuarty, a później też Shermany, które, jak piszesz, były gromione przez załogi Tygrysów. Jednak duża w tym wina przestarzałej taktyki wojennej aliantów, zwłaszcza Amerykanów, dla których Tunezja była chrztem bojowym.

Chociaż i tutaj uwidoczniły się wady Tygrysa- mianowicie wysokie koszty eksploatacji i dość niewielki zasięg, co stanowiło poważny mankament w warunkach kampanii pustynnej.

[Towarzysz Trocki]

Być może ale to nie zmienia faktu że 20 Tygrysów w afryce zniszczyło ogromną liczbę czołgów alianckich. Podczas lutowych walk na przełęczy Kassrine Tygrysy zadały poważne straty shermanom, jednego z nich zdołano 1 strzałem zniszczyć z odległości 2700 m. Dopiero pod Badżą aliantom udało się wciągnąć w zasadzkę Tygrysy, zniszczono ich wtedy 7. Łącznie kompania straciła podzczas walk w afryce 15 Tygrysów, 5 zostało ewakuowanych do Europy.

[Ratel]

Problem z Tygrysem sprowadzał się do 2 podstawowych rzeczy: awaryjności (wykorzystanie w zbyt dużej skali nowo zaprojektowanych części, zamiast części z już produkowanych czołgów)

i benzynowego napędu (problemy zaopatrzeniowe pod koniec wojny i wrażliwość na pożar nieporównywalna z dieslem). Krótko i na temat. Poza tymi mankamentami Tygrys ze swoją 88-ką rządził

[riv]

Już pisałewm na temat wad tygrysa w innym wątku, powtórze to co napisałem:

Wady "Tygrysa":

- paliwo czyli benzyna- a palił, ze hej!

-słabe gąsienice, ciągle sie rwały( w dodatku powinny być zmieniane- transportowe i bojowe)

-brak wozu technicznego dla Tygrysa, w skutek czego musiał być holowany przez inne go Tygrysa, co zwykle kończyło się awarią układu jezdnego obu czołgów

- drogi i czasochłonny w produkcji

- trudny do naprawy

- ciężar- we Francji większość tygrysów została porzucona, bo mosty nie wytrzymały by ich ciężaru, na froncie wschodnim grzęzły w błocie ( ważył ok. 60 ton- dla porównania radziecki IS-2 tylko ok 46).

- słaba wentylacja, co kończyło sie zwykle tym że ładowniczy tracił przytomność.

- obrót wieżyczki przy wspomaganiu z silnika trwał min 1, 5 minuty! Bez wspomagania nawet 6 minut! Dlatego załogi tygrysów raczej nie obracały wieżyczką ale cały czołg( uczciwie przyznam, ze są tacy ktorzy twierdza , że mógl obrócic wierzyczką w 19 s. - mi to sie wydaje mało prawdopodobne)

[mostostal]

Jedynym ich zagranicznym użytkownikiem były Węgry, które w 1944r. otrzymały od 3 do 13 czołgów(dane są rozbieżne), a Japonia, która kupiła 1 Tygrysa nigdy go nie otrzymała.

[lurtz88]

Mimo wad jakie posadał Tygrys został co najważniejsze wyposażony w doskonałe działo jedno z najlepszych w tamtym okresie 88 milimetrowe które przebijało pancerze alianckich czołgów bez problemów w szczególności aliantów zachodnich

[mostostal]

ie obracały wieżyczką ale cały czołg

Można dodać, że opracował to Michael Wittmann.

Pozdrawiam

[widiowy7]

benzynowego napędu (problemy zaopatrzeniowe pod koniec wojny i wrażliwość na pożar nieporównywalna z dieslem).

Niemcy produkowali syntetyczną benzynę, oczywiście za mało, ale nie mieli oleju napędowego. A ropa też pali się wyśmienicie, nawet lepiej od benzyny, tzn dłużej.

Mimo wad jakie posadał Tygrys został co najważniejsze wyposażony w doskonałe działo jedno z najlepszych w tamtym okresie 88 milimetrowe które przebijało pancerze alianckich czołgów bez problemów w szczególności aliantów zachodnich

To działo przebijało pancerze wszystkich alianckich czołgów, niezależnie od frontu.

[Shadow]

słabe gąsienice, ciągle sie rwały( w dodatku powinny być zmieniane- transportowe i bojowe)

Gąsienice były zmieniane. Podaj też proszę jakieś źródło odnośnie rwania się gąsienic.

ciężar- we Francji większość tygrysów została porzucona, bo mosty nie wytrzymały by ich ciężaru, na froncie wschodnim grzęzły w błocie ( ważył ok. 60 ton- dla porównania radziecki IS-2 tylko ok 46).

Argument o grzęźnięciu w błocie nie do końca prawdziwy. Akurat szerokie gąsiennice i dość wysoki prześwit sprawiały, że po błocie poruszał się całkiem sprawnie. Widziałem zdjęcia na których widać T-34, które ugrzęzły w błocie, pomimo znacznie mniejszej masy.

słaba wentylacja, co kończyło sie zwykle tym że ładowniczy tracił przytomność.

Źródło. Mnie przypomina się tylko pierwsze książeczka z cyklu "Kroniki Wojenne" wyd. Kagero, tam było wspomniane że chyba ładowniczy po długotrwałej i ciągłej wymianie ognia zemdlał.

obrót wieżyczki przy wspomaganiu z silnika trwał min 1, 5 minuty! Bez wspomagania nawet 6 minut! Dlatego załogi tygrysów raczej nie obracały wieżyczką ale cały czołg( uczciwie przyznam, ze są tacy ktorzy twierdza , że mógl obrócic wierzyczką w 19 s. - mi to sie wydaje mało prawdopodobne)

Mechanizm odpowiedzialny za obrót wieży nie był w żaden sposób wspomagany, ale napędzany silnikiem czołgu. Przy 1500 obr/min pełen obrót trwał 60 sekund. Zapewne przy 2000 obr/min był to już czas mniejszy.

Masz jeszcze jakieś argumenty?

Pozdro

[Tankfan]

doskonałe działo jedno z najlepszych w tamtym okresie 88 milimetrowe które przebijało pancerze alianckich czołgów bez problemów w szczególności aliantów zachodnich

Bzdura, to działo czołgowe równie sprawnie niszczyło sprzęt Sowiecki a nawet sprawniej, zakładam że jeste kolejnym wyznawcą mitu "doskonałych" T-34, zasmucę cię T-34 to jeden z najgorszych czołgów jakie kiedykolwiek zaprojektowano, toporny, awaryjny (tak tak dzieci, 100 h pracy silnika toż to tragedia), słaby pancerza (na mniejsze kalibry ok ale większe już z łatwością go przebijały i jeszcze uprzedzając teksty o pochyleniu pancerza i rykoszetowaniu pocisków to nie oto tu chodzi, T-34 ma cienki pancerz aby był w miarę lekki i mobilny, co zrobić by go pogrubić ale jednoczenie aby nie wzrastała masa, tak pochylamy pancerz dzięki czemu jest nie fizycznie grubszy, po prostu pocisk musi pokonać większą odległość by go przebić, rykoszetowanie to efekt uboczny), kiepskie działo i jeszcze gorsza amunicja, wytłumaczcie mi jak armata kalibru 76,2mm lub 85mm ma parametry podobne lub gorsze od krótkiej armaty 75mm zastosowanej w Amerykańskich M4? Partactwo i porażka.

IS-2 też lepszy nie był.

Tyle ode mnie, po prostu poprawiłem kilka nie domówień.

[ak_2107]

hmm.....

Die Durchschlagsleistung der 88 mm KwK 36 L/56 betrug mit der Panzergranate 39 auf 500 m bei einem Auftreffwinkel von 30 Grad 110 mm Panzerstahl, auf 1000 m waren es noch 100 mm. Die nur in geringen Stückzahlen vorhandene Panzergranate 40 mit Wolframkern erreichte 155 bzw 138 mm auf 500/1000 m bei ebenfalls 30 Grad.

88 strzelajaca standardowymi granatami przebijala pancerz czolowy IS 2 pozniejszych wersji na odlegosciach w granicach 500 - 1000 metrow. Bedac w zasiegu efektywnego

ognia 122 mm armaty IS.

Dopiero przy uzyciu amunicji przeciwpancernej z rdzeniem wolframowym

Tiger mogl efektywnie zwaczac IS na odleglosciach powyzej 1000 m.

Do pierwszego spotkania tygrysa I z IS - em doszlo w maju 1944 w Rumunii, kiedy Niemcy

po raz pierwszy stwierdzili brak skutecznosci ognia 88 - tki na odleglosciach ok.

1800 metrow.

Opacerzenie IS2

Kadlub

Front, dol: 100 mm / 60°

Front, gora:

IS-2 modell 1943: 70 mm / 18°, dann Fahrerfront 120 mm / 60°

IS-2 modell 1944: 120 mm / 30°

bok dol 90 mm / 75°

bok dol90 mm / 90°

tyl gora 60 mm / 41°

tyl gora 60 mm / 49°

gora 30 mm / 0°

dno przod 30 mm / 0°

Boden hinten 20 mm / 0°

wieza

Blende 100 mm / rund

Front 100 mm / rund

Seite 90 mm / 72°

Heck 90 mm / 60°

Decke 30 mm / 0-5°

Alle Winkelangaben von der Horizontale aus gemessen.

opancerzenie Tygrysa

Wanne

100 mm Bug / 66° Neigung

100 mm Fahrerfront / 81°

60 mm Wannenseite unten / 90°

80 mm Wannenseite oben / 90°

82 mm Heck / 81°

25 mm Boden / 0°

Turm

110 mm Turmblende

100 mm Turmfront / 80°

80 mm Turmseite / 90°

80 mm Heck / 90°

25 mm Decke / 0-9°

Armata IS2 przebijala efektywnie plyty pancerne grubosci 145 mm z odleglosci

1000 m. Miala jednak znacznie mniejsza szybkostrzelnosc ( IS prowadzil tylko 28

sztuk amunicji).

Generalnie przed tymi czolgami stawiano inne zadania. Tygrys byl czolgiem ciezkim.

Czolgiem, ktorego zadaniem bylo zdobycie uzyskanie przewagi na polu walki w konfrontacji

z innymi czolgami , mial niewielki zasieg - w terenie tylko 110 km, na drogach 195 km.

Jednak cale te porownania mozna spokojnie o kant dooo py, trzepnac.....

wystarczy sobie uswiadomic nastepujacy fakt:

Produkcja tygrysa w 1944 roku wynosila nieco ponad 50 egzemplarzy miesiecznie.

(cykl produkcyjny jednego egzemplarza wynosil 14 miesiecy).

W tym czasie - od polowy 1944 prgukcja IS 2 w Zwiazku radzieckim osiagnela

poziom 250 egzemplarzy miesiecznie.

[ Dodano: 2008-08-28, 11:39 ]

PS,

wytłumaczcie mi jak armata kalibru 76,2mm lub 85mm ma parametry podobne lub gorsze od krótkiej armaty 75mm zastosowanej w Amerykańskich M4? Partactwo i porażka.

Chetnie,

ale podaj najpierw parametry tych armat , bo nie chce mi sie szukac.

dlugosc lufy w kalibrach,

predkosc poczatkowa pocisku,

predkosc pocisku na 1000 m

waga wystrzeliwanych pociskow i opad na 1000 m

grubosc przebijanych plyt pancernych na 500 m w zaleznosci

od uzytych granatow,

Masa calego pocisku (z luska i granatem)

Masa prochu.

Wytlumaczenie jest najczesciej bardzo proste...

pozdr

[Tankfan]

Chetnie,

ale podaj najpierw parametry tych armat , bo nie chce mi sie szukac.

dlugosc lufy w kalibrach,

predkosc poczatkowa pocisku,

predkosc pocisku na 1000 m

waga wystrzeliwanych pociskow i opad na 1000 m

grubosc przebijanych plyt pancernych na 500 m w zaleznosci

od uzytych granatow,

Masa calego pocisku (z luska i granatem)

Masa prochu.

Wytlumaczenie jest najczesciej bardzo proste...

pozdr

Jak tylko znajde parametry dział to je podam, mam tu też podane wartości penetracji danych typów amunicji:

AT Round penetration estimates:

(please be aware there is a good margin of error around any of these figures)

Israeli/Chinese (new) 125mm 640mm at 2km

Pakistani Niaza 125mm DU 550mm at 2km

Israeli M711 (Romanian CL3254) 125mm tungsten 560mm at 2km (1995) (20:1 L/D) (also imported by India in 1999)

Chinese/Pak (old) 125mm tungsten 460-480mm at 2km (1993)

Ukraine 125mm Vitiaz round 760mm at 2km (2002)

Russian 125mm BM-42M "Lekalo"? tungsten 600-650mm at 2km (200?)

Russian 125mm BM-46 "Svinets" DU 650mm at 2km (1991) (22:1 L/D)

Russian 125mm BM-42 "Mango" tungsten alloy 500mm at 2km (1986) (16:1 L/D)

Russian 125mm BM-32 "Vant" DU 560mm at 2km (1985) (13:1 L/D)

Russian 125mm BM-29 DU 470mm at 2km (1982) (12:1 L/D)

Russian 125mm BM-26 "Hope" (1983) tungsten alloy 450mm at 2km (extended BM-22 13:1 L/D)

Russian 125mm BM-22 "HairPin" (1976) tungsten 430mm at 2km

Russian 125mm BM-17 (1972) steel 330mm at 2km (simplified export BM-15)

Russian 125mm BM-15/Yugo M88 tungsten carbide slug (1972) 340mm at 2km (version of BM-12 with extended projectile)

Russian 125mm BM-12 tungsten carbide slug (1968) 315mm at 2km

Russian 125mm BM-9 steel (1962) 290mm at 2km

Russian 125mm BK-12 HEAT (1962) 420mm at all ranges

Russian 125mm BK-18 HEAT (1980) 550mm at all ranges

Russian 125mm BK-29 HEAT (1990) 700mm at all ranges

Indian T-2 125mm tungsten 500mm at 2km (1997) (appears similar to ChiCom 125mm round)

Iranian 125mm tungsten 470mm at 3km

Polish Pronit 125mm tungsten 540mm at 2km (2001)

1990s Polish 125mm tungsten round 460mm at 2km

Czech Synthesia 125mm APFSDS-T round 500mm at 2km

Slovak TAPNA 125mm APFSDS-T round 530mm at 2km

Soviet 122mm BR471B APCBC 162mm at 1km (129mm at 2km) (1945)

Soviet 122mm BR-472 APCBC fired from JS-III 191mm at 1km (165mm at 2km)

Soviet 122mm BR-472 APCBC fired from T-10M 247mm at 1km (210mm at 2km)

Soviet 122mm BM11 APDS fired from T-10M 354mm at 1km, 308mm at 2km (1967)

German 120mm DM-13 390mm at 2km (1979)

German 120mm DM-23 470mm at 2km (1983)

German 120mm DM-33/Japanese JM-33 550mm at 2km (1987)

German 120mm DM-43A1/US KEW A1 590mm at 2km (1994)

German 120mm DM-53 tungsten 700mm at 2km (1996)

German 120mm/L55 DM-53 760mm at 2km (2001)

German 120mm DM-63/Israeli M-338 tungsten 680mm at 2km (2006)

German 120mm/L55 DM-63 tungsten 720mm at 2km (2006)

S.Korean K276 120mm tungsten 700mm at 1km (2004)

French 120mm OFL120F1 tungsten 590mm at 2km (1994)

French 120mm OFL120F2 DU 647mm at 2km (1997)

US M103 120mm APC 221mm at 1000yards; 199mm at 2000yards at 30 degrees

UK Conqueror 120mm AP 255mm at 1000 yards; 226mm at 2000 yards (1.8km)

UK L-15 120mm APDS round 355mm at 1km/340mm at 2km (1965)

UK L-23 120mm tungsten APFSDS round 450mm at 2km (Apr 1983)

UK Charm-1 L-26 120mm DU APFSDS round 530mm at 2km (1991)

UK Charm-3 L-27 APFSDS 120mm DU 720mm at 2km (1999)

UK L-28 120mm APFSDS 770mm at 2km (200X)

US M829A3 120mm DU 765mm at 2km (2003) (Russian estimate 795mm)

US M829A2 120mm DU 730mm at 2km (1994)

US M829A1 120mm DU 610mm at 2km (1991) (Russian estimate 700mm)

US M829 120mm DU 552mm at 2km (1987)

US M827 120mm tungsten 450mm at 2km (never fielded by US)

US Olin GD120 120mm tungsten 520mm at 2km

US/Egyptian KEW-A2 120mm tungsten 660mm at 2km

South Korean 120mm APFSDS 670mm at 2km

Indian 120mm tungsten 650mm at 2km

Chinese 120mm tungsten 550mm at 2km

Russian 115mm BM-28 DU APFSDS 384mm at 2km (early 1980s)

Russian 115mm BM-21 DU APFSDS 330mm at 2km (mid-late 1970s)

Soviet 115mm BM-6 steel APFSDS 280mm at 1km, 246mm at 2km (1962)

Soviet 115mm BM-3 tungsten carbide APFSDS 270mm at 2km (for original T-64)

UK/Egyptian 115mm BD/36-2 APFSDS 460mm at 2km

Chinese Type-86 105mm DU 460mm(from "short" 105)/480mm(from "long" 105) at 2km

Chinese Type-93 105mm DU 510mm("short")/540mm("long") at 2km

Chinese Type-95 105mm DU 580mm at 2km (from "long" Type-83A 105mm)

UK T-2 HP 105mm tungsten round 560mm at 2km

UK 105mm L-28 tungsten cap APDS 120mm at 60 degrees at 900m, 250mm at 1km (mid-1950s)

US/UK 105mm L-36A1/M392 tungsten cap APDS 260mm at 1km (1961)

UK 105mm L-52A3 tungsten core APDS 320mm at muzzle, 280mm at 1km, 254mm at 1500m, 240mm at 2km (1973)

UK 105mm L-64A4 tungsten APFSDS 310mm at 2km (1982)

UK/Pakistani 105mm H6/62 APFSDS 360mm at 2km (1990s)

Pakistani 105mm DU APFSDS 450mm at 2km

Indian 105mm APFSDS 350mm at 2km

French OFL105F2 105mm DU 520mm at 2km (mid 90s)

French OFL105G1 105mm APFSDS 350mm at 2km (1981)

French OFL105G2 105mm tungsten 440mm at 2km (late 1980s)

French OFL105F1 105mm tungsten 250mm at 2km (1981/2)

French 105mm HEAT (AMX30) 160mm at 60 degrees

Canadian C127 105mm tungsten 460mm at 2km (1992)

US M-392A2 105mm APDS 260mm at 1km, 250mm at 1.5km, 225mm at 2km (early 1970s) (Rushed into service after M392 problems in 1973 Arab-Israeli war)

US M-728 (UK L-52) 105mm APDS 320mm at muzzle, 280mm at 1km, 240mm at 2km (mid 1970s)

US M-735 105mm tungsten APFSDS 330mm at 1km, 300mm at 2km (1978)

US M-735A1 105mm DU 370mm at 1km, 350mm at 2km (never deployed)

US M-774 105mm DU 375mm at 2km (1981)

US FP105/Can C76 105mm tungsten 330mm at 2km (export only)

US M-833 105mm DU 440mm at 2km (1984)

US M-900 105mm DU 520mm at 2km (1991)

Taiwanese TC84 105mm APFSDS 450mm at 2km

Mecar 105mm tungsten APFSDS 390mm at 2km

German DM-23/Israeli M111 105mm tungsten 310mm at 2km or 150mm at 60 degrees (1978)

German DM-23A1 105mm tungsten 330mm at 2km (1980s)

German DM-33/Israeli M413 105mm tungsten 380mm at 2km (1984)

German DM-63/Israeli M426 105mm tungsten 450mm at 2km (early 1990s)

US M456 105mm HEAT 350mm

Soviet BM-25 100mm APFSDS 296mm at 2km (late 1970s) [320mm at 1km]

Soviet BM-8 100mm APDS 238mm at 2km (1968) [257mm at 1km]

Soviet 100mm HVAPDS 200mm at 1km (HEAT 300mm)

Soviet BR-412D 100mm APCBC 198mm at 1000m (165mm at 2000m) (post-war)

Soviet BR-412B 100mm APBC-T 160mm at 1000m (134mm at 2000m) (1945)

Soviet 100mm BK-354M HEAT 280mm (WWII)

Soviet 100mm BK-5M HEAT 390mm (1960)

Yugoslav M65 100mm APCBC 158mm at 1km; 136mm at 2km (1954)

Yugoslav M98 100mm APFSDS 150mm at 60 degrees at 2km

Pakistani/Chinese AP-100-2 100mm APFSDS 350mm at 2km (1986)

Chinese AP-1 100mm APFSDS 240mm at 2km (1980)

Chinese AP-2 100mm APFSDS 290mm at 2km (early 1980s)

Romanian BM-412M (M309) 100mm APFSDS 418mm at 2km (1990s)

Mecar M-1000 100mm APFSDS 350mm at 2km (1996)

US M341 90mm HEAT 300mm (mid 1950s)

US 90mm T119 (T41) APBC 152mm at 914m at 30 degrees from vertical

US 90mm T119 (T41) APDS 236mm at 914m at 30 degrees from vertical

US 90mm T119 (T41) HVAP 223mm at 914m at 30 degrees from vertical

US 90mm M3A1 (M46 Patton) APBC 119mm at 1000 yards (913m) at 30 degrees from vertical

US 90mm M3A1 (M46 Patton) HVAP 157mm at 914m at 30 degrees from vertical

Mecar M-652 90mm APFSDS 180mm at 1km (150mm at 2km)

French OFL-90 F1 90mm APFSDS 230mm at 1km (200mm at 2km) (early 1980s)

South Korean M-241 90mm APFSDS 230mm at 2km (1984)

UK 20pdr APDS 280mm at 1000 yards (913m) [260mm at 1500 yards]

Soviet 85mm BR367 APHE 163mm at 1km

Soviet 85mm BR365PK HVAP 180mm at 1km; 150mm at 1500m

Soviet 85mm BR365K APBC 128mm at 1km (1944)

US M93 76mm HVAP 175mm at 1000m, 160mm at 1500m (1945)

US T91 76mm (M41) APC 122mm at 914m at 30 degrees from vertical

US T91 76mm (M41) HVAP 208mm at 914m at 30 degrees from the vertical

Soviet 76.2mm HVAP 61mm at 1km (HEAT 120mm)

US 76mm M464 APFSDS 230mm at 2km

US 76mm M1A2 (M4 Sherman) APCBC 89mm at 914m at 30 degrees from vertical (WWII)

US 75mm M6 (M24 Chaffee) APCBC 77mm at 914m at 30 degrees from vertical (WWII)

Fr 75mm POT-51A (Isr M50) 110mm at 1km

Soviet 57mm BR-271P HVAP 145mm at 500m

Bofors 40mm APFSDS 131mm at 1km

35mm APDS 90mm at 1km

Oerlikon 30mm APFSDS 97mm at 1km

30mm L14A3 tungsten APDS 63mm at 1km

2A42 30mm AP-I 44mm at 1km

2A42 30mm APDS 62mm at 1km

New 2A42/2A72 30mm APFSDS 79mm at 1km

25mm APFSDS DU 75mm at 1km

Oerlikon 25mm tungsten APFSDS 77mm at 2km

25mm APFSDS 56mm at 1km

25mm M919 DU APFSDS 30mm+ at 60 degrees at 2km

25mm M791 APDS 33mm at 60 degrees at 1km; 28mm at 60 degrees at 2km

20mm APDS DM-63 44mm at 1km (1988)

20mm APDS DM-43 40mm at 1km (1982)

20mm HVAP for Rh-202 gun 34mm at 1km

12.7mm API 19mm at 500m

I:

US 76mm M1A2 (M4 Sherman) APCBC 89mm at 914m at 30 degrees from vertical (WWII)

Soviet 85mm BR367 APHE 163mm at 1km

Soviet 85mm BR365PK HVAP 180mm at 1km; 150mm at 1500m

Soviet 85mm BR365K APBC 128mm at 1km (1944)

Są to źródła ze strony pisanej po cześci przez Rosjan, tym nie mniej słyszałem że Rosyjskie działa i amunicja nie były lepsze od Amerykańskich i chce to właśnie zweryfikować (ok przynaje wtedy trochę się z opinią pośpieszyłem ).

Ale:

Soviet 76.2mm HVAP 61mm at 1km (HEAT 120mm)

Oraz:

UK 20pdr APDS 280mm at 1000 yards (913m) [260mm at 1500 yards]

Za stroną http://members.tripod.com/collinsj/protect.htm

Pozdrawiam.