Ryksa śląska. Polska księżniczka, która została cesarzową Hiszpanii

[Jarpen Zigrin]

Ryksa śląska była polską księżniczką, córką Władysława II Wygnańca, która została żoną najpotężniejszego władcy na Półwyspie Iberyjskim. Jako żona Alfonsa VII Imperatora, została cesarzową Hiszpanii.

 

https://historia.org.pl/2019/12/07/ryksa-slaska-polska-ksiezniczka-ktora-zostala-cesarzowa-w-hiszpanii/

[jakober]

Jaką wartość miał w Europie tytuł cesarski, który przyjął Alfons VII? Jak wyglądała jego pozycja wobec świętego cesarza rzymskiego?

[secesjonista]

Cytuj

Najstarszym synem Bolesława III Krzywoustego był Władysław II Wygnaniec. Jego matką i pierwszą żoną księcia Polski była Zbysława, księżniczka ruska, córka wielkiego księcia kijowskiego, Świętopełka II. Po jej śmierci Władysław II poślubił niemiecką hrabine, Salomeę z Bergu

 

Pomijając ortografię, to Władysław II nie poślubił Salomei z Bergu.

 

12 godzin temu, jakober napisał:

Jaką wartość miał w Europie tytuł cesarski, który przyjął Alfons VII?

 

Chyba nie aż tak wielki, na Półwyspie Iberyjskim nie był pierwszym władcą, który posługiwał się tytułem cesarskim, wielu; również pomniejszych; władców tamtejszych księstw posługiwało się podobną tytulaturą.

 

Cytuj

W 1149 r. umarła jego pierwsza żona, Berengaria z Barcelony. Miał z nią dwóch synów i dwie córki

 

Dzieci z nią miał więcej, nawet jeśli by w tej arytmetyce nie uwzględniać zmarłego w niemowlęctwie Ramona.

[jakober]

Nie bardzo rozumiem sam sens tego artykułu, jeśli obraca się on wokół wszystkiego, ale nie samej Ryksy i nie przybliża jej historii.

 

Ryksa poślubiła „Imperatora” mając 12, może 17 lat.

Jako kandydatka wystawiona przez dwór Konrada III dla politycznego małżenstwa mającego zbliżyć dynastię Hochenstaufów u progu ich kariery na tronie Niemiec z dynastią... właściwie, to nie wiadomo jaką – więc zasadniczo z władcą z korzeniami w Galicji, władającym częścią Hiszpanii , który sam podpisywał się „Emperor Alfonso” wraz z listą krajów, którymi uważał, że włada; różną, wraz z upływem czasu. W dokumentach papieskich widniał nieubłaganie jako Rex, a we współczesnych sobie "Annales camaracenses" Lamberta z Wattrelos figuruje w towarzystwie innych współczesnych sobie cesarzy jako „Imperator quippe Galitie Sarracenos et ipse congreditur (...)”

W roku poślubienia Ryksy będącej nastolatkiem sam miał lat 37. Była jego drugą żoną oraz czwartą z kolei (spośród trzech znanych) matką jego dzieci. Mimo, iż Ryksa poślubiła „Imperatora”, sama posiadała tytuł królowej małżonki (Hiszpanie piszą o niej: Reina consorte de Leon).

 

Więc co wynika z tego, że Ryksa poślubiła hiszpańskiego „cysorza”? To w takim świetle tak, jakby fetować historycznie fakt ślubu Bachledy-Curuś z Colinem Farrellem.

 

Nie lepiej, zamiast pisać o Ryksie śląskiej tych kilka zdań niewiele odbiegających od tego, co można znaleźć w polskiej Wikipedii, poszukać w różnych opracowaniach obcojęzycznych czegoś, co naprawdę interesujące? Pewnie znaleźć można coś u Hiszpanów, coś u Niemców, coś u Francuzów? Kobieta przewinęła się przez parę dworów i parę krajów. Jest ciekawy wątek jej losów po 1166 roku. Nie lepiej zebrać materiały na temat różnych teorii co do jej losu i o tym napisać?

 

Na końcu artykułu znajdujemy tylko krótką wzmiankę:

„Po 1166 r. nie ma wiarygodnych informacji co do dalszych losów Ryksy. Pewne hipotezy mówią o jej małżeństwie z hrabim Tuluzy, Rajmundem V. Zmarła prawdopodobnie 16 czerwca 1186 r.”

 

Jakie hipotezy mówią o małżeństwie z Rajmundem V z Tuluzy?

Głównie francuskie. Znajdziemy je u.:

Jean-Baptiste Auguste d'Aldéguier, „Histoire de la ville de Toulouse, depuis la conquête des Romains jusqu'à nos jours [archive], t. II, Toulouse”, 1834

czy

A.-L. d' Harmonville1 „Dictionnaire des dates, des faits, des lieux et des hommes historiques; ou, Les tables de l'histoire, répertoire alphabétique de chronologie universelle ...: Publié par une société de savants et de gens de lettres, Volume 2”, Januar 1843

i innych, powielających ten sam pogląd.

 

Ale istnieje też trop z Albertem II grafem Everstein, który przytaczają teksty choćby Foundation for Medevial Genealogy w części poświęconej śląskim dynastiom

czy

Hans Dobbertin, "Die Piastin Richeza von Everstein und ihre Verwandtschaft", Schriftenreihe der Genealogischen Gesellschaft Hameln 14, 1957.

 

Jaka jest prawda? Co da się potwierdzić, co budzi wątpliwości?

Przecież to jest dopiero materiał na ciekawy artykuł o postaci historycznej! 

Edytowane 3 Styczeń 2020 przez jakober

[Jarpen Zigrin]

Przeanalizuję Wasze poprawki i zmodyfikuję artykuł. Dziękuję!

 

Co do tytułu on miał znaczenie lokalne, tj. na Półwyspie Iberyjskim. Mówiąc o Hiszpanii trzeba pamiętać, że w średniowieczu na tym terenie funkcjonowały niezależne królestwa. Stąd w Hiszpanii takie silne separatyzmy. Dopiero u progu nowożytności zostały one połączone w jeden organizm, ale tak naprawdę ich pewna odrębność pozostała do dziś. Zatem cesarz Hiszpanii podkreślał fakt, że jakiś król zdobył władzę nad Hiszpanią, ale rozumianą jako władza nad kilkoma królestwami. Z reguły taka władza, aż do czasu zjednoczenia była dość krucha. Ale Alfons VII jako najpotężniejszy człowiek na Półwyspie Iberyjskim był z pewnością ważną postacią w kontekście niemieckiej rywalizacji z Francją. 

 

Artykuł jest ciekawostką, nie pretenduje do monografii czy naukowego artykuły na temat tej postaci. Ma po prostu czytelnikowi przypomnieć o takim mariażu. Nota bene spotkał się z reakcjami wielkiego zdziwienia, bo raczej losy księżniczek nie są omawiane w szkole  Warto też zwrócić uwagę, że na temat Ryksy nie ma zbyt wiele źródeł w polskim języku, nie wiem jak jest w Hiszpanii, ale tym językiem nie władam.

[secesjonista]

16 godzin temu, Jarpen Zigrin napisał:

Zatem cesarz Hiszpanii podkreślał fakt, że jakiś król zdobył władzę nad Hiszpanią, ale rozumianą jako władza nad kilkoma królestwami

 

W przypadku Alfonsa VII jest to właściwe objaśnienie zważywszy na wasali, którzy stawili się na jego cesarskiej koronacji. Jeśli chodzi o innych władców z tego półwyspu, to już niekoniecznie, raczej: podkreślanie dominacji (faktycznej) bądź propagandowo-symboliczne nawiązanie do tego typu uzurpacji. Rajmond z Burgundii (Raimundo de Borgoña) raczej nie sprawował faktycznej władzy nad wszystkimi księstwami na Półwyspie Iberyjskim, co nie przeszkadzało mu używaniu tytulatury: "totius Gallecie imperator" (i pod podobnie brzmiącym napisem spoczywa w katedrze w Santiago de Compostela). A ów Rajmond był przecież zięciem Alfonsa VI, który został koronowany jako... "Imperator totius Hispaniae". Tego typu tytulatura (magnus basileus, rex imperator) najczęściej pojawia się u władców księstwa León.

 

16 godzin temu, Jarpen Zigrin napisał:

Artykuł jest ciekawostką, nie pretenduje do monografii czy naukowego artykuły na temat tej postaci

 

To oczywiste, że nikt nie oczekuje od tego typu artykułu czegoś na kształt pełnej biografii czy monografii, ale uwagi jakobera mają pewien sens. Jaki jest sens tworzenia artykułu powtarzającego wszystko to co znajdziemy na polskojęzycznej Wiki? Ja bym jednak wolał przeczytać coś więcej.

 

Cytuj

Bibliografia:

O. Balzer, Genealogia Piastów, Kraków 1895.

T. Miłkowski, P. Machcewicz, Historia Hiszpanii, Wrocław 1998.

Piastowie. Leksykon biograficzny, pod red. S. Szczur, K. Ożóg, Kraków 1999

 

Ciekawe, że Oswald Balzer potraktował bohaterkę artykułu mocno po macoszemu, na końcu swej "Genealogii" przedstawił "związki rodzinne Piastów" z różnymi domami królewskimi, książęcymi czy możnowładczymi. Napotkamy tam wzmianki o relacjach z: rodem Kotromaniców, kniaziów holszańskich, książąt Tecku czy hrabiów na Płockowie, a o cesarzu hiszpańskim nie uznał za stosowne wspomnieć. 

[Jarpen Zigrin]

Cytuj

To oczywiste, że nikt nie oczekuje od tego typu artykułu czegoś na kształt pełnej biografii czy monografii, ale uwagi jakobera mają pewien sens. Jaki jest sens tworzenia artykułu powtarzającego wszystko to co znajdziemy na polskojęzycznej Wiki? Ja bym jednak wolał przeczytać coś więcej.

 

Niestety nawet w książkach o historii Hiszpanii nie ma lub są szczątkowe informacje o Ryksie. Niestety nie odniosła ona żadnej większej roli w historii. 

Zgadzam się, że Balzer jest pomocny co do genealogii innych wymienionych w artykule, ale co do Ryksy jest wzmianka albo nie ma prawie nic.

Mimo wszystko szkoda było rezygnować z tej historii. Natknąłem się na nią przy okazji pisania, któregoś z artykułów o historii Hiszpanii.

[jakober]

Okay, pozwoliłem sobie spędzić parę godzin, żeby poszperać w tym, co do znalezienia jest od ręki w internecie.

 

Trop Rychezy śląskiej w oparciu o "Die Piastin Richeza von Everstein und ihre Verwandtschaft", Schriftenreihe der Genealogischen Gesellschaft Hameln 14, 1957 Hansa Dobbertina:

 

W czasie II wojny światowej w wyniku bombardowań zniszczony został przyklasztorny kościół pod wezwaniem św. Vicelina klasztoru cysterskiego Amelungsborn. W tym kościele, wzniesionym przez mnichów z Altenkamp koło Cleve w 1135 roku w pobliżu zamków Everstein i Homburg, była przypuszczalnie pochowana w okolicy lat 1180/1185 hrabina (Gräfin) „Rikeze” von Everstein. Dokładny rok jej śmierci nie jest znany, jednakże rocznice jej śmierci były (są?) obchodzona w klasztorze Amelungsborn 16 czerwca.

Odpowiedź na to kim była owa „Rikeze” częściowo daje sporządzona w 1250 roku kronika Albericha z Trois-Fontaines:

„Rikessa, córka króla Rusi Mieszka [w niemieckim tekście, który tu referuję i z którego przytaczam ów cytat, użyte jest słowo Rußland, a nie ma niestety tekstu łacińskiego z nazwą kraju; jednak w owym czasie nie było Rosji, więc pozwalam sobie tłumaczyć jako Ruś.], wdowa po grafie Kastylii i grafie Aragonii, żona grafa Alberta von Evenstein, matka grafa Alberta von Evenstein młodszego, który z kolei poślubił siostrę palatyna Ottona Wittelsbacha i bratanicę arcybiskupa Moguncji Konrada, owdowiałą grafinę, z którą miał siedmiu synów, w tym najstarszego prepozyta Ottona von Aachen”.

„Częściowo”, gdyż, o ile w opisanej linii męskiej von Evenstein wszystko się zgadza, o tyle w przypadku „Rikessa, córka króla Rusi Mieszka” nie zgadza się nic z naszą wiedzą historyczną.
Po pierwsze, na Rusi nie było władców o imieniu Mieszko i nie byli królami.
Po drugie, Ruś była krajem prawosławnym, więc ciężko sobie wyobrazić, by Rikessa wyszła kolejno za możnych hiszpańskich i niemieckich i fundowała katolickie klasztory?

 

Co do „króla Rusi”, Dobbertin tłumaczy, że powodem pomyłki mogło być słabe rozeznanie ówczesnych kronikarzy zachodnich we władcach i krajach Europy wschodniej.

Tu rzeczywiście trzeba może wziąć pod uwagę, że w okresie powstania przytaczanej kroniki w Polsce panowało rozbicie dzielnicowe a Ruś kijowska właśnie przestała istnieć po najeździe Mongołów, tak więc nazwa „Polska” lub „Ruś” mogły być jednakową abstrakcją dla średniowiecznego kronikarza z klasztoru na obrzeżach Szampanii.

Natomiast wyjaśnieniem przywołanego imienia króla „Mieszka” może być to, iż owszem, Mieszko Stary był bratem przyrodnim Władysława Wygnańca, ojca Ryksy. Matką Władysława Wygnańca zaś była Zbysława, księżniczka ruska. Kronikarz piszący o postaciach sprzed niemal wieku, ze wschodnich obrzeży Europy, mógł obco mu brzmiące imiona pomieszać.

 

Kolejnym problemem z zapisem mnicha z Trois-Fontaines są wymienieni wcześniejsi małżonkowie „Rikessy”: graf kastylijski i graf aragoński.

Tutaj Dobbertin tłumaczy to zawiłościami genealogicznymi w przypadku dwóch pierwszych mężów Ryksy. Kastylia długi czas istniała jako księstwo, i w czasach Ryksy oraz (późniejszych) kronikarza Albericha, jej związek z Królestwem Leon był niestabilny. Ojcem Alfonsa VII był hrabia Rajmund Burgundzki, mąż królowej Urraki I Kastylijskiej (przy okazji pierwszej w historii średniowiecza królowej władającej na prawie dziedziczenia tronu). Z kolei po śmierci Alfonsa II (Imperatora), na skutek złych stosunków z pasierbami, królowa-wdowa przeniosła się do Królestwa Aragonii. Tam, w 1162 roku poślubiła Rajmunda Berengara z dworu barcelońskiego, hrabiego Prowansji (co do tego, który to był z kolei Rajmund Berengar różni autorzy podają inne „numery”. Według Dobbertina był to Rajmund Berengar V, według Flocel Sabaté („The Crown of Aragon: A Singular Mediterranean Empire”, 2017; Rozdział 3.2 Provence „within” the Empire (1162), str. 102) był to Rajmund Berengar III... A średniowieczny kronikarz Alberich nie podjął się nazwania z imienia i numeru „grafa Aragonii”). W każdym razie małżeństwo domówione zostało przez Rajmunda Berengara IV Świętego, hrabiego (Graf) Barcelony i księca Aragonii, wujka Rajmunda Berengara III (prowansalskiego) oraz Fryderyka Barbarossę, który potrzebował wsparcia władcy barcelońskiego w sporze przeciw papieżowi Aleksandrowi III.

Dobbertin jest przekonany, że w relacji kronikarskiej z 1250 roku dotyczącej małżonki Alberta von Evenstein chodzi o córkę Władysława II Wygnańca.

 

W swej pracy z 1957 roku Dobbertin próbuje obalić tezę, że Ryksa śląska poślubiła Rajmunda V z Tuluzy, który w 1176 roku zgłosił swoje pretensje do jej posagu, a nie Alberta II von Evenstein. 
Na ile się zorientowałem, według Dobbertina to właśnie wzmianka o roszczeniu w 1176 była dla wcześniejszych badaczy podstawą do twierdzenia o ślubie tych dwojga.

 

Pierwsze pytanie: co to za posag?
Otóż Dobbertin przytacza za „Monumenta Germaniae Historica. Constitutiones et acta publica imperatorum et regnum inde ab a. DCCCCXI usque ad a. MCXCVII (911-1197)”, 1893
„obszar między Durance, morzem, Alpami i starym Rodanem, aż do ziemi Alfonsa (hrabiego Alfonsa II, króla Aragonii) i po tejże stronie Durance sive in Aviniona seu in allis castris, dalej ziemie Arelat z miastem Arlesund hrabstwo Forcalquier, po śmierci hrabiego Rajmunda z Barcelony (=Rajmund Berengar IV Święty, który zmienił imię na Alfons; ojciec Rajmunda Berengara V = Alfonsa II) w dniu 18 sierpnia 1162 roku w Turynie nadał cesarz Fryderyk I hiszpańskiej królowej Richildis (Richildis Spaniarum regina) i jej mężowi Rajmundowi, bratankowi zmarłego hrabiego Rajmunda (= Rajmunda Berengara IV Świętego) w lenno. Świadkami byli m.in. biskup Hermann z Hildesheim oraz Ladislaus (= Władysław II) dux Polonorum.” (za „ Die Piastin Richeza...”; numerację Rajmundów i Alfonsów w dopowiedzeniach Dobbertina skorygowałem w oparciu o inforamcje z „The Crown of Aragon....”, żeby trzymać się jednego systemu. Dobbertin najwyraźniej pododawał każdemu po jednej „kresce”. Swoją drogą, jeśli ktoś do tej pory narzekał na polskie linie dynastii Piastów ze względu na ilość „numerków” i powarzalność imion, to polecam Hiszpanię tamtych czasów. Tu niemal na każdym stołku siedział Rajmund, który jak tylko mógł, stawał się Alfonsem ).
A zatam chodzi o ziemie, które wdowa Ryksa królowa Hiszpanii ze swoim mężem hrabią Rajmundem otrzymała w lenno od Fryderyka Barbarossy, i które w 1166 roku, po śmierci swego męża hrabiego Rajmunda prowansalskiego, nadal posiadała, jakoże jej małżeństwo z Rajumndem zaowocowało jedynie córką – Douce II Prowansalską.

 

Drugie pytanie: data?

Na ile udało mi się zorientować, data 1176 może pochodzić z wydanego w 1730 roku dzieła Clauda de Vic i Josepha Vaissète: „Historie générale de Languedoc”.
Dobbertin w swej pracy w 1957 roku poddaje w wątpliwość datę 1176 twierdząc, iż może to być pomyłka w odczycie/zapisie daty cyframi rzymskimi (nie MCLXXVI a MCCXXVI). Twierdzi, że Rajmund V poślubiając Ryksę po rozwodzie ze swoją żoną Konstancją, córką Ludwika VI, wdałby się w konflikt z królem Francji i sugeruje, iż ewentualna data 1226 pasowałaby chronologicznie do późniejszych wydarzeń. Jednakże tu należy wskazać, iż już sam fakt nieszczęsliwego małżeństwa z Rajmunda V z Tuluzy z Konstancją oraz ich rozwód dopięty w 1166 roku uczynił z Rajmunda przeciwnika Ludwika VII Młodego.

 

Flocel Sabaté w swojej wydanej w 2017 roku pracy natomiast, opierając się również na „Historie générale de Languedoc” nie neguje daty 1176. Wskazuje natomiast, iż w rzeczy samej, miały miejsce zaręczyny tak córki Ryksy i Rajmunda prowansalskiego jak i samej Ryksy z, odpowiednio, synem Rajmunda V z Tuluzy i z samym Rajmundem. Celem było zbliżenie dynastii z Tuluzy do Hohenstaufów. Zapobiegł jednak temu dwór Alfonsa II króla Aragonii, kuzyna Rajmunda III prowansalskiego i zięcia Ryksy królowej Hiszpanii. Uzyskawszy poparcie pana na Montpellier i pana na Baux, domów Nabronne i Béziers, episkopatu Prowansji oraz zawarłszy alianz z Genuą, wypowiedział mającą trwać osiem lat wojnę Rajmundowi V z Tuluzy i zmusił go tym samym do odstąpienia od obu zaręczyn.
Według informacji na angielskiej Wiki z opisem wydarzeń odtworzonym przez Sabaté w „The Crown of Aragon....” zgadza się większość współczesnych badaczy.

 

A zatem współczesne badania wskazują, że Ryksa nie poślubiła Rajmunda V z Tuluzy.

Fragment z XIII-wiecznej kroniki Albericha z Trois-Fontaines zdaje się natomiast z dużym prawdopodobieństwem wskazywać, iż poślubiła ona Alberta II von Evenstein.

 

Dalej w swojej pracy Dobbertin przedstawia możliwości istniejących powiązań, kóre mogły do tego mariażu doprowadzić. Nie będę tu wszystkiego przytaczał, gdyż wymagałoby to kolejnych godzin tłumaczenia i sprawdzania zgodności z oficjalnie przyjętymi zdarzeniami. Dobbertin wskazuje jednakże, iż mała Ryksa wychowywała się, po ucieczce rodziny z ziem polskich, pod osłoną Konrada III Hochenstaufa, szwagra swego ojca, w jednym z jego zamków: Altenburg nad Pleiße. W 1152 - roku śmierci Konrada III - poślubiła Alfonsa VII. Dobbertin wysuwa możliwość, iż po śmierci Alfonsa II i przed poślubieniem prowansalskiego Rajmunda Berengara III, Ryksa mogła przebywać ponownie w Altenburgu i tam poznać panującego m. ni. nad leżącym na południe od Altenburga Plauen, grafa Alberta II von Evenstein. Ponadto graf von Evenstein przebywał w 1164 roku w Italii, a w 1170 roku razem z Henrykiem Lwem na dworze Fryderyka I Barbarossy w Frankfurcie nad Menem. Odnotowywany był częściej u boku cesarza, m in. w kwietniu 1180 roku w Gelhausen, 28 sierpnia 1180 r. w Halberstadt, 20 lipca 1184 w gelnhausen, 29 września 1188 roku w Altenburgu.

 

...

 

Oczywiście, powyższe rozważania z "Die Piastin Richeza von Everstein...” niczego nie przesądzają. W wielu miejscach popełnia też Dobbertin błędy (jak m.in. przypisywanie błędnej kolejności rodowej rozważanym dynastiom panów krain hiszpańskich, niezgodna z powszechnie przyjmowaną data śmierci Władysława Wygnańca); wiele bazuje na rozważaniach, które (nie znając dokumentów świadczących o dziejach rodu Everstein) trudno zweryfikować. Ja, intersując się historią jednie z zamiłowania, nie jestem w stanie teraz na szybko zweryfikować, czy Władysłw II Wygnaniec towarzyszył Fryderykowi Barbarossie podczas jego koronacji cesarskiej w Italii, na ile bliskie były jego kontakty z cesarzem lub czy Ryksa otrzymała od swego męża Rajmunda Berengara III w dożywocie hrabstwo Venaissin z Awinionem lub czy sprowadziła na dwór Evensteina kulutrę i język francuski lub chociaż swego ministra z Prowansji. To mogą zweryfikować specjaliści w wiedzy historycznej.

Niemniej istotne, moim zadaniem, jest to, iż wśród przynajmniej zachodnich badaczy zdaje się utrwalać pogląd, iż Ryksa nie poślubiła Rajmunda V  Tuluzy oraz że w zapisie kroniki z 1250 roku istnieje bardzo wiele zbieżności, które mogą wskazywać na jej trzecie małeństwo z grafem niemieckim.

Edytowane 5 Styczeń 2020 przez jakober

[jakober]

Hans Dobbertin w swojej krótkiej pracy „Die Paistin Richeza von Everstein und Ihre Verwandschaft” nie podał nazwy kroniki Albericha z Trois-Fontaines, w której zawarty jest fragment poświęcony "Riccesie" i jej małżonkowi Albertowi von Everstein, a ja zapomniałe to jeszcze sprawdzić.

 

Chodzi o cysterskiego mnicha i kronikarza Alberyka z Trois-Fontaines oraz jego uniwersalną kronikę „Chronica Alberici Monachi Trium Fontium”.

 

Dalej, postanowiłem jeszcze krótko sprawdzić, czy istnieją inne opracowania, niż jedynie Dobbertina mówiące o piastowskiej księżniczce poślubionej grafowi von Everstein.

 

Znalazłem między innymi opracowanie prof. D. J. Meyera (niestety, nie potrafię dotrzeć do danych na temat profesora) „Zur genealogie der Grafen von Everstein (Weser)”. Jeszcze wcześniejszym opracowaniem jest "Die Herrschaften Everstein, Homburg u. Spiegelberg” Georga Schnatha, niemieckiego historyka i archiwisty, z 1922 roku.

 

Przeglądając dostępne w internecie strony poświęcone genealogii czy biografiom (jak naprzykład Deutsche Biographie) mam wrażenie, że przez uzupłniających wpisy dla genealogii rodu von Everstein przyjęte jest za pewnik, że żoną Alberta II won Everstein była Ryksa śląska. Zatem wątek tej piastówny nie jest znouw tak obcy i obojętny.

 

Może zatem zapis fragmentu z kroniki Alberyka z Trois-Fontaines wymagałby głębszej analizy również ze strony polskich historyków?

 

Z polskich historyków kronice tej poświęca swoją uwagę prof. dr hab. Andrzej Marek Wyrwa z Instytutu Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, historyk i archeolog specjalizujący się w historii średniowiecza oraz dziejach zakonu cysterskiego. Być może możnaby z panem profesorem na temat interpretacji przedmiotowego fragmentu z „Chronica Alberici Monachi Trium Fontium” porozmawiać.

[secesjonista]

21 godzin temu, jakober napisał:

Znalazłem między innymi opracowanie prof. D. J. Meyera (niestety, nie potrafię dotrzeć do danych na temat profesora)

 

Johannes Meyer był pastorem (w Echte, Hanowerze i Hildesheim), a w 1911 r. zaczął wykładać teologię praktyczną na uniwersytecie w Getyndze (jego poprzednikiem był Karl Knoke) i pracował tam do przejścia na emeryturę w 1935 roku. Literka "D" w jego inicjałach, którą widzimy w tym artykule, oznacza: "Ehrendoktor".

Raczej nie jest autorem jakichś monumentalnych dzieł czy to z teologii czy heraldyki i genealogii, najbardziej znanym jego opracowaniem z tego pierwszego obszaru jest "Geschichte der Göttinger theologischen Fakultät" (ogłoszonym w: "Zeitschrift der Gesellschaft für niedersächsische Kirchengeschichte", 42, 1937), z drugiego obszaru zainteresowań mamy np.: "Genealogie des Geschlachts von Salder im Mittelalter 1161-1500" (w: "Stamm- und Ahnentafelnwerk" der Zentralstelle für Deutsche Personen- und Familiengeschichte", Bd. 22, Leipzig 1940-43 Hrsg. J. Hohfeld).

Musiał być jednak ceniony w getyńskim Towarzystwie Genealogiczno-Heraldycznym (Genealogisch-Heraldische  Gesellschaft Göttingen e.V.), gdy w 1954 r. Towarzystwo to zaczęło przyznawać honorowy Gatterer-Medaille to pierwszym uhonorowanym tym medalem (w srebrze) był właśnie Meyer, obok profesora historii z uniwersytetu w Greifswald Adolfa Holmeistera (brązowy medal otrzymał wówczas Arthur Schramm z Emerson College w Los Angeles).

 

 

 

"Wydłubane" z:

H.-G. Herrlitz "Von Herbart zu Nohl - Göttinger Pädagogik", w: "Pädagogik an der Georg-August-Universität Göttingen: eine Vorlesungsreihe" Hrsg. D. Hoffmann, Göttingen Universitätschriften: Ser. A, Schriften, Bd. 7, Göttingen 1987

B. Schröder "Göttinger Religionspädagogik. Eine Studie zur institutionellen Genese und programmatischen Entfaltung von Katechetik und Religionsppädagogik am Beispiel Göttingen", Ser. "Praktische Theologie in Geschichte und Gegenwart" 25 Hrsg. Ch. Albrecht, B. Schröder, Tübingen 2018

"75 Jahre Genealogisch-Heraldische  Gesellschaft Göttingen e.V.", Rundschreiben nr. 3,  November 2001

"Kürschners Deutscher Gelehrten-Kalender 1954. Lexikon der lebenden deutschsprachigen Wissenschaftler" Hrsg. G. Oestreich, Berlin 1954.