"Olimpijskie" konkursy literackie 1912-1936

[secesjonista]

Już podczas paryskiego spotkania w 1906 r. Pierre de Coubertin propagował pomysł by rywalizacji sportowej towarzyszyły konkursy na prace z różnych dziedzin artystycznych, które miały być inspirowane sportem.

Polacy, z różnych powodów, dopiero w 1928 r. dołączyli do tej rywalizacji, zdecydowano się na wysłanie utworów dwóch Kazimierzy: Wierzyńskiego i Przerwy-Tetmajera. Wiadomo, że to właśnie ten pierwszy zdobył złoty medal za swój tomik poezji "Laur olimpijski", zawierający piętnaście utworów (m.in. o takich postaciach, jak: Roald Amundsen,  Arthur Porrit, Paavo Nurmi czy Ricardo Zamora), w którym z oryginalnego wydania z 1927 r. tłumacz pominął utwór "Skok w dal". Może z powodu konkursowego ograniczenia do 20 000 słów? Z dorobku Przerwy-Tetmajera wybrano "Dyskobola" - co jest zrozumiałym, dlaczego jednak do tego dobrano "O Janosikowym turnieju" - trudno zrozumieć, bo przecież trudno mówić tu o rywalizacji sportowej, w duchu olimpijskim.

Czy w późniejszych latach polscy literaci i poeci (pomijając znany przypadek Jana Parandowskiego i jego "Dysku olimpijskiego"; brąz w 1936 r. w Berlinie) próbowali swych sił w tego typu konkursach?

Jak wyglądało wyłanianie autorów w innych krajach? Na ile bieżąca polityka mogła mieć na takie wybory wpływ?