Jak pożyczyć pieniądze od bogów?

[secesjonista]

Współczesna Grecja jakoś jednak nie zbankrutowała, choć w przeszłości jej się to zdarzyło (np. schyłek XIX wieku).

Zadłużanie się nie było obce i starożytnym Grekom, pisał o tym Krzysztof Pomian, przytaczając, że w okresie wojen peloponeskich mieszkańcy Aten zaciągnęli długi m.in. u Ateny Nike (na 30 talentów) czy u Ateny Polias (na 4750 talentów), a u innych bóstw w sumie na ok. 800 kolejnych talentów. Pożyczki te miały być spłacone z odpowiednimi odsetkami.

/tegoż, "Zbieracze i osobliwości. Paryż, Wenecja, XVI-XVIII wiek", Warszawa 1996, s. 24/

Jak to jednak formalnie się odbywało?

[euklides]

Współczesna Grecja jakoś jednak nie zbankrutowała, choć w przeszłości jej się to zdarzyło (np. schyłek XIX wieku).

Do końca pewien jednak nie jestem. Wyprzedaje wszystko co posiada jakąś wartość (czyli przynosi dochód). Lotniska przejęli już chyba Niemcy. Teraz wystawili na sprzedaż porty. Na Pireus chętni są podobno Chińczycy itp. Wygląda na to że Grecja jest po prostu kolonizowana.

(...)

Zadłużanie się nie było obce i starożytnym Grekom, pisał o tym Krzysztof Pomian, przytaczając, że w okresie wojen peloponeskich mieszkańcy Aten zaciągnęli długi m.in. u Ateny Nike (na 30 talentów) czy u Ateny Polias (na 4750 talentów), a u innych bóstw w sumie na ok. 800 kolejnych talentów. Pożyczki te miały być spłacone z odpowiednimi odsetkami.

/tegoż, "Zbieracze i osobliwości. Paryż, Wenecja, XVI-XVIII wiek", Warszawa 1996, s. 24/

Jak to jednak formalnie się odbywało?

Tu chodzi chyba o złoto i srebro zgromadzone w świątyniach, na przykład w Partenonie. Przecież Perykles kiedy wyliczał przed Wojną Peloponeską jakimi środkami dysponują Ateny podawal ilość kruszców zgromadzonych w Partenonie. Czyli można powiedzieć że świątynie pełniły trochę rolę skarbca. Nie było to głupie bowiem każda próba przywłaszczenia sobie tamtejszych kruszców mogła być uznana za świętokradztwo. No i chyba duża rola przypadała kaplanom mieli pewnie sporo do powiedzenia odnośnie korzystania ze skarbca, zatem po trochu byli i bankierami.

[secesjonista]

I jaką ilość kruszców podał ów Perykles?

[euklides]

I jaką ilość kruszców podał ów Perykles?

Na Akropolu, a więc w okręgu świątynnym, znajdowało się 6 tysięcy talentów w bitej monecie. 500 talentów w darach wotywnych, prywatnych i państwowych, sprzęcie kultowym, łupach zdobytych na Persach itp. Wymieniał poważne sumy pieniężne w innych świątyniach. Na samym posągu Pallas Ateny było 40 talentów czystego złota które można było stamtąd zdjąć aby po wojnie je nałożyć ponownie.

[Furiusz]

Konkretnie - Kazał im być dobrej myśli ze względu na to, iż państwo otrzymuje corocznie z daniny sprzymierzeńców około sześciuset talentów, nie licząc innych dochodów, że na akropoli jest jeszcze sześc tysięcy talentów w bitej monecie - skarbiec ten w najlepszym okresie liczył dziewięć tysięcy siedemset talentów, lecz część wydano na wzniesienie Propylei na akropoli i innych budowli, jak również na wyprawę potidajską - prócz tego w darach wotywnych prywatnych i państwowych, w sprzęcie kultowym używanym przy procesjach i igrzyskach, w łupach zdobytych na Persach i w innych tego rodzaj przedmiotach wartościowych było złota i srebra o wartości nie mniejszej niż pięćset talentów. Do tego doliczał znajdujące się w innych świątyniach poważne sumy pieniężne, które będą mogli zużytkować - Tukidydes, Wojna peloponeska, II.13 jak zatem widać Perykles, bo to jemu każe tak się wypowiedzieć Tukidydes, nigdzie nie wymienia Partenonu, funkcje skarbca pełniła chyba Pinakoteka. Także to tylko drobne nieścisłości, natomiast nie wiem czy kapłani mieli uprawnienia do korzystania ze skarbca musiałbym sprawdzić u M. Hansena.

[euklides]

(...)

ntów. Do tego doliczał znajdujące się w innych świątyniach poważne sumy pieniężne, które będą mogli zużytkować - Tukidydes, Wojna peloponeska, II.13 jak zatem widać Perykles, bo to jemu każe tak się wypowiedzieć Tukidydes, nigdzie nie wymienia Partenonu, funkcje skarbca pełniła chyba Pinakoteka. Także to tylko drobne nieścisłości, natomiast nie wiem czy kapłani mieli uprawnienia do korzystania ze skarbca musiałbym sprawdzić u M. Hansena.

Pisze też: W najgorszym wypadku można wziąć nawet złoto z posągu samej bogini, na posągu zaś, jak wskazywal, było 40 talentow najczystszego złota, które w całości da się z posągu zdjąć. Jeśli wyjdą z wojny cało, będą musieli je w takiej samej wartości zwrócić i na nowo na posąg nałozyć.

Tu może chodzić tyl;ko o jeden posąg, ten który znajdował sie w Partenonie. A co do kapłanów to wystarcza chyba własna logika. Przecież w każdej chwili mogli podnieść krzyk o swiętokradztwo i trzeba było się najpierw z nimi jakoś ułożyć.

[Furiusz]

Tu może chodzić tyl;ko o jeden posąg, ten który znajdował sie w Partenonie

Owszem tu masz racje niemniej pisałeś - podawal ilość kruszców zgromadzonych w Partenonie. co w połączeniu z dalszą częścią twojego wywodu mogłoby prowadzić do zaciemniania obrazu. Perykles wymienia ogólną liczbę złota i srebra zgromadzoną w Atenach w co wlicza też to co znajdowało się w Partenonie czy sprzęty kultowe i dary wotywne, niekoniecznie znajdujące się jedynie na Akropolu, przy czym owe pozostałe środki zgromadzone w świątyniach są zdecydowanie mniejsze niż to co zgromadzono w skarbcu ateńskim (czyli Związku Morskiego) bo przypomnijmy 6000 talentów do 500 w sprzętach kultowych i nieznaną liczbę w świątyniach (warto zauważyć rozróżnienie) oraz 40 talentów na posągu. y to 6000 do 540 talentów plus nieznana liczba w świątyniach (plus składka). Warto też chyba odnotować, ze składka podawana przez Peryklesa jest wyższa niż wartość sprzętów kultowych, łupów i złota na posągu Ateny.

A co do kapłanów to wystarcza chyba własna logika. Przecież w każdej chwili mogli podnieść krzyk o swiętokradztwo i trzeba było się najpierw z nimi jakoś ułożyć.

Co absolutnie nie uzasadnia takiego stwierdzenia: mieli pewnie sporo do powiedzenia odnośnie korzystania ze skarbca, zatem po trochu byli i bankierami.

Perykles nie na darmo wymienia na ostatnim miejscu coś co można by nazwać, od biedy, rabowaniem świątyń. Wydaje mi się, że w antyku panował pewien konsensus, że w przypadku skrajnej potrzeby (obronnej) można zabrać skarby nawet z świątyń pod warunkiem, ze po zwycięstwie się je zwróci. Taka ostatnia deska ratunku. Zdecydowanie jednak nie jest to coś co można by nazwać praktyką bankierską czy byciem po trochu bankierem.

[euklides]

(...)

Perykles wymienia ogólną liczbę złota i srebra zgromadzoną w Atenach w co wlicza też to co znajdowało się w Partenonie czy sprzęty kultowe i dary wotywne, niekoniecznie znajdujące się jedynie na Akropolu,

(...)

i

(...)

że na akropoli jest jeszcze sześc tysięcy talentów w bitej monecie - skarbiec ten w najlepszym okresie liczył dziewięć tysięcy siedemset talentów,

(...)

Według mnie ten skarbiec nie przypadkowo znajdował sie na Akropolu. Dawało to gwarancję że nie zostanie lekkomyślnie naruszony, chociaż pewnie był jeszcze skarbiec na bieżące potrzeby poza Akropolem.