Bogactwo materialne a wczesne chrześcijaństwo

[Furiusz]

Temat niejako łączący się z innym - Czy Jezus był komunistą? ale jednak zasadniczo różny. Jak przejawiał się stosunek kościoła do bogactw materialnych we wczesnym chrześcijaństwie? Wydaje się w miarę proste, że w początkowym okresie gdy wspólnota chrześcijańska była stosunkowo mała i trafiała przede wszystkim do warstw niższych ewentualnie średnich (ale z pewnymi wyjątkami) to kwestia bogactwa nie była pewnie aż tak palca jak to stało się później wraz z rozwojem chrześcijaństwa.

Jednym z pierwszych pisarzy chrześcijańskich który odniósł się do tego problemu jest Klemens Aleksandryjski, Który człowiek bogaty może być zbawiony?. Sam Klemens miał umrzeć ok 212 roku a urodzić się ok 150 a więc czas jego pracy i większości doświadczeń to koniec II wieku AD.

Klemens dostrzegł, pozorną, niespójność nauczania Jezusa względem bogactw materialnych i zaproponował inna, bardziej metaforyczną interpretację kwestii wyzbywania się bogactw. Klemens Aleksandryjski, Który człowiek bogaty może być zbawiony?, II.13-14 zwraca uwagę, że jeśliby wszyscy wyzbyli się przedmiotów materialnych to nie dałoby się spełniać nakazów Chrystusa by głodnego nakarmić a nagiego przyodziać - skoro nie mam jedzenia ani odzieży to nie mogę niczego też oddać potrzebującemu.

Zastanawia mnie też to czy takie spojrzenie nie jest związane z walką z herezjami i gnostycyzmem odrzucającym materię jako taką? We wstępie do polskiego wydania wspominanego tu traktatu ks. J. Naumowicz wskazuje nawet w tym względzie na Karpokratesa i tych którzy głosili jego nauki. Nie chce odrzucać tego pomysłu a priori zastanowiłbym się jednak czy koniecznie jest to prawda czy raczej wynika to z tego, ze Klemens o owej sekcie gnostyckiej w swoich pismach zwyczajnie wspomina a ważniejsze w tym względzie było to, że wspólnoty chrześcijańskie coraz bardziej się rozrastając zmuszone były do adaptowania się do coraz innych warunków.

Zapraszam do dyskusji.

[secesjonista]

Temat trochę się łączy z:

forum.historia.org.pl - "Franciszkanie i spory o ewangeliczne ubóstwo"

Może połączyć?

[Furiusz]

Trochę ale wydaje mi się, że jednak nie do końca - kontekst sytuacji jest odmienny. W rozwiniętym średniowieczu chrześcijaństwo jest w zasadzie jedyną wiarą możliwą w antyku religii jest jednak trochę i większość niekoniecznie aż tak bardzo afirmuje ubogich. W średniowieczu wspólnoty monastyczne są juz fenomenem znanym i ujętym w karby organizacji kościelnej, w antyku to sie dopiero rodzi. Wydaje mi się, że jednak warto tematy te potraktować jako odrębne.