Oszczepy

[secesjonista]

Dyskurs o tarczach wydzieliłem do odrębnego tematu:

forum.historia.org.pl - "Tarcze rzymskie i celtyckie"

[secesjonista]

Tak na marginesie reform Mariusa, za sprawą którego żołnierze uzyskali niezbyt przyjemny przydomek muli mariani. Otóż miał on (wedle Plutarcha) wprowadzić modyfikację pilum:

"... polegającą na zastąpieniu metalowego nitu drewnianym kołkiem, tak, aby trzpień oszczepu ulegał częściowemu odłamaniu od drzewca po zetknięciu się z celem".

/M.N. Faszcza "Bunty w późnorepublikańskiej armii rzymskiej (88-30 przed Chr.)", rozprawa doktorska pod kierunkiem prof. zw. dr. hab. A. Ziółkowskiego, Uniwersytet Warszawski, Wydział Historyczny, Warszawa 2014, s. 40, przyp. 89/

Co prawda; jak nadmienia autor; są ogromne trudności z dopasowaniem zachowanych okazów archeologicznych do tej modyfikacji, zatem podnosi się, że nic takiego nie miało miejsca, bądź zmiana ta - nie przyjęła się. Atoli abstrahując do tego jak ocenić tą (nawet jedynie hipotetyczną) modyfikację?

[Furiusz]

Szczerze kojarzę jedynie parę okazów o jednym nicie z miedzi. Po uderzeniu w tarcze mial on sie wygiąć tak by powstało coś na kształt zawiasu i by drzewce utworzyło razem z grotem kąt zbliżony do prostego. Miało to być obciążeniem dla tarczy

[euklides]

(...) modyfikację pilum:

"... polegającą na zastąpieniu metalowego nitu drewnianym kołkiem, tak, aby trzpień oszczepu ulegał częściowemu odłamaniu od drzewca po zetknięciu się z celem".

(...)

Co prawda; jak nadmienia autor; są ogromne trudności z dopasowaniem zachowanych okazów archeologicznych do tej modyfikacji, zatem podnosi się, że nic takiego nie miało miejsca, bądź zmiana ta - nie przyjęła się. Atoli abstrahując do tego jak ocenić tą (nawet jedynie hipotetyczną) modyfikację?

Po prostu chodziło o to by pilum nie można było już odrzucić. Pewnie nie zawsze tak zmodyfikowane pilum stosowano ale przecież zdarzały się sytuacje w których było wiadomo że będziemy się cofali bo tamtych jest np. więcej. Legioniści stosowali zresztą również taką taktykę że chowali się za tarczami i cofając się pozwalali się przeciwnikowi na nich wyżyć, czyli zmęczyć. Pewnie tylne szeregi rzucały wówczas oszczepami a taki oszczep, gdyby go odrzucono, był niebezpieczny nawet dla rzymskiej tarczy.