Polscy politycy wobec "reedukacji" Niemiec

[secesjonista]

Myśl o tym jak będzie wyglądać nowa Europa zaprzątał wielu, ale i wielu zajmowało się kwestią przyszłej reedukacji Niemców.

Jak wyglądało to w polskich środowiskach?

W prasie krajowej pierwszym był "Szaniec", a jak inni widzieli kwestię by: "Niemców leczyć z choroby ich duszy narodowej"?

[poldas]

Pierwsi polscy "reedukatorzy" to wysłali w lipcu 1940 roku memorandum n/t propozycji politycznej współpracy z Rzeszą.

A z "choroby duszy narodowej" to by równie dobrze należało leczyć samych Polaków.

[secesjonista]

Chyba poldas nie zrozumiał zbytnio tematu, ani owe memorandum nie mieści się w niniejszym temacie, ani kwestia o leczeniu Polaków z "chorób duszy" (zresztą o jednym i drugim jest już kilka tematów).

Na łamach prasy konspiracyjnej, jak i tej wychodźczej pojawiało się szereg artykułów omawiających co zrobić z przyszłymi Niemcami by te nie stały się znów zarzewiem konfliktu. W kwestii winy-kary-odpowiedzialności jedność była jedynie co do samego faktu, że należy ukarać, różnie jednak kolejne środowiska polityczne postrzegały kogo należało ukarać.

W swej broszurze z 1940 r. Piasecki (Konfederacja Narodu) pisał, że nie zamierza:

"Niemców leczyć z choroby ich duszy narodowej".

/L. Całka "Wielka ideologia narodu polskiego" Polskie Wydawnictwo Narodowe "Szczerbca", Warszawa 1940, s. 19/

W 1943 r. "Walka" (organ Stronnictwa Narodowego) sformułował, całkiem nowy pogląd, pisząc o:

"całkowitej psychicznej odpowiedzialności całego narodu niemieckiego, a nie tylko hitlerowskiego reżimu".

/"Wersal się nie powtórzy", "Walka" nr 22, 9 czerwca 1943 r./

Stanowisko ruchu ludowego, jakkolwiek rozdrobnionego, było dość jednolite, co znalazło swój lapidarny wyraz w tzw. IX prawdzie.

Na tym tle wyróżniał się głos syndykalistów i Stronnictwa Demokratycznego, które częściej uwypuklały kwestię selektywnej odpowiedzialności.