Messalina - demonica seksu

[TyberiusClaudius]

O głodzie seksualnym Messaliny krążyły legendy. Klaudiusz ufał jej bezgranicznie i kochał ją całym sercem. Niestety gdy Messalina zagroziła jemu i stabilności imperium Klaudiusz musiał dokonać straszliwego wyboru. Zabił dziesiątki partnerów Messaliny. Jej dom, w którym urządzała orgie otoczył pretorianami a ona sama popełniła samobójstwo. Co myślicie o tej kobiecie? Czy należy ją potępić czy powiedzieć, że nikt nie jest doskonały?

Edytowane 25 Kwiecień 2014 przez secesjonista
poprawiono pisownię.

[secesjonista]

Pośród tych dziesiątków zabitych partnerów kogo mamy?

[TyberiusClaudius]

Między innymi był tam Menester. Ulubiony grecki aktor Bucika... Klaudiusz też go cenił.

Tak przynajmniej podaje Saylor. Szukałem w siecie innych ważniejszych partnerów, ale nic tam nie było ani o nim ani o nikim innym.

Słynna z urody i atrakcyjności trzecia żona Klaudiusza (od 39 roku), matka Brytanika i Oktawii. Była nimfomanką i dopuszczała się wielu ekscesów erotycznych; szacuje się, że w czasie panowania miała około 150 kochanków. Formalny ślub z Gajuszem Syliuszem w 48 r. doprowadził do jej zguby. Wpływowi wyzwoleńcy donieśli o nim Klaudiuszowi i dopilnowali jej szybkiej egzekucji. O jej ekscesach pisali m.in. Juwenalis i Kasjusz Dion.

Przypisuje się jej doprowadzenie do śmierci wielu osób, w tym:

Julii Liwilli, młodszej siostry Kaliguli;

Julii Heleny, wnuczki Tyberiusza;

Gajusza Apiusza Juniusza Sylana, swojego ojczyma;

Marka Winicjusza, męża Julii Liwilli;

Decimusa Waleriusza Azjatyka, konsula z roku 35 i 47;

Poppei Sabiny, matki-imienniczki późniejszej żony Nerona.

Notka z Wiki.

Edytowane 26 Kwiecień 2014 przez secesjonista
połączono dwa ostatnie wpisy.

[secesjonista]

No cóż, co do formy małżeństwa i jego statusu istnieją różne wersje, czy to ona poślubiła Syliusza czy było odwrotnie - chodzi o inicjatywę. Czy Messalina zabawiała się jedynie w hierogamię a Syliusz dążył do czegoś poważniejszego? Tu istotna jest kwestia kolejności zdarzeń. Jaka była rola w tym wszystkim wyzwoleńców, którzy tak nagle zmienili front (po śmierci Polibiusza). Danuta Musiał np. przypuszczała, że była to prowokacja wyzwoleńców.

Warto się również zastanowić czy zaprezentowany przez niektórych historyków starożytnych wizerunek Messaliny nie tyle miał ukazać jej przywary, a był raczej pośrednim atakiem na jej męża?

Szerzej:

P. Grimal "Miłość w Rzymie"

D. Musiał "Czy cesarzowa Messalina była wyznawczynią Dionizjosa?", w: "Z antycznego świata. Religio, cultus, homines" red. W. Appel, P. Wojciechowski

I. Bieżuńska-Małowist "Kobiety antyku. talenty, ambicje, namiętności"

"Mesalina, żona Klaudiusza", "Mówią Wieki" 1, 2001

G. Morgan "69 A.D.: the year of four emperors"

H.M. Westropp "A manual of precious stones and antique gems"

J. Colin "Les vendages dionysiaques et la legende de Messaline", "Les Etudes Classiques" 24, 1956, nr 1

S. Pomeroy "Goddesses, Whores, Wives, and Slaves. Women in Antiquity"

S.R. Joshel "Female Desire and the Discourse of Empire: Tacitus's Messalina", "Signs. Journal of Women in Culture and Scoiety" Vol. 21, No. 1 (Autumn, 1995)

K.A. Hosack "Can One Believe the Ancient Sources That Describe Messalina?", "Constructing the Past" Vol. 12, Iss. 1, Article 7, 2011

L.W. Rutland "Women as makers of kings in Tacitus Annals", "Classical Weekly" 72: 1978/79

G. Viden "Women in roman literature. Attiudes of authors under the early Empire"

R.A. Bauman "Impietas in pricipem. A study of treason against the Roman emperor with special reference to the first century A.D."

J. Crook "Consilium principis"

H.G. Mullens "The Women of the Ceasars"

B. Baldwin "Women in Tacitus", "Prudentia" 1972, 4

G. Clark "Silence and Women in "Greece & Rome", 'Greece & Rome'" 2003, vol. 50

F.E. Adcock "Women in Roman Life and Letters"

M.T. Boatwright "The Imperial Women of the Early Second Century A.C.", "American Journal of Phillology" 1991, 112 (4)

B. Levick "Julians and Claudians"

F. Santoro L'hoir "Tacitus and Women's Usurpation of Power", "Classical World" 1994, 88 (1)

R.H. Martin "Tacitus"

[TyberiusClaudius]

Wracając do Mnestera (wcześniej wystąpił błąd ach, te greckie imiona...) Messalina poskarżyła się Klaudiuszowi, że ten nie chce grać dla niej. Klaudiusz kazał Mnesterowi robić wszystko o co go poprosi jego żona. Później Messalina wykorzystała to do celów łóżkowych, a tłumaczenie się Greka, że Klaudiusz kazał mu robić wszystko co mu Messalina kazała nic mu nie dało...

Edytowane 6 Maj 2014 przez TyberiusClaudius

[secesjonista]

Cóż, Klaudiusz nie wyciągnął wniosków z imienia tancerza.

[TyberiusClaudius]

Aby rozruszać trochę ten temat trochę pospekuluje. A więc:

Doczytałem Klaudka i Messalinę. Graves pisze, iż Klaudiusz nie wydał rozkazu zabicia Walerii Messaliny tylko kazał ją przyprowadzić do pałacu. Pod działaniem uspakającego (?) narkotyku, który mu podał lekarz (imienia nie wspomnę bo nie pamiętam i nie chcę przekręcić, a książki nie chce mi się wyjmować) poszedł się położyć. Narcyz wydał jednak pretorianom rozkaz zabicia Messaliny. I teraz:

Jeśli wyzwoleniec zastosował by się do polecenia to czy Messalina została by ułaskawiona? Czy Klaudiusz by jej przebaczył ? A może po prostu zesłał na jakąś wyspę? Albo uśmiercił?

Co o tym sądzicie?