Zatrzymani na mocy uzupełnienia 18B

[secesjonista]

Rozpoczęcie działań wojennych siłą rzeczy spowodowało, że ugrupowania faszystowskie, a nawet te jedynie niechętne wojnie, znalazły się pod ściślejszą obserwacją władz. W Wielkiej Brytanii szczególną uwagę zwracano na środowiska związane z BU - Mosleya, której działalność na początku wojny nie została zakazana.

W atmosferze narastającej paniki i szpiegomanii (plotki o niemieckich spadochroniarzach w przebraniu zakonnic zrzuconych nad Holandią, o angielskich farmerach wysiewających zboża na polu w ten sposób by utworzyć strzałkę wskazującą najbliższe lotnisko itp.) ludzie związani z ruchem faszystowskim znaleźli się pod ostrzałem i nie cieszyli się nadmierną admiracją, w wyborach uzupełniających w Middlleton kandydat BU otrzymał jedynie 418 głosów, kiedy kandydat konserwatystów 32 063.

O ile działania takich osób jak poseł Richard Stokes, lord Tavistock czy wypowiedzi lorda Beaverrbrooka traktowano jako odosobnione poczynania bez większego oddźwięku to z faszystami sprawa przedstawiała się zgoła inaczej.

Wpierw wybuchła sprawa Tylera Kenta, w którą zamieszany był poseł Maul Ramsay. MI 5 zwróciła ponadto uwagę, że Ramsay i Mosley wspólnie próbowali scalić w jeden większy ruch szereg ugrupowań antysemickich i faszystowskich.

22 maja rząd przepchnął tzw. uzupełnienie 18B poprawki do rozporządzenia 18 ustawy o uprawnieniach nadzwyczajnych z września 1939 roku. Poprawka rozszerzała uprawnienia ministra spraw wewnętrznych. Wedle niej miał on prawo zatrzymania wszystkich członków organizacji, którą uzna za podlegającą obcym wpływom lub kontroli albo której przywódcy mają bądź mieli powiązania z osobami działającymi w rządzie lub sympatyzują z systemem rządów każdego kraju, z którym Jego Królewska Mość jest w stanie wojny.

Rankiem 23 maja policja wkracza do lokali BU, tego samego dnia w Londynie przed wejściem do Hood House zostaje aresztowany Mosley. Na pytanie jakie są zarzuty otrzymuje lakoniczną odpowiedź: "nie ma żadnych zarzutów".

Mosley trafia do Brixton.

Kto jeszcze został zatrzymany na mocy poprawki 18B?

Czym powodował się Komitet Doradczy pod wodzą Normana Birketta rozpatrując odwołania zatrzymanych?

Jak społeczeństwo brytyjskie komentowało tryb tych zatrzymań?

[secesjonista]

Jako się rzekło Mosley i inni zatrzymani trafili do Brixton, z czasem wszyscy zatrzymani z mocy 18B rozlokowani zostali w skrzydle F, co ciekawe zatrzymane kobiety, które trafiły do Holloway również zostały z czasem umieszczone w skrzydle F, w B i D znajdowali się tam internowani cudzoziemcy czy osoby które wyszły za Brytyjczyków.

Początkowo Komitet Doradczy rozważał wysłanie zatrzymanych gdzieś dalej, padały propozycje: Mauritius, Seszele (te odpadły z racji zbyt prymitywnych warunków), Jamajkę, Cejlon, wyspę św. Łucji (zbyt duże susze), Mógł ich też spotkać los Napoleona - w memorandum MSW z 20 lipca 1940 r. uznano, że ze względów bezpieczeństwa najlepszym rozwiązaniem byłaby wyspa św. Heleny. W tymże dokumencie rozważano wysłanie przeszło 600 członków BU do Australii bądź Nowej Zelandii. Dwie ostatnie propozycje po długich debatach odpadły, ze względu na swój status dominium więźniowie tam przebywający znaleźliby się poza jurysdykcją ministra spraw wewnętrznych. Dodatkowo trzeba by przepchnąć ustawę zmieniającą... Habeas Corpus Act, gdzie zapisano przecież zakaz przetrzymywania mieszkańców i rezydentów królestwa Anglii i dominium Walii (no i nie zapominajmy - mieszkańców miasta Berwicke nad Tweede ) w zamorskich dominiach.

Paradoksem jest jak różne osoby znalazły się na mocy wspomnianego rozporządzenia w obok siebie.

Za ścianą celi Mosleya (cela nr 1) siedział dawny jego zwolennik John Beckett, który zresztą szczerze nienawidził swego sąsiada, zwłaszcza kiedy tamtemu zezwolono na posiadanie odbiornika radiowego, a jemu - nie ("Nie było na świecie nic bardziej frustrującego, niż słyszeć pieprzone radio Toma...").

Z drugiej strony osadzono w Brixton Arnolda Leesa, który uważał, że błędem Mosleya było to, że BU była zbyt mało antysemicka, na widok przywódcy i jego zwolenników zwykł z przekąsem powiadać: "Oto idzie Mosley ze swoimi koszernymi faszystami".

[poldas]

Rozporządzenie 18 z kodem B weszło w życie już 1 września.

Dotyczyło ono obywateli Brytyjskich niemieckiego pochodzenia.

Natomiast podstawą uwięzienia Mosleya i innych, nie będących takiego pochodzenia, była poprawka do 18B, czyli 1a - "18B(1a)", uchwalona 22 maja 1940 roku.

Na jej mocy, nazajutrz rankiem uwięziono sir Oswalda Mosleya, a później innych rodowitych Brytyjczyków o zapatrywaniach faszystowskich.

Cóż - Daleko posunięty środek ostrożności.

Czy były protesty przeciwko takim działaniom? Nie zauważyłem.

Mało tego - Gdy Mosleya zwalniano z więzienia w 1943 roku, to protestowała przeciw temu ichnia "Krajowa (Narodowa) Rada ds. Wolności Obywatelskich"

Takim Yankeskim odpowiednikiem samego 18B był Executive Order 9066

[Furiusz]

A kim był ostatni człowiek przetrzymywany na mocy tego prawa?

[poldas]

Ostatniego zwolniono 8 maja 1945 roku, albo kilka dni później.

Był to naturalizowany Niemiec.

Nie wiem jednak o kogo chodzi.

[secesjonista]

(...)

nazajutrz rankiem uwięziono sir Oswalda Mosleya, a później innych rodowitych Brytyjczyków o zapatrywaniach faszystowskich.

(...)

Mosley nie mógł być aresztowany rankiem, tego dnia ich kierowca Perrot wyruszył z Denham do Londynu około 14.30 wioząc państwo Mosley do ich mieszkania w Londynie, przy Dolphin Square. Tam właśnie mieścił się wspomniany Hood House gdzie zajmowali dwa osobne mieszkania na szóstym piętrze i gdzie doszło do zatrzymania.

(...)

Mało tego - Gdy Mosleya zwalniano z więzienia w 1943 roku, to protestowała przeciw temu ichnia "Krajowa (Narodowa) Rada ds. Wolności Obywatelskich"

(...)

Nie tylko oni poldasie: wrzawa była wielka, pod więzieniem czekano nań z szubienicą. Pisano listy i petycje (nawet z Australii - potężny Związek Kolejarzy Nowej Walii)

Sprawę traktowano poważnie, skoro Herbert Morisson uznał za stosowne powiadomić (24 listopada) Izbę Gmin o decyzji zwolnienia i skoro parlament głosował nad tym 1 grudnia, wynik: 327 głosów aprobujących decyzję ministra spraw wewnętrznych, przeciwko 62.

Szczególnie aktywnie protestowali przedstawiciele różnych związków zawodowych np. Związek Zawodowy Transportowców i Pracowników Niewykwalifikowanych (ok. 1,2 mln członków), Kongres Związków Zawodowych (6 mln członków), Federacja Górników. Rezolucje i depesze pojawiły się pośród robotników w Staines, Hayes, Cricklwood, górników z Yorkshire...

Wreszcie 28 listopada miała miejsce na Trafalgar Square potężna manifestacja, w której uczestniczyło m.in. dziewięćdziesiąt delegacji reprezentujących robotników fabrycznych.

Przyszedł nawet protest z Ameryki, był to list otwarty do Churchilla od... siostry, zwolnionej właśnie pani Mosley - Jessici.

[secesjonista]

Jakie były powody (klucz?), że jedni trafiali na wyspę Man a inni do Brixton?

Dlaczego major de Laessoe uznany został za osobę na tyle "kłopotliwą", tak że z Port Erin trafił ostatecznie do Parcels Hous, jak Mosley?

[secesjonista]

Mary Sophia Allen była nietuzinkową postacią, zasłużona dla ruchu sufrażystek (odznaczona Hunger Strike Medal przez Women's Social and Political Union), zasłużona dla walki z prostytucją i białym niewolnictwem, aktywna w pomocy społecznej dla dzieci, współtwórczyni różnych formacji para-policyjnych. Jej działalność na tych polach w czasie Wielkiej Wojny przyniosła jej uhonorowanie w postaci Most Excellent Order of the British Empire. Przy czym Allen nie była typową sufrażystką, te w dużej mierze odwoływały się do lewicowych idei, Allen była bez wątpienia kobietą prawicy, nawet prowadziła (na własny użytek) inwigilację środowisk skrajnie lewicowych, aktywnie brała udział w złamaniu strajku generalnego z 1926 roku.

W dwudziestoleciu międzywojennym jej poglądy zaczęły skręcać w kierunku faszyzmu, ostatecznie przystąpiła do ruchu Mosley'a w 1939 roku. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej władze uznały, że nie ma już potrzeby dalszej działalności "policji kobiecej" (Women's Police Service) a policja metropolitarna utworzyła własne kobiece jednostki. W tym czasie Allen podróżowała do wielu krajów propagując ideę umundurowanych policjantek, przy czym zaczęła być postrzegana przez Home Office jako osoba kłopotliwa, występując w mundurze policyjnym traktowana była jako mniej lub bardziej oficjalna przedstawicielka Wielkiej Brytanii. Przy czym ta kłopotliwość stawała się coraz bardziej poważna gdy Allen zaczęła wychwalać rozwiązania w państwach faszystowskich i ze szczególną atencją wypowiadać się o osobie Hitlera.

Wybuch drugiej wojny światowej sprawił, iż Allen co prawda zajęła miejsce w Radzie Doradczej Royal Voluntary Service ale nie przestała występować na wiecach BUF, również jej osobą zajęto się w Izbie Gmin rozważając czy nie powinna być internowana. Ostatecznie uznano, że jest maniaczką używającą dziwacznego munduru i w jej przypadku zastosowano rodzaj aresztu domowego.

 

Mary Allen znała była z tego, że od pewnego momentu w sferze publicznej zawsze pojawiała się w różnych mundurach, nosiła męską fryzurę, podobnie jak jej najbliższa towarzyszka działań - Margaret Damen Dawson. Prawie nic nie wiemy o jej życiu prywatnym, a strzępy tego co się często pojawia to plotki i niepotwierdzone informacje. Gdyby te niepotwierdzone informacje były prawdziwe: jak to, że kazała się do siebie zwracać: "Sir" czy "Commander", że w prywatnych kontaktach chciała by się do niej zwracać: "Robert", że nigdy nie związała się z mężczyzną, to można by powiedzieć, że można by ją wiedzieć jako osobę transseksualną. Co mogło by być ciekawym przyczynkiem do rozważań jak dziwnymi drogami biegną przyjmowane rozwiązania polityczne przez bardzo różne osoby.