Romantyzm polityczny

[Hidden]

Witam, potrzebuje nakierowania na temat.

Otóż dostałem temat "Romantyzm polityczny na ziemiach polskich i konfrontacja z rzeczywistością 1815-1914" i nie bardzo wiem, co mam napisać.

Czy moglibyście wytłumaczyć czym jest romantyzm polityczny (literatura o znaczeniu politycznym?) i co powinienem zamieścić w tej pracy?

Z góry dziękuję.

Edytowane 25 Maj 2012 przez Hidden

[Tomasz N]

Jeżeli sobie przeczytasz co ma Kolega Bruno Wątpliwy pod postami, to to drugie to jest kwintesencja romantyzmu politycznego, a to pierwsze konfrontacja z rzeczywistością.

[Hidden]

Nie bardzo rozumiem, znalazłem profil Bruno Wątpliwy, i nie wiem co dalej.

(Chyba, że chodziło o cytaty w zakładce "O mnie")

[Tomasz N]

Nieuważnie czytasz. Napisałem pod postami, a nie w profilu. Poszukaj jego postów.

[Hidden]

Trzy strony postów, a i tak nie wiem, co tam ma mi pomóc.

https://forum.historia.org.pl/index.php?app=core&module=search&do=user_activity&mid=3892

[Albinos]

To już widziałeś?:

http://metapedia.konserwatyzm.pl/wiki/Romantyzm_polityczny

http://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_my%C5%9Bli_politycznej#Romantyzm_polityczny

A co do Bruna:

"Polsce brakuje trzech rzeczy: oświaty, zamożności i fabryk broni. (...) Polska powinna mieć wszystko, czego potrzeba do zagwarantowania niepodległości, inaczej wszystko straci".

Ks. Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki

„Szabel nam nie zabraknie, szlachta na koń wsiędzie, Ja z synowcem na czele i jakoś to będzie!"

A. Mickiewicz, „Pan Tadeusz”

Wystarczyło przeczytać co widnieje pod każdym jego postem

[Hidden]

Nie bardzo rozumiem, znalazłem profil Bruno Wątpliwy, i nie wiem co dalej.

(Chyba, że chodziło o cytaty w zakładce "O mnie")

Źle się zrozumieliśmy .

Dzięki.

[secesjonista]

W dniu 25.05.2012 o 9:34 PM, Tomasz N napisał:

Jeżeli sobie przeczytasz co ma Kolega Bruno Wątpliwy pod postami, to to drugie to jest kwintesencja romantyzmu politycznego

 

No właśnie, czy jednak jest to prawidłowe wskazanie? Czy nie jest tak, że wskazujemy tu na pewną specyfikę romantyzmu polskiego która niezbyt wiele ma wspólnego z koncepcjami politycznymi von Arnima czy Schlegela. Tudzież, czy nie zbyt łatwo przenosi się pewnego ducha literackiego do myśli politycznej. Czy można wskazać polskiego romantyka optującego za organistyczną koncepcją Adama Heinricha Müllera? Jakoś nie widzę by np. Mickiewicz wtórował autorowi "Die Majoratsherren" w jego krytyce edukacji ludzi z najniższych stanów.

Jak rozumiem Tomasz N ów romantyzm widzi zwłaszcza w: "jakoś to będzie", Roman Dmowski podał podobną charakterystykę polskiego romantyzmu i jego wpływu:

"... określanie faktów historycznych jako „zbrodni” i „krzywd”, przekonanie o ostatecznym zwycięstwie „słusznej sprawy”, nieliczenie się z realnym stosunkiem sił w życiu międzynarodowym i nierozumienie, że obrót każdej sprawy od wypadkowej tych sił przede wszystkim zależy. To opieranie widoków politycznych na czysto iluzorycznych podstawach, a wraz z nim skłonność do podejmowania działań politycznych bez ścisłego określenia celu i obliczenia środków – nazywano romantyzmem politycznym".

/tegoż, "Niemcy, Rosja i kwestia polska", Warszawa 1991, s. 225/

 

Atoli Anna Citkowska-Kimla, autorka książki pt. "Romantyzm polityczny w Niemczech. Reprezentanci, idee, modele" przekonuje, że w niemieckim romantyzmie politycznym zakorzeniony by... realizm polityczny, co kłóci się z: "jakoś to będzie". I nie jest w tym odosobniona, Jerzy Braun pisząc o polskich romantykach, powiadał iż: "byli apostołami prawdziwego realizmu i rozumu politycznego".

/tegoż, "Bronię romantyzmu", "Tygodnik Warszawski", nr 21, 1948/

 

Pojęcie "romantyzm polityczny", bodajże jaki pierwszy sformułował Carl Schmidt (w "Politische Romantik"), opierając się głównie na analizie koncepcji von Schlegla i Müllera, w skrócie ujął charakterystykę tego nurtu: reakcyjne, konserwatywne, idealizujące średniowiecze. Problem w tym, ze do tego opisu nie pasują Jules Michelet, lord Byron, Vincenzo Gioberti czy Giuseppe Mazzini.

 

[Tomasz N]

Ja się zgadzam z Braunem. Taki Słowacki całkiem realnie stąpał po ziemi, grał na giełdzie i biedy nawet na emigracji nie odczuwał. Nie wiem natomiast co z Mickiewiczem. Bo Oda czy Reduta to czysty romantyzm, ale jego postawa w czasie Powstania Listopadowego i niwa na której działał podczas jego trwania w Wielkopolsce jest wyrazem najczystszego realizmu (choć rozumu podobno wtedy nie nadużywał, aktywność koncentrując w innej części ciała).